"มิลินถามคุณแม่ของน้องดูสิครับ ว่าขอมิลินเรียกแม่ด้วยคนได้ไหม..." เหมือนฉันได้หยุดหายใจไปชั่วขณะ เมื่อพี่แม็กซ์ เลือกที่จะเอ่ยคำพูดนั้นออกมา มือของฉันมันสั่น หัวใจของฉันมันเต้นแรง ฉันมองหน้าพี่แม็กซ์ ก่อนจะเลื่อนสายตามาหยุดมองที่คนตัวเล็ก เมื่อมิลินขยับตัว ขึ้นมานั่งข้างๆฉัน ซึ่งเป็นคนละฝั่งกับที่บิดาของเขานั่ง
"มิลินอยากเรียกพี่กัสว่าคูมแม่ค่ะ มิลินเป็นพี่ มิลินต้องสอนน้องพูด มิลินต้องเรียกพี่กัสว่าคูมแม่ น้องจะได้เรียกตามค่ะ"
มิลินยิ้มเก๋ อวดฟันขาวสะอาดที่ประดับใบหน้าจิ้มลิ้มให้สวยสะดุดตา ฉันก็ไม่ได้เข้มแข็งอะไรขนาดนั้นนะ แม้ว่าที่ผ่านมา หัวใจของฉันมันจะมีบาดแผล เพราะความไม่ชัดเจนของคนหนึ่งคน แต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่า หัวใจที่เป็นบาดแผลดวงนี้ จะไม่เปิดรับสิ่งดีๆจากใครเลย
วันนี้มิลินทำให้ฉันร้องไห้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ขี้อ้อน และขี้งอน แต่ทว่าช่างเอาอกเอาใจ วันนี้เขาทำให้ฉันร้อ
