นางบำเรอชั่วราตรี

ตอนที่ 11

ตอนออกมาจากตึกสำนักงานของแอดดิสันไฟแนนซ์เชียลก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว แถมพอเดินออกมาได้เพียงไม่กี่นาทีท้องฟ้าที่ส่อเค้ามืดครึ้มอยู่แล้วก็มีฝนโปรยปรายลงมาทำให้ผู้คนเริ่มวิ่งสวนกันเพื่อหาที่หลบฝนกันจ้าละหวั่น รวมถึงปาหนันเองก็ด้วยที่เร่งฝีเท้าตรงดิ่งไปยังสถานีรถไฟฟ้าที่เห็นอยู่ไม่ไกล ทว่ากว่าจะเข้าไปในสถานีได้ เสื้อผ้าของเธอก็ชื้นไปด้วยเม็ดฝนไปหมด หญิงสาวถอนหายใจด้วยความรู้สึกหงุดหงิดด้วยอะไรๆ ก็ไม่เป็นไปตามที่คิดเลยแม้แต่นิดเดียว

ทั้งเรื่องของพี่ชายและไหนจะผิดนัดกับลูกชายอีก ป่านนี้เจ้าตัวเล็กคงคอยเธอจนคอยืดคอยาวเสียแล้วกระมัง...

ปาหนันคิดอย่างหนักใจ โดยเฉพาะเรื่องของพี่ชายยิ่งรู้สึกหนักใจมากเป็นพิเศษ เธอยังจดจำสีหน้าเยือกเย็นแต่แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังของเอเดรียนได้อย่างชัดเจน และมันชัดเสียจนหัวใจของเธอในยามนี้สั่นสะท้านไปด้วยความเจ็บแปลบ ปาหนันยกมือขึ้นกุมหน้าอก ดูเหมือนว่าที่เคยคิดว่าตัวเองไม่เจ็บปวดมากเท่าไรแล้วนั้น เป็นเธอที่หลอกตัวเองอยู่ตลอด...

ความเจ็บปวดในวันนั้นจนกระทั่งวันนี้...ดูเหมือนจะไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว

“เอเดรียน...”

เธออดพึมพำชื่อของคนคนนั้นไม่ได้ แล้วพลันหัวใจที่อยู่ภายใต้ฝ่ามือของเธอก็เต้นกระหน่ำอย่างรุนแรงไม่ต่างจากวันแรกที่เคยตกหลุมรักเขา

ทำไมนะ...เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว แต่เธอยังไม่หายโง่เสียที...

๐๐๐๐

ปาหนันใช้ปลายนิ้วเหน็บเส้นผมที่ตกลงมาปลกหน้าให้รู้สึกรำคาญขึ้นเหน็บกับใบหู ก่อนจะรีบพรมนิ้วกับแป้นคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วเพื่อรีบพิมพ์สรุปประชุมรายงานประจำเดือนให้เสร็จ ขณะที่เพื่อนร่วมงานหลายคนรอบตัวเธออาศัยที่ตอนนี้หัวหน้าไม่อยู่แอบพักงานเล็กน้อยแล้วพูดคุยกัน เธอไม่ได้สนิทสนมกับใครมากเป็นพิเศษจนรู้เรื่องทุกอย่างที่พวกเธอพูดคุยกันจึงได้แต่ฟังผ่านๆ หู

ปาหนันไม่ได้เกิดที่อเมริกา แต่เธอย้ายมาที่นี่กับแม่ซึ่งแต่งงานใหม่กับพ่อม่ายลูกติดชาวอเมริกันตั้งแต่เธออายุสิบสอง พ่อเลี้ยงและพี่ชายซึ่งเป็นลูกติดของท่านนั้นดีกับเธอมาก ปาหนันเองก็รักพวกเขาและเห็นพวกเขาเป็นครอบครัวแท้ๆ ของเธอ

หลังเรียนจบปาหนันเคยทำงานเลขาฯ ที่สำนักงานเล็กๆ แห่งหนึ่งในเมืองที่เธอเรียนมหาวิทยาลัยจบจากที่นั่น ก่อนที่ผู้เป็นแม่จะขอร้องให้เธอกลับมาอยู่นิวยอร์กด้วยกันเธอจึงมองหางานใหม่ และในที่สุดก็ได้งานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขานุการ ซึ่งจะคอยช่วยซัพพอร์ตเหล่าเลขานุการของผู้บริหารอีกที เธอเริ่มงานที่นี่มาได้สามเดือนแล้ว หน้าที่หลักของเธอส่วนใหญ่จะคอยช่วยคุณโซเฟีย เลขานุการของซีอีโอของแอดดิสัน ไฟแนนซ์เชียล

ทว่านับตั้งแต่เธอเข้ามาทำงาน เธอกลับยังไม่เคยเห็นตัวจริงซีอีโอของที่นี่เลยสักครั้งเดียว เนื่องจากช่วงนี้เอเดรียน แอดดิสันไปคุมสำนักงานอีกแห่งซึ่งอยู่ที่ชิคาโก จึงทำให้เธอพลาดโอกาสที่จะได้เห็นเขาตัวจริงไปโดยปริยาย ทว่าถึงอย่างนั้นกิตติศัพท์ของ ‘สามเจ้าชายแห่งแอดดิสัน’ ก็เป็นอะไรที่เธอได้ยินตั้งแต่วันแรกเข้าทำงานจนกระทั่งวันนี้

