2. คิดจะเดินหนี
1334 คำ
"คิดจะเดินหนีคนอย่างฉันมันไม่ง่ายนักหรอกนะ!"
หมับ!
"อุ๊บ..อื้ออออ!!!" ชาหอมถูกรั้งไปรับแรงกระแทกจูบรวดเร็ว แบบที่เธอและพี่ชายกำลังจะเดินหนีไคล์ ไม่ทันได้ตั้งตัวใดใดเลย
ท่อนแขนแข็งแรงคว้ารั้งเอวบางบังคับไว้ แล้วหมุนตัวเข้าในกลุ่มนักท่องราตรี ทำให้ชิณณ์ไม่ทันมองน้องสาวว่าโดนขโมยจูบอย่างหนัก
"อื้ม!" ปากหยักบดขยี้จูบลงบนเรียวปากนุ่มรุนแรง คราวนี้ทำให้ชาหอมหลุดเผย่ออ้าปากออก โดนลิ้นสากเข้าไปลุกลานควักเอาน้ำหวานไม่หยุด
ความอวดดีของเธอทำให้เขายิ่งอยากเอาชนะ แล้วพอรู้ว่าเป็นน้องสาวศัตรูมีหรือที่จะปล่อยไปง่ายๆ
"อื้อออ!!! ไอเอววว" เสียงใสหายไปในลำคอเล็ก เป็นจูบแรกที่ป่าเถื่อนและหยาบโลนมากๆ จนเธอโกรธจัดจ้านกำจิกใส่ท่อนแขนแกร่ง ลงกรงเล็บยาวแบบไม่นึกถึงว่าจะเกิดรอยแผลหรือไม่
"เป็นไงจูบฉันดีไหมล่ะ?" ทันทีที่เขาถอนจูบออก เห็นดวงตาคู่กลมแดงกร้าวกลับรู้สึกว่าน่าหมั่นเขี้ยวมากกว่า แต่ไม่ยักรู้ว่าความหวานของชาหอมจะตราตรึงลิ้นสากมากที่คิด
เปรี๊ยะ!
"ไอหมาบ้า!" ฝ่ามือบางฟาดใส่ข้างแก้มสากรวดเร็ว แล้วรีบเดินดุ่มฝ่าฝูงนักท่องราตรีไม่ให้ผู้ชายนิสัยเสียตาม ขืนเธอยืนอยู่ตรงนั้นอีกหน่อยมีหวังได้เปลี่ยนบรรยากาศร้านแน่ๆ
"น่าจัดให้หนักๆ จริงว่ะ!" ไคล์สบถเสียงบอก มันไม่ได้รู้สึกเจ็บแสบบนใบหน้าหล่อเหลาสักนิด นอกจากจะเร้าใจมากกว่าอีก เพราะคนอย่างเขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเลยสักคน
"มึงมายืนทำไรตรงนี้ว่ะ พวกกูเดินตามหาตั้งนานแล้ว" กวินรีบเดินดุ่มมาพร้อมกับสิงหา เมื่อเห็นเพื่อนรักยืนอยู่ท่ามกลางวัยรุ่นที่เต้นออกลายไม่หยุด
"เจอไอเชี้ยชิณณ์!"
