ตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้น หล่อนกับนิโคไลก็ดูจะเข้ากันได้ดีมากยิ่งขึ้น เขาอ่อนโยนขึ้นและแลดูจะมีเหตุผลมากขึ้นด้วย ซึ่งที่สำคัญที่สุดคือเขายอมรับฟังความคิดเห็นของหล่อนมากกว่าในอดีตมาก หล่อนมีความสุขกับสิ่งที่ได้รับ แม้จะรู้ว่ามันไม่ยั่งยืนก็ตาม
“ตื่นแล้วหรือยาหยี...”
มือหนาตวัดมารวบเอวคอดเปลือยและดึงเข้าไปหาทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา
“สายแล้วค่ะคุณนิค...”
“ไม่เอา ฉันอยากกอดเธอต่ออีกสักสองชั่วโมง”
แก้มนวลแดงระเรื่อ หัวใจพองฟูแน่นอก แม้นิโคไลจะไม่เคยบอกว่ารักหล่อน แต่ท่าทางหิวกระหายที่มีต่อหล่อนในทุกวินาทีก็ทำให้หล่อนลืมความเศร้าพวกนั้นไปได้ชั่วคราว
“ไม่ได้หรอกค่ะ อิงต้องลุกไปดูแม่บ้านจัดมื้อเช้านะคะ”
“อิงเธอเป็นเมียฉันแล้วนะ ไม่ต้องไปลำบากแบบนั้นแล้วล่ะ ให้คนอื่นทำแทน...”
“แต่ว่า... ว๊าย...”
อุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นอ่อนใจ เมื่อร่างอรชรถูกพ่อจอมตะกละรั้งให้นอนราบกับเตียงและปีน