ปาหนันอมยิ้มเมื่อหัวข้อของเหล่าสาวๆ จอมอู้เริ่มกลับเข้ามายังหัวข้อยอดฮิตอย่างเรื่องของ ‘เจ้าชาย’ แห่งแอดดิสันอีกครั้ง ดูเหมือนครั้งนี้พวกเธอจะพูดถึง ‘เจ้าชายคนโต’ อย่างเอเดรียน แอดดิสัน

แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ๆ ใครสักคนก็เอื้อมมือมาเขย่าคอเธอจนหัวสั่นหัวคลอน พร้อมกับกรีดร้องในลำคอด้วยน้ำเสียงไม่ดังมากนักเป็นการเรียกร้องความสนใจจากเธอ จนปาหนันต้องรีบปลดมือจากอีกฝ่ายออกจากคอแล้วนั่นแหละ หนึ่งในเพื่อนร่วมงานของเธอที่ทำท่าเหมือนเจอดาราในดวงใจก็รีบบอกเธอพร้อมกับแอบชี้ไม้ชี้มือไปยังกลุ่มคนที่กำลังเดินตรงไปยังห้องประชุมใหญ่ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของชั้นที่เธอทำงานอยู่พร้อมกับบอกเธอว่า

“นั่นแหละ มิสเตอร์แอดดิสันล่ะ”

ปาหนันมองตาม เพราะเธอมัวแต่ชักช้า ที่เห็นจึงมีเพียงแผ่นหลังของกลุ่มชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดสูทที่กำลังทะยอยเดินหายเข้าไปในห้องประชุมกันเป็นกลุ่มใหญ่

ดูก็รู้ว่าพวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นระดับผู้บริหาร ซึ่งแน่นอนว่าเป็นหนึ่งในผู้บริหารคนสำคัญของแอดดิสันไฟแนนซ์เชียลทั้งสิ้น

“หล่อมาก!” เพื่อนสาวคนเดิมที่เป็นคนเขย่าคอเธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าลอยคว้างราวกับกำลังเคลิบเคลิ้มในห้วงฝัน “เธอดูรูปร่างของเขาสิ ฉันว่าเขาจะต้องเร้าใจเป็นบ้า”

“ไม่ใช่ ‘จะต้อง’ หรอก” อีกคนขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง “แต่เขาน่ะเร้าใจเป็นบ้าจริงๆ! ฉันเคยอ่านข่าวซุบซิบตอนที่เขาคบกับแม่มิเลน่าที่เป็นนางแบบน่ะ วงในว่ายายนั่นน่ะหลงเขาหัวปักหัวปำเลย เพราะเขาเร้าใจแล้วก็เซ็กซี่สุดๆ!”

“แต่วาสนาของพวกเราก็คงได้แต่แอบมองเขาอยู่อย่างนี้ล่ะเนอะ” เพื่อนสาวคนที่สามเอ่ยต่อมาอย่างรวดเร็ว “เพราะไม่มีวันที่เขาจะหันมามองพนักงานตัวเล็กๆ อย่างพวกเราเด็ดขาด ก็ได้แต่ฝันไปวันๆ นั่นแหละ”

คนนี้ทำให้ปาหนันอดพยักหน้าหงึกๆ รับไม่ได้ เธอก็ไม่ได้รังเกียจก๊วนวงสนทนากรี๊ดหนุ่มหล่อหรอกนะ ถ้าไม่ใช่ว่าหนุ่มหล่อที่เพื่อนๆ ของเธอกำลังกรี๊ดเนี่ยเป็นหนึ่งในต้นเหตุที่เธอจำต้องเร่งงานยิกๆ อยู่

“ฉันก็รู้จ้า” เพื่อนคนแรกที่ดูเหมือนจะเป็นแฟนคลับตัวยงเอ่ยพลางค้อนควักคนขัดคอ “แต่ได้ทำงานในที่ที่มีเจ้านายหล่อๆ ให้มองเกือบทุกวันแบบนี้มันก็ดีต่อใจเนอะ” เจ้าหล่อนพูดจบก็หัวเราะคิกคัก ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “แต่อันที่จริงนะ ฉันออกจะชอบน้องชายของเขามากกว่า”

ปาหนันที่แม้ไม่ได้ตั้งใจจะฟังมาก แต่เพราะเรื่องพวกนี้เข้าหูก็อดคิดตามไม่ได้

น้องชายของเอเดรียน แอดดิสันทั้งสองคนนั้นเธอได้ยินมาว่าเป็นลูกชายของอาของเขา ทั้งสองคนเป็นพี่น้องแท้ๆ ขณะที่เอเดรียนเป็นลูกของลูกชายคนโตที่ถูกวางไว้ในตำแหน่งหัวหน้าตระกูลคนต่อไปจากพ่อของเขา ซึ่งแน่นอนว่าอีกสองเจ้าชายของแอดดิสันอย่างเจ้าชายคนกลางและเจ้าชายคนเล็กนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสองคนนี้