วิศวะตัวร้ายกับหมอสุดเลิฟ

EP 5 โตขึ้นมา

EP 5 โตขึ้นมา

ฉันเดินตามเขาเข้าบ้านอย่างเสียไม่ได้ เขาเอากระเป๋าหิ้วเดินขึ้นชั้น 2 ไปจนถึงห้องนอน ส่วนฉันก็ยืนนิ่งอยู่ตรงกรอบประตูห้อง เขามองฉันแต่ก็ไม่พูดอะไรเดินเอากระเป๋าหายไปด้านใน ฉันเองก็ร้อนรนว่ากระเป๋าฉันไปไหน แต่มันก็ไม่เท่ารู้ว่าเขาหลอกฉันมาเชือดแน่นอน ไหน ๆ ก็กลับตัวไม่ได้แล้วฉันเลยคิดว่าเป็นไงเป็นกัน เลยเดินตามเข้าไปในห้องนอนมีเตียงฉันเคยเห็นตอนเขา VDO CALL นอกนั้นเพิ่งเห็นครั้งแรก มันต่างจากห้องที่บ้านเก่าของเขามาก มันมีแค่เตียงคิงไซส์เปล่า ๆ วางอยู่กลางห้องแค่นั้น

แล้วเสียงกุกกัก ๆ ด้านในดึงความสนใจฉันให้เดินเข้าไปดู มันเป็นห้องแต่งตัวขนาดใหญ่แล้วตัวเขาที่กำลังรื้อเสื้อผ้าฉันใส่ไม้แขวนเสื้อ แต่ที่เห็นคือหลังจากเสื้อนักศึกษาตัวสุดท้ายถูกแขวน มันเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันก้าวเท้าอย่างไวพร้อมกับยื่นมือไปคว้าแพตตี้ตัวน้อยตัวโปรดเข้ามาไว้กับตัว แล้วมันมีประโยชน์อะไรเพราะเขาก็ก้มหยิบอีกตัว

Lv : หยุดนะพี่กัส !!

AG : อายหรอ

Lv : เอ่อ...

AG : อายทำไมเมื่อก่อนก็เห็น...ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ

เขาก้าวเท้ามาประชิดตัวฉันแล้วก็ก้มมาพูดเสียงแตกพร่า ทำให้ฉันนึกถึงวันที่ฉันสอบวันสุดท้ายตอนเทอม 1 ม.5 แล้วมานั่งเล่นเกมที่ห้องพี่เขากลับโดนเขาจับกินเกือบจะสำเร็จ ดีนะตอนที่ฉันบอกไม่แล้วเขายอมถอย ฉันถึงได้ยังบริสุทธิ์มาจนถึงวันนี้ แต่หลังจากนี้จะรอดไหมไม่รู้ขนแขนฉันลุกตั้งไม่รู้ว่ากลัวหรือเสียวกันแน่ อาการแบบนี้เรียนแพทย์มาก็นึกไม่ออกหรอก มือฉันมีแพตตี้ 1 ตัวมือเขาก็มีอีก 1 ตัวอยากจะบ้าตาย

AG : โตขึ้นมาแล้วชอบใส่แบบนี้หรอ...หืม

Lv : เอาคืนมานะ

AG : พี่ชอบนะกระตุกทีเดียวก็หลุด

Lv : อย่าพูดเอาคืนมานะ

AG : ฮึ

Lv : ว๊าย

Part AG

ผมออกจะตกใจกับสิ่งที่เห็นพอสมควร แต่มันก็ยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นมาก่อนพวกผู้หญิงที่เคยนอนด้วยก็ใส่ยิ่งกว่านี้บางคนไม่ใส่เลยก็มี นั่นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกพิศวาสอะไรมากขึ้น แค่อยากระบายความหนึบออกจากตัวแบบที่ผู้ชายทุกคนทำ ไม่ต้องห่วงนะครับผมไม่เหมือนไอ้วาฬแบบเอาไม่เลือก ส่วนใหญ่ผมจะไปกับไอ้คินให้ธันกับบิลหาคนมาให้ ผมไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่ไม่มีที่ไปที่มา

AG : ตอนแรกว่าจะนอนกอดเฉย ๆ

Lv : ...

AG : แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วถ้าไม่ได้เอาเราพี่ตายแน่

Lv : ปล่อยนะเอาอะไรล่ะ...ไม่เอา

AG : ยิ่งดิ้นยิ่งจับนะ

Lv : กรี้ส...ปล่อย ๆ

AG : นุ่มนิ่มเหมือนเดิม

Part Lv

ด้วยความที่ตกใจตอนที่เขาอุ้มฉันเข้าห้องน้ำ เลยไม่รู้ตัวว่าไอ้มือข้างที่ช้อนช่วงตัวท่อนบนมันตะปบเข้ามาเกือบครึ่งนมฉัน พอฉันดิ้นเขาก็บีบยิ่งโวยวายก็ยิ่งขย้ำ พอทำจนพอใจก็เอาฉันวางลงที่โซนเปียกแต่ยังเอาแขนมากักตัวฉันไว้กับกำแพง ซ่า !!! เสียงน้ำไหลอย่างแรงลงมาที่ตัวฉัน ฉันยังไม่ทันจะเปิดปากด่าต่อ ก็ต้องเอามือปาดน้ำออกจากหน้าตัวเองให้วุ่น

AG : ยิ่งเปียกแบบนี้โคตรน่ากัดเลย

Lv : อย่าแกล้ง...ห้ามมองด้วย อุ๊บ!!

AG : ปากก็หวานไม่รู้อันนั้นจะหวานเหมือนปากไหม

Lv : อะ อันนั้น อะไรของพี่เนี้ยะ...ปล่อย

AG : ถ้าอยู่นิ่ง ๆ พี่สัญญาว่าจะยังไม่เอาเราวันนี้

Lv : ห๊ะ

AG : แต่พี่จะเลียให้เราทั้ง.....ตัวเลย

Lv : อื้อ

สุดท้ายฉันก็ถูกปิดปากด้วยปากเรียวพร้อมกับลิ้นสากที่ขยันเอาเข้าเอาออกจนน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบ้วไหลเข้าปากไปด้วย มารู้ตัวอีกทีกระดุมเสื้อก็ถูกปลดออกจนครบแถว ตะขอบราก็ถูกสะกิดด้วยมือข้างเดียวหลุดจนบราร่วงไปกองอยู่ที่ใต้ราวนม ฉันไม่รู้ว่าใช้เวลานานแค่ไหนที่ไอ้เจ้า 2 ชิ้นนี้หลุดลงไปกองที่พื้นห้องน้ำ เพราะสติฉันหลุดไปเลยเมื่อเขาก้มลงจัดการกับซาลาเปาของฉัน ข้างหนึ่งก็ถูกบีบขย้ำด้วยมือเรียว กับอีกข้างที่หน้าหล่อ ๆ ก้มเอาปากทั้งกัดทั้งดูดจนฉันเผลอส่งเสียงออกมา

Lv : อ๊า...พี่กัส

AG : ครับ

Lv : เลิฟไม่ไหวแล้วอย่าแกล้ง

AG : แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วเดี๋ยวพี่ช่วยให้เราหลับสบายเอง

Lv : อื้อ

ซิปด้านหลังของกระโปรงนักศึกษาถูกรูดลงทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ มันถูกดันลงจากเอวพร้อมกับแพตตี้ตัวน้อยของฉัน และที่ฉันไม่มีแรงต้านทานเรื่องนี้เพราะไอ้ปากที่ยังคงทั้งกัด ทั้งเม้มยอดซาลาเปาสีชมพูไม่ยอมปล่อย แล้วสิ่งที่ทำเอาฉันสะดุ้งตัวลอยแต่ก็ถูกเขาจับกดไหล่ด้วยมือข้างเดียวเพราะอีกข้างเขากำลังใช้นิ้วเรียวยาวใส่เข้ามาในตัวฉัน จนฉันต้องเอามือปิดปากตัวเองเพราะกลัวว่าจะครางออกมา

AG : ไม่ปิดครับ...ร้องออกมาพี่อยากฟัง

Lv : อือ ๆ

AG : ครางชื่อพี่แล้วพี่จะปล่อยเราไปนอน

Lv : อ่ะ...เอ่ะไม่ไหวแล้ว

AG : เด็กดี

Lv : พี่กัสคะ

AG : เราเสร็จคามือพี่ได้น่ารักชิบผายเลย

Lv : เลิฟไม่ไหวแล้วนะ...อึก

Part AG

ร่างเล็กกระตุก 3-4 ครั้งมือบางของเธอจิกเข้ากับไหล่ผมที่เธอใช้จับพยุงตัวไว้ ผมจะทำตามที่พูดคือไม่เอาเธอวันนี้เลยล้างตัวให้เธออีกครั้ง ก่อนจะเอาผ้าเช็ดตัวมาห่อเธอไว้ แล้วก็จับเธอไปวางไว้ที่โซฟาห้องแต่งตัว เพราะผมก็เปียกแถมเสื้อผ้ายังอยู่ครบชิ้น เดินออกไปไกลกว่านี้ไม่ได้แล้วพื้นเปียกแน่

AG : พี่อาบน้ำก่อนถ้าเดินไม่ไหวรอพี่แป๊บเดียว

Lv : ...

AG : เดี๋ยวพี่แต่งตัวให้แล้วจะอุ้มไปนอน

Lv : ไม่ต้องเลย...ฮึ ไอ้คนเจ้าเล่ห์นิสัยเสีย

AG : อะไรนะอยากให้เลีย

ฉันหยิบสลิปเปอร์ได้เลยปาใส่เขาทันที แต่เขาหลบเข้าหลังประตูทันเพราะอยู่ในห้องน้ำอยู่แล้ว แต่ยังยื่นหน้ามาพูดเรื่องทะลึ่ง ๆ หน้าตายอีก ฉันเจ็บตรงนั้นนิดหน่อยแต่ก็พอทนได้เลยรีบลุกเดินไปเอาชุดนอนมาใส่ แล้วก็รีบออกไปที่ห้องนอน พยายามมองหาอะไรสักอย่างที่จะมากั้นนอน ซึ่งมันไม่มีทั้งเตียงมีหมอนใบเดียว กับผ้าห่มผืนใหญ่ 1 ผืนถ้วน