นิโคไลกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างขัดใจ
“ไปบอกให้คุณพ่อรอที่ห้องรับแขก อีกครึ่งชั่วโมงฉันกับคุณอิงจะลงไปพบ”
“ค่ะ คุณนิค...”
เสียงฝีเท้าของสาวใช้จางหายไปแล้ว นิโคไลจึงหันมามองภรรยาสาวที่กำลังพร้อมที่จะปรนเปรอความสุขให้กับตัวเองด้วยสายตาเสียดาย
“อดอีกรอบหนึ่งเลย”
“เอาไว้คืนนี้ก็ได้นี่คะ อิงไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ”
เขาผุดลุกขึ้นนั่ง หน้ายังบูดเช่นเดิม
“รู้แล้วล่ะว่าไม่หนีไปไหน แต่ฉันนะจะอกแตกตายเพราะอยากกินเธอน่ะสิ คุณพ่อก็เลือกมาถูกเวลาเสียจริงๆ”
ชายหนุ่มบ่นอุบอย่างหงุดหงิด มองภรรยาอย่างเสียดาย แต่ก็ต้องตัดใจลุกขึ้นและก้าวลงไปจากเตียงนอน
“งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ ไม่อยากให้คุณพ่อรอนาน”
“ค่ะคุณนิค...”
นิโคไลเดินเข้ามาโน้มลงจูบแก้มภรรยาสาวที่นั่งอยู่บนเตียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ทันสังเกตเลยว่าสีหน้าอิ่มเอมเต็มไปด้วยความสุขของอิงบุญนั้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความวิตกกังว
