ตอนที่9
1142 คำ
เขาคาดคั้นเธออีกหน และเป็นสัญญาณเตือนว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะยอมฟังเธอ ถ้าเธอไม่พูดเขาจะส่งเธอกลับไป! ปาหนันหลุบเปลือกตาลงมองพื้น ก่อนจะเริ่มเกริ่นถึงสิ่งที่น่าอดสูที่ทำให้เธอมาขอร้องเขาในวันนี้
“ปีเตอร์ทำงานอยู่ฝ่ายจัดซื้อในแอดดิสันไฟแนนซ์เชียล แต่…เขากำลังถูกคุณดำเนินคดีในข้อหายักยอกทรัพย์” ประโยคสุดท้ายของเธอทำให้เอเดรียนเหยียดยิ้มหยัน เขาพยักหน้าขึ้นลงในขณะที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรังเกียจว่า
“อ้อ… พี่ชายเธอคือไอ้สารเลวที่กล้าล้วงคอฉันนั่นเอง...”
“ใช่” เธอยอมรับอย่างยากลำบาก “แต่เขาไม่ได้สารเลวนะ!” หญิงสาวแก้ตัวให้พี่ชายอย่างร้อนรน
แต่นั่นกลับสร้างรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรังเกียจบนใบหน้าของเอเดรียนมากยิ่งขึ้น “หึ” เขาส่งเสียงหยันในลำคอและนั่นก็สร้างความไม่พอใจให้กับหญิงสาวเสียจนเผลอตัวเรียกชื่อเขาเป็นการปราม
“เอเดรียน!”
“เอาละ” ชายหนุ่มยกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามไม่ให้หญิงสาวพูดอะไรต่อ ทำให้ปาหนันหุบปากฉับขณะที่ฟังชายหนุ่มพูดต่อไปว่า “ฉันรู้ธุระของเธอแล้ว และหลังจากทนเสียเวลากับเธออยู่นาน คำตอบของฉันก็คือไม่” เขาปฏิเสธอย่างห้วนๆ “และฝ่ายกฏหมายของฉันก็จะไม่ยอมรับการเจรจาอะไรทั้งสิ้น ใครทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับผลของมัน พี่ชายเธอโกงเงินฉันมันก็ต้องติดคุกเพื่อชดใช้”
ชายหนุ่มแจกแจงออกมาด้วยท่าทีไม่ยี่หระ แม้ว่าหญิงสาวจะมีสีหน้าประท้วงก็ตาม
“คุณยังไม่ได้ส่งฟ้องเขา” เธอเอ่ยตามที่รู้มาจากปีเตอร์ “มันยังพอมีทาง ฉันรู้ว่าฉันอาจจะหน้าด้านไปสักหน่อย แต่ว่าฉันอยากจะขอร้องคุณให้ช่วยอย่าเอาเรื่องพีทเลยได้ไหมคะ” ตอนท้ายหญิงสาวแทบจะอ้อนวอนเขา
“ไม่ได้”
แต่ชายหนุ่มก็ยังคงยืนกรานปฏิเสธอย่างหนักแน่นอยู่ดี
“เอเดรียนคะ...”
“ไม่ได้ก็คือไม่ได้” เขายืนยันเสียงแข็งอีกครั้ง “เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อรองอะไรกับฉันนะปาหนัน เธอก็น่าจะรู้จักฉันดีว่าฉันพูดคำไหนคำนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่เธอยังอยู่กับฉัน ฉันอาจจะยอมเห็นแก่เธอ แต่ตอนนี้ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันแม้กระทั่งคนรู้จัก...ฉันไม่จำเป็นต้องยื่นมือช่วยเหลืออะไรคนอย่างเธอ”
“ฉันต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมช่วยเหลือ...”
“ไม่ต้องทำ...” ชายหนุ่มตวัดตามองเธอด้วยท่าทีของคนที่อยู่เหนือกว่า “เพราะไม่มีทางที่ฉันจะช่วยเหลือเธอ”
ปาหนันรับรู้ในวินาทีนั้นว่าเอเดรียนยังโกรธเคืองกับเรื่องในอดีตมากเพียงใด เขาคงเจ็บใจมากพอดูจึงเก็บความโกรธไว้ได้นานถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเอเดรียนมีผู้หญิงที่สวยกว่าเธอเข้ามาในชีวิตของเขามากมาย ทว่ามีเพียงเธอที่เขาแสดงท่าทีชัดว่าโกรธเคืองถึงเพียงนี้
หญิงสาวจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกอัดอั้น ก่อนจะเอ่ยประชดอย่างห้ามไม่อยู่ “ให้ฉันคุกเข่าขอโทษคุณตอนนี้ก็ได้สำหรับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเรา ฉันผิดเองที่เมื่อห้าปีก่อนเป็นฝ่าย...” เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากในตอนท้าย แต่ก็หลุดปากพูดมันออกไปจนได้ “…ไปจากคุณก่อน”
สีหน้าของเอเดรียนกระด้างขึ้นมาอย่างฉับพลัน ดูเหมือนเขาจะจำได้พอๆ กับเธอว่าเธอบอกอะไรกับเขาไปในวันนั้น...วันที่เธอตัดสินใจก้าวเดินออกไปจากชีวิตของเขา
เธอโกหกเขา...และผลของมันก็สะท้อนกลับมาแล้วในตอนนี้
เอเดรียนเกลียดที่สุดก็คือความไม่ซื่อสัตย์ เพราะรู้อย่างนั้นถึงได้ใช้ข้ออ้างนั้นในการไปจากเขา
และ…ถ้ารู้ว่าจะมีวันที่เธอต้องกลับมาขอร้องอ้อนวอนเขาเช่นนี้ เธอจะไม่ทำอย่างนั้นอย่างเด็ดขาด!
“ฉันไม่สนใจหรอก” เอเดรียนปฏิเสธเสียงห้วน “มันก็แค่เรื่องไร้ค่าในอดีตเท่านั้น”
ใบหน้าของปาหนันซีดเผือด “เอเดรียนคะ...”
ทว่าชายหนุ่มไม่ยอมรับฟังอะไรจากเธออีกต่อไป หญิงสาวเห็นเขายกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ก่อนจะเอ่ยห้วนๆ ว่า “เย็นนี้ฉันมีธุระต่อคงไม่ว่างฟังเธอพูดอะไรอีกแล้วล่ะ”
ประโยคนั้นแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาต้องการไล่เธอให้ออกไป แต่ปาหนันยอมให้เขาไปไม่ได้
เธอรู้ว่านี่เป็นโอกาสเดียวที่ตนเองจะได้พบเอเดรียนแบบนี้ ถ้าทำให้เขารับปากตอนนี้ไม่ได้เธอจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองและปีเตอร์พี่ชายของเธอก็จะต้องเข้าคุก!
ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เธอยอมไม่ได้!
“ฉันจะไม่ไปไหนถ้าคุณไม่ยอมรับปากฉันเรื่องของพีท”
เธอทำใจกล้าเข้าไปยืนขวางหน้าเขา ส่งผลให้เอเดรียนหยุดชะงักการก้าวเดิน แล้วจ้องมองเธอด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญใจ
“น่าเสียดายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นผู้หญิงของฉันนะปาหนัน...เธอไม่รู้หรือไงว่ายิ่งตื๊อฉันก็ยิ่งรำคาญ”
“แต่ฉันไม่มีทางเลือกนะคะ” หญิงสาวกล้ำกลืนความอัปยศแล้วอ้อนวอนเขาอีกครั้ง “ฉันยอมให้พีทเข้าคุกไม่ได้”
“ทำไม…”
ดวงตาของเขาหรี่แคบลงในตอนที่เอ่ยถาม
“เขา…” ปาหนันกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะตอบ “เขามีบุญคุณกับฉัน ตอนที่ฉันลำบากมากที่สุดเขาเป็นคนช่วยฉันเอาไว้”
“อ้อ…” น้ำเสียงของเขาคล้ายกับเยาะหยัน แต่ปาหนันไม่สนใจ
“นะคะ” หญิงสาวอ้อนวอนชายหนุ่มอีกครั้ง “จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่ช่วยอย่าเอาเรื่องเขาเลย ได้ไหม...”
การอ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเธอทำให้เอเดรียนจ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ตอนนี้เธอไม่ใช่ปาหนันที่ฉันรู้จักเลยนะ เมื่อก่อนเธอหยิ่งในตัวเองจะตายไป”
เพราะคิดว่าตัวเองรักเขาไม่ใช่สิ่งของที่เขามอบให้ ในอดีตปาหนันจึงไม่ยินยอมให้เอเดรียนปฏิบัติกับเธอเหมือนคู่ควงทั่วไปของเขา เธอไม่รับของราคาแพง โกรธทุกครั้งที่เขาพยายามจะยัดเยียดให้ แต่กลับพึงพอใจในตอนที่เขาแสดงท่าทีห่วงใยเอาใจใส่
เธอเคยคิดว่าเธอคือคนพิเศษ...จนกระทั่งได้รู้ความจริงว่าสิ่งเหล่านั้นเธอก็แค่คิดไปเอง
- ผู้เขียน