"มันอยู่ไหนว่ะ แมร่งมาในถิ่นเราได้ไง?" สิงหาถาม
"รอบนี้มันมีน้องสาวด้วยว่ะ แมร่งแจ่มฉิบหายเลย" ไคล์ยกหลังมือปาดคราบน้ำลายบนปากหยัก กลิ่นหอมละมุนอ่อนยังติดอยู่เหมือนกับว่าดื่มคอกเทลชนิดเบาเข้าไป
"แจ่ม? หมายถึงอะไรว่ะ อย่าบอกนะว่าแมร่งเสร็จมึงแล้ว?" กวินถามสงสัย
"เกือบ" ร่างสูงคว้ากอดคอเพื่อนรักทั้งสองคน ทำไมค่ำคืนนี้เขามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะพากันเดินกับโต๊ะเครื่องดื่มที่นั่งประจำ
"หน้าตาเป็นไงว่ะ เผื่อกูจะช่วยมองหา?" กวินยังถามต่อ มันก็น่าโกรธแค้นไม่ลืมอยู่หรอก เพราะชิณณ์เป็นคู่ปรับไคล์แข่งขันกันทุกอย่าง แต่ทางนั้นเคยลอบกัดให้เพื่อนรักแพ้พนันไปน่าเจ็บมากๆ
"พอมองได้อยู่" มือหนาคว้าเอาแก้วเครื่องดื่มกระดกจิบ ปล่อยให้สาวสวยแปลกหน้ามาขอชนแก้ว ระหว่างมองหาคู่กรณีไม่รู้ว่าอยู่โซนไหนของสถานที่
"สงสัยแมร่งขี้เหล่เหมือนกับพี่มันนั่นแหละ"
"กูก็ว่างั้น ถึงได้เก็บซะมิดเชียว" สิงหารีบนำแก้วเครื่องดื่มมากระดกจิบอีกรอบ คราวนี้เขาดันไปมองถูกชะตาหญิงสาวคนนึงใบหน้าสวยใสมากๆ ผิวขาวโดดเด่นกว่าคนอื่นอีกหลายเท่าเลย
"ว่าแต่..." สิงหายังเอ่ยไม่จบ มองไปตามสายตาที่เพื่อนรักอีกคนมอง พบหญิงสาวแปลกหน้าสวยกว่าทุกคนยืนข้างคู่อริ
"มึงไม่ดื่มกันต่อว่ะ?" ไคล์ถาม เลยยกขวดเครื่องดื่มเทรินใส่แก้วให้สองเพื่อนรักก่อน ไหนๆ คืนนี้เขาก็มีความสุขมากแล้ว
"ใครว่ะข้างไอชิณณ์ แฟนมันเหรอ?"
"มันมีเมียด้วยเหรอว่ะ แมร่งแจ่มฉิบๆ"
"นั่นแหละน้องสาวมัน..ยัยตัวจี๊ด!" สายตาคมกริบเพ่งจ้องทางมุมนึงของสถานเริงรมย์ พบชาหอมกำลังยืนเต้นเบาๆ ข้างพี่ชายสนุก แล้วมีหญิงสาวอีกสองคนอยู่ร่วมโต๊ะ ซึ่งไม่มีเพื่อนสนิทของชิณณ์มาด้วย มันยิ่งน่าผิดปกติมากๆ คู่อริรู้ดีว่าตรงนี้มันคือถิ่นของเขา
"ตัวจี๊ดยังไงว่ะ สวยขนาดนี้ไม่ใช่แค่พอมองได้แล้ว" สิงหายังมองไม่คาดสายตา
"เหอะ! เกิดมามีกรรมไปหน่อย แต่ช่างแมร่งเถอะกูจะถือปล่อยไปสักวันนึง" ไคล์รีบมองไปทางอื่น หญิงสาวมากมายพร้อมพลีกายให้เชยชมตั้งเยอะตั้งแยะ จะไปสนใจแค่คนๆ เดียวก็เสียเวลาแย่
"งั้นก็ตามใจมึงแล้วกัน วันนี้ถือว่าพักผ่อนหน่อยพรุ่งนี้แมร่งเปิดเรียนแล้ว"
"เออนั่นดิ..ยัยน้องรหัสมึงไปไหนว่ะ ไม่ยอมมารับน้องอภิสิทธิ์ดีเด่นมาจากไหน?" กวินได้ทีเลยชวนคุยเรื่องอื่น อย่างน้อยๆ เขาก็ลดอารมณ์เสียของเพื่อนรักได้บ้าง
"อย่าให้กูเจอหน้าเถอะ! จะด่าให้ดูกล้าทำกูเสียหน้าอยู่คนเดียว" พอพูดถึงชายหนุ่มก็อารมณ์เสียขึ้นมา นึกย้อนถึงเหตุการณ์วันรับน้องของมหาวิทยาลัย เขากำลังจะเป็นพี่รหัสต้องสอนเรื่องในรั้วมหาวิทยาลัยให้รุ่นน้อง แต่ทว่าหญิงสาวคนนั้นไม่รักษาสิทธิ์ปล่อยให้เขานั่งเหลือคนเดียวในตึกวิศวะ
"กูจะช่วยด่าเสริมอีกคน!"
