“ถ้าอย่างนั้นสนใจไปต่อกับผมไหม”
ฟลินน์ถามหญิงสาวออกไปตรงๆ วันนี้ขี้เกียจอ้อมค้อมหรือเล่นสนุกอะไรนอกจากทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากความคิดบ้าๆ ในหัว แล้วดูเหมือนว่าคนข้างๆ จะคิดอย่างเดียวกันเพราะเธอตอบรับอย่างรวดเร็วพอๆ กัน
“ยินดีสิคะ...”
“ผมฟลินน์”
“ฉันไดแอนาค่ะ” เธอเอนตัวมาทางเขา ปลายนิ้วเรียวยื่นมาแตะใบหน้าของชายหนุ่ม แล้วรั้งให้เขาก้มหน้าลงมาจนเรียวปากสีสดของเธอกำลังจะแตะลงบนริมฝีปากของเขา “เรียกแอนาก็ได้” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชื้อเชิญ ซึ่งฟลินน์รู้ดีว่าไม่ได้เชิญชวนให้เรียกอย่างสนิทสนม แต่เชิญชวนให้เขาทำตัวสนิทสนมแนบชิดกับเธอให้มากกว่านี้ต่างหาก และเพียงแต่เขาจะขยับเพียงแค่องศาเดียว ริมฝีปากของฟลินน์กับไดแอนาก็จะประกบแนบชิดในทันที
ฟลินน์กำลังจะตัดสินใจทำอย่างนั้น แต่แล้วเขากลับรู้สึกได้ว่าหญิงสาวที่กำลังคลอเคลียแนบชิดนั้นถูกดึงให้ถอยห่างออกไป ชายหนุ่มมองใบหน้าเหวอของเธออย่างไม่เข้าใจ
