คำกล่าวจากช่อแก้วทำให้หมอกยืนนิ่งค้างไปในทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจไม่แพ้เธอเลย บรรยากาศยามเย็นรอบร้านที่เคยอบอวลและเงียบสงบพลันเปลี่ยนเป็นความตึงเครียดขึ้นมาในพริบตาทั้งสองคนนั่งนิ่งเงียบกริบ จนมีเพียงเสียงหัวใจของทั้งคู่ที่เต้นระรัวอยู่ในอกอย่างบ้าคลั่งเท่านั้น หมอกยังคงมองช่อแก้วด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาในใจของเขา ทั้งความสุข ความตื่นเต้น ความกังวล เพราะรู้ดีว่าความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงกำลังจะมาถึงเป็นแน่
“ช่อแก้ว…แน่ใจเหรอ” หมอกถามพลางกุมมือของช่อแก้วแน่นขึ้นโดยอัตโนมัติ
ช่อแก้วพยักหน้าช้า ๆ นัยน์ตาของเธอฉายความหวาดหวั่น เธอนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น ที่ความรักของพวกเขาได้ก้าวข้ามทุกเส้นแบ่ง และก็รู้ดีว่ามันสามารถนำไปสู่ผลลัพธ์ทางนี้ได้จริง ๆ
“ระ เรา…เราจะทำยังไงดีหมอก” ช่อแก้วถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ สีหน้าของเธอยังคงตกตะลึง
