หลังจากความวุ่นวายสงบลง หลันถิงก็ปลีกตัวออกมานั่งพักใต้ร่มไม้ในสวน ทอดมองสายตาไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย เพื่อปลอบประโลมจิตใจที่ปั่นป่วนของตนเอง แม้มีสายลมยามบ่ายพัดต้องผิวหน้า ทว่ามันไม่อาจปลอบประโลมความเหนื่อยล้าในใจได้เลย
ใจดวงน้อยมีเพียงความปวดร้าวและคำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัว หากชาติก่อนอดีตสามีใส่ใจกันเพียงครึ่งที่เขาทำในตอนนี้ บางที... ครอบครัวที่นางเคยทะนุถนอมปกป้องไว้สุดหัวใจ คงไม่แตกสลายจนกลายเป็นความเกลียดชังเช่นนี้กระมัง
หญิงสาวหลับตาลงช้า ๆ พยายามกลั้นหยดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้น มันพร้อมจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ หัวใจของนางบอบช้ำไม่ต่างจากผืนดินแห้งแล้งที่ถูกเหยียบย่ำ แม้ก่อนหน้านี้ นางพยายามวางทุกสิ่งลง พยายามก้าวข้ามความเจ็บปวด ทว่าเมื่อพบกับความเห็นแก่ตัวของอดีตสามี ที่คิดเพียงจะครอบครองนางโดยไม่แยแสเลยว่าใจดวงนี้จะเจ็บปวดเพียงใด ใช้แม้กระทั่งวิธีต่ำช้าเพื่อบีบบ