"กูก็ด้วยด่าให้หนัก!" สิงหาพูดต่อจากกวิน
"รับรองได้เลย!" เขาดันไปสบตามองกับชาหอมพอดี เธอรีบเบี่ยงตัวหลบไปยืนข้างหลังพี่ชาย ทำราวกับว่าไม่รู้ตัวมีคนจ้องอาฆาตอยู่ ทั้งที่อาการเธอแสดงออกชัดแล้ว
อีกด้านนึง_
"ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นร้านอริของพี่ชิณณ์น่ะ!" ชาหอมบ่นพำเมื่อพี่ชายขับรถพากลับมาถึงบ้าน เธอยังจดจำใบหน้าหล่อเหลากวนประสาทและอารมณ์เสียไม่หาย
"ทีหลังจะให้เพื่อนจองร้านให้ก็บอกพี่ก่อน จะเช็คให้ก่อน" ชิณณ์บอก เพราะกว่าเขารู้ว่าเพื่อนน้องสาวเลือกร้านเลี้ยงฉลองได้ ก็ตอนที่พากันขับรถมายังจีพีเอสที่ส่งมาให้
ขืนเขาปล่อยให้ชาหอมเที่ยวดื่มคนเดียว ก็กลัวจะโดนอันตรายในครั้งแรกที่ได้ออกเที่ยวกลางคืน
"ขอโทษได้ป่ะล่ะ คราวหน้าจะระวังนะ"
"ดี ขอโทษคนอื่นเป็นถือใช้ได้อยู่"
"เห็นป่ะละน้องสาวน่ารักขนาดนี้ พี่ชิณณ์ต้องตามใจมากๆ นะ" เสียงใสบอก รีบเดินเข้าบ้านพร้อมพี่ชาย เกิดมาเธอช่างโชคดีจริงๆ ที่ชิณณ์ตามใจและดูแลดีไปหมด ยกเว้นแต่...
"ทำไมถึงพากันกลับไม่ตรงเวลา อย่าบอกว่าจะมาเสียคนตั้งแต่ยังไม่ไปเรียนมหาลัยเลย?" บวรลงจากบันไดมาเอ่ยถามดัง
"พอดีรถมันชนตรงเส้นหลัก ผมเลยน้องกลับช้าเอง" ผู้เป็นพี่รีบเอ่ยตอบก่อน
"อย่ามาแก้ตัวแทนน้องแกหน่อยเลยชิณณ์! ขนาดยังไม่เข้ามหาลัยก็เริ่มเที่ยวซะแล้ว คอยดูนะอีกหน่อยจะเรียนจบไหมยังไม่รู้เลย" บวรยังต่อว่าอีก เมื่อเห็นชาหอมเดินไปยืนข้างหลบทางชิณณ์
"ผมว่าให้น้องไปนอนพักเถอะ พรุ่งนี้จะไปมหาลัยแล้วนี่ เดี๋ยวจะตื่นสายเอา"
"ถือว่าเห็นแก่แกนะเจ้าชิณณ์ ไม่อย่างนั้นพ่อจะลงโทษให้หนักเลย!"
"ชาหอมโดนอีกแล้วเหรอ..." เสียงใสเอ่ยตัดพ้อ ตั้งแต่เธอโตมาแทบจำไม่ได้เลยว่าบิดาคุยดีด้วยตอนไหน มักจะโดนต่อว่าอยู่บ่อยๆ จนคนเป็นลูกก็น้อยใจแอบไปร้องไห้ในห้อง
"พ่อเขาเป็นห่วงน่ะ รีบไปนอนเถอะพรุ่งนี้ไปมหาลัยพร้อมพี่นะ เดี๋ยวพี่แวะไปส่งเอง"
...............................
- ผู้เขียน
