เวลาต่อมา
"อืม..หลังนี้สินะ"
ฉันยืนมองเข้าไปภายในบ้านสองชั้นสีขาวหลังไม่ใหญ่ หรือไม่เล็กมากไปแต่ก็มีสนามหญ้าหน้าบ้านเหมาะกับครอบครัวเล็กๆสุดๆ ดูเหมือนว่าหมู่บ้านนี้จะมีแต่คนที่มีครอบครัวแล้วด้วย แต่โปรดอยู่คนเดียวเนี่ยนะ....สงสัยซื้อเพราะมันดูสงบมากกว่าแหละฉันว่า
"ขอโทษที่ให้รอนะครับ"
ฉันส่ายหน้าตอบโปรดที่เดินออกมาจากบ้านด้วยรอยยิ้ม เขาอยู่ในเสื้อยืดกางเกงขาสามส่วนขณะที่ผมเผ้าก็ดูยุ่งเหยิงดูจะยุ่งกับงานสุดๆ
"งานยังไม่เสร็จสินะ"
"ครับ แต่คิดว่าจะเสร็จคืนนี้แหละ...หลิวซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย"
"ก็ข้าวเย็นนี่แหละ ตอนแรกก็ว่าจะทำเองแต่คิดว่าคงนานเลยซื้อมาแทน"
"ขอบคุณนะครับ วันนี้ผมไม่ได้ไปช่วยหลิวเลย"
"น้องส้มช่วยแล้ว"
โปรดมองฉันด้วยแววตาออดอ้อนจนฉันอดจะเอื้อมมือไปจัดผมเผ้าที่กระเซอะกระเซิงให้เขาด้วยความเอ็นดู
"เข้าบ้านกันครับ"
"อือ รบกวนด้วยนะ"
ฉันพูดเบาๆก่อนจะเดินตามโปรดที่กำลังถ
