ผ่านไปสามเค่อ [สี่สิบห้านาที]
หลันถิงก็บอกให้จื่อโม่เปิดเตาอบ เพื่อเอาถาดที่ใส่แผ่นแป้งออกมา ซึ่งบัดนี้กลิ่นหอมของมันทำให้องครักษ์หนุ่มไม่อาจส่งต่อได้
“สือเฟิง” หยวนซีส่งเสียงเข้ม คนสนิทจึงรีบหันมายิ้มแห้งแล้วยื่นถาดส่งให้ผู้เป็นนายอย่างเสียดาย “รีบเอาออกมาให้หมด”
“พ่ะ…เอ่อ ขอรับ” เพราะตกใจ จื่อโม่เลยเกือบพูดผิด จากนั้นเขาก็รีบหันมาจัดการดึงเอาถาดออกมาจนหมด ก่อนจะลุกมายืนดูขนมอบกรอบที่ส่งกลิ่นยั่วยวนน้ำลายเหลือเกิน
“ชิมดูเจ้าค่ะ ข้าคิดว่าจะทำไปวางขายที่ร้านด้วย แต่ไม่รู้รสชาติจะพอได้หรือไม่” หลันถิงเชื้อเชิญทุกคนที่ยืนล้อมวงกันอยู่ สือเฟิงและจื่อโม่ยืนกลืนน้ำลายแต่ก็ไม่กล้าหยิบ เพราะทั้งสองยังคงรอให้ผู้เป็นนายได้ชิมก่อน ส่วนสาวใช้สองนางกลับไม่รั้งรอเลยสักนิด
“อืม… คุณหนูดีมากเลยเจ้าค่ะ” ชิงชิวบอกอย่างตื่นเต้น ผู้เป็นนายจึงได้ยิ้มจนแก้มปริ ก่อนจะหันมองคนอื่น
“พี่
