(หลิว)
วันต่อมา
08.26
พรึบ
"ให้ตาย"
กี่โมงแล้วเนี่ย!? ฉันลุกขึ้นมานั่งด้วยความตกใจก่อนจะหันมองนาฬิกาซึ่งตอนนี้มันแปดโมงจะครึ่งแล้ว และอีกครึ่งชั่วโมงร้านฉันจะเปิด
"สายแล้วๆ"
ตอนนี้คือฉันรีบลุกไปเข้าห้องน้ำเลย รีบอาบน้ำแต่งตัวจนลืมไปเลยว่าใครเป็นคนที่ทำให้นอนตื่นสายในเช้าวันนี้ แต่พอฉันลงมาจากชั้นสองเท่านั้นแหละภาพจำเมื่อคืนก็พุ่งเข้ามาทันทีที่ได้สบตากับโปรดที่กำลังจัดเรียงขนมเข้าตู้อยู่
"โปรด"
"อรุณสวัสดิ์ครับหลิว"
"ทะ..ทำไมไม่ปลุกเลยล่ะ"
ฉันว่าเสียงเบาลงพร้อมกับเดินเข้าไปหาโปรด เพราะน้องส้มกำลังเช็ดโต๊ะเตรียมเปิดร้านอยู่อีกทาง โปรดยิ้มให้บางๆก่อนจะหันไปจัดขนมต่ออย่างอารมณ์ดี
"ก็ผมเห็นว่าหลิวกำลังนอนหลับสบายอยู่น่ะสิ"
"แบบนี้ไม่เอาสิโปรด ถ้าพี่ไม่ได้เตรียมส่วนผสมไว้แล้วอบไม่ทันทำไง"
"ก็หยุดพักสักวันสิครับ" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆจนโปรดหัวเราะขำพร้อมกับขยับไหล่มาชนกับไหล่ฉันเบาๆ
