เวลา 01:40 น.
ผมพึ่งออกมาจากผับ ทั้งที่ความจริง ผับมันปิดตั้งนานแล้ว แต่ด้วยความที่เจ้าของผับเป็นเพื่อนกัน ผมจึงมีสิทธิ์ที่จะนั่งที่นั่นตามแต่ใจของผมต้องการ
ทั้งผมและไอ้นิกกี้ ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันกลับด้วยรถแท็กซี่โดยสาร และเลือกที่จะทิ้งรถของตัวเองไว้ที่นั่น พรุ่งนี้เจ้าของผับที่เป็นเพื่อนกัน คงจะสั่งให้ลูกน้องของมัน เอารถมาส่งพวกผมเอง
ไม่ปฏิเสธหรอกว่า วันนี้ผมไปดื่มเหล้า เพราะไม่สามารถเอาเรื่องที่อยู่ในหัวออกไปได้ มันหงุดหงิดจนไม่อยากทำอะไร แล้วที่พึ่งสุดท้ายที่ผมนึกถึง ก็เห็นจะเป็นสุรา
แต่ก็ใช่ว่าทุกอย่างมันจะจบลงอย่างสวยงาม แม้จะดื่มเหล้าลงไป สุดท้าย พอกลับมาถึงที่บ้าน สายตาก็เลือกที่จะมองไปที่บ้านอีกหลัง ผมอยากเดินไปที่บ้านหลังนั้น แต่ไม่รู้ว่าควรใช้สิทธิ์อะไรเดินไปเหมือนกัน
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรู้สึกแปลกๆ มันรู้สึกเหมือนมีของหายไป คือต่อให้มันจะสำคัญหรือไม่ แต่สุดท้ายมันก็ยัง
