“ช่อแก้ว” หมอกเอ่ยเรียกเสียงเรียบ ๆ ทำให้ช่อแก้วหันมามองด้วยความแปลกใจ ก่อนจะส่งยิ้มบาง ๆ ที่ดูไม่สดใสเท่าที่ควรมาให้เขา
“อ้าวหมอก! มาแล้วเหรอ ไม่เห็นบอกล่วงหน้าเลย นั่งก่อนสิ เดี๋ยวเราชงกาแฟมาให้”
หมอกพยักหน้ารับและเดินไปนั่งที่โต๊ะเดิมมุมประจำของเขา ส่วนช่อแก้วก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ เตรียมชงกาแฟให้เขาเหมือนที่ทำเป็นประจำ ไม่นานนัก ช่อแก้วก็นำกาแฟมาเสิร์ฟ หมอกจึงสังเกตเห็นว่าแววตาของเธอดูอิดโรยเล็กน้อยราวกับนอนไม่พอ
“นอนไม่หลับเหรอ”
ช่อแก้ววางแก้วกาแฟลงตรงหน้าหมอก ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามและถอนหายใจเบา ๆ “นิดหน่อยน่ะ คงเป็นเพราะ…เรื่องเมื่อวันก่อนด้วยนั่นแหละ เราขอโทษนะหมอก เราไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หมอกไม่สบายใจแบบนั้น”
“ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ได้โกรธเรื่องนั้นแล้ว ที่เรามาวันนี้คือเรามีเรื่องสำคัญกว่าจะคุยด้วยต่างหากล่ะ”
สีหน้าของช่อแก้วเริ่มเปลี่ยนเป็นกังวลเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะกลืนน้ำลาย
