3. ต้องไม่เอาเปรียบ
1305 คำ
มหาวิทยาลัยชื่อดัง_
"วันรับน้องก็ไม่มาแล้วทีนี้จะรู้ไหมล่ะว่าเราเรียนตรงไหนบ้าง?" ผู้เป็นพี่ชายเอ่ยเตือน เมื่อขับรถมาส่งน้องสาวถึงหน้าตึกวิศวะ เธอใฝ่ฝันอยากเป็นผู้นำเทคโนโลยีมากๆ ซึ่งเขาและมารดาก็พร้อมสนับสนุน
"อย่าลืมสิว่าชาให้พุดดิ้งกับกวางมาทดลองแล้ว เดี๋ยวนั่งรอเพื่อนตรงนี้ก็ได้ พี่ชิณณ์จะได้ไปคณะต่อ" ร่างอรชรในชุดนักศึกษาเข้ารูปทิ้งกายนั่งตรงเก้าอี้หินอ่อน ด้านหน้าตึกวิศวะทันที เพื่อที่เพื่อนๆ ทั้งสองจะได้มองเห็น
"แล้วอย่าลืมที่พี่สอนเราล่ะ ถ้าเจอพวกมันอีก..ไม่ต้องไปยุ่งโอเคไหม?"
"โอเคสิ ชาไม่ยุ่งกับไอหมาบ้านั่นหรอก อย่าให้ได้เจอหน้าต้องโดนสายดำสักชุดแน่ๆ " เธอยังทำท่าทางเหมือนซ้อมเทควันโดอีกด้วย แค่เอ่ยถึงยังเจ็บใจไม่หาย กว่าเมื่อคืนจะล้างทำความสะอาดปากก็หมดน้ำยาบ้วนปากไปตั้งขวดนึง
"เก่งมากน้องรัก งั้นพี่ไปก่อนล่ะ เดี๋ยวมีรับน้องที่ตึกด้วย"
"ได้ๆ ไว้ชาหอมโทรหานะ" มือบางรีบยกพลันวันตอนที่พี่ชายวิ่งไปขึ้นรถ คณะวิทยาศาสตร์อยู่อีกเส้นทางนึงของมหาลัย ต้องวนไปทางใหม่จะง่ายกว่า
"แล้วไหนว่าจะส่งรูปพี่รหัสให้ไง ป่านนี้นอนชักดิ้นชักงอแล้วล่ะมั้ง" ชาหอมบ่นพึมพำคนเดียว ช่วงที่เธอนำโทรศัพท์มือถือขึ้นมาคุยเล่นกับกลุ่มเพื่อนสาว แต่ไม่มีใครสักคนสามารถถ่ายรูปพี่รหัสเธอได้เลย
"หล่ออย่างกับเทพบุตรอย่างนั้นอ่ะนะจะนอนชักดิ้นชักงอ มีหวังหาน้องคนอื่นไปแทนแกแล้วแน่ๆ ชาหอม" กวางที่เพิ่งมาถึงเอ่ยตอบแทนจะพิมพ์ข้อความพูดคุยกัน
"เห็นว่าวันนั้นโกรธจนดุรุ่นน้องลั่นลานเกียร์เลยนะ เรายังกลัวเลยแต่หล่อมากก็น่าให้อภัยนิดนึง" พุดดิ้งบอกเมื่อมานั่งลงร่วมโต๊ะกับเพื่อนสาวพร้อมหน้า
"ชิ!..เล่าซะไม่น่าสงสารเลย ตอนแรกจะแกล้งทำเป็นไปขอโทษสักหน่อย แต่ไม่ดีกว่าไม่ชอบไอพวกหลงอำนาจ" ชาหอมพูด ถึงจะรวบเลคเชอร์เพียงเล่มเดียวมาถือไว้ เพราะวันนี้เป็นวันแรกที่มาเรียน ไม่น่าจะมีอะไรมากมายเท่าไหร่นัก
เธอเฝ้ารอแต่ภาคปฏิบัติอย่างเดียว เรียนไปด้วยใช้อุปกรณ์จริงไปด้วยน่าจะสนุกกว่าหลายเท่าเลย
"งั้นพวกเราก็ขึ้นไปเรียนได้แล้วน่ะสิ"
"ใช่ ถึงเวลาที่สามสาวจะเริ่มเรียนวิชาแรกแล้ว"
"ไปกัน" ชาหอมจะรีบเดินนำกลุ่มเพื่อน แต่เปล่าเลยเธอไม่รู้ว่าต้องเริ่มไปตรงไหนก่อน เลยถอยหลังให้เพื่อนสองคนเดินนำ
"น้องรหัสตัวดีของฉันเก่งดีนะ จะเข้าตึกทั้งทีข้ามหัวรุ่นพี่ก่อนเลย!" เสียงเข้มดังขึ้น เขามายืนขวางทางขึ้นบันไดโดยที่หันกว้างในเสื้อชอปสีแดงให้เห็น ตราของคณะที่ทุกคนต่างภูมิใจ
"เสียงคุ้นๆ แหะ" ชาหอมเอ่ยบอกตัวเอง ทำไมใจเธอเต้นตึกตักระรัวแบบไม่เคยเป็น
"พี่หมายถึงใครคะ ช่วยหลีกทางให้พวกเราด้วยค่ะ เราต้องรีบไปเรียน" พุดดิ้งบอก
"แน่นอนว่าพวกฉันก็ต้องไปเรียน" สิงหาเดินมาบังทางขึ้นบันไดอีกคน
"อ้าวทำไมเป็นงี้อ่ะ! ทำตัวเป็นเจ้าถิ่นเหรอ?" ฝ่ายคนไม่ชอบแพ้รีบเดินมาอยู่ข้างหน้ากลุ่มเพื่อน คงจะคิดว่าพวกเธอเป็นเด็กหัวอ่อนละมั้งถึงจะข่มเหงโชว์พวกรุ่นน้องคนอื่น
"เจ้าถิ่นก็ใช่ เจ้าของสถานที่ไม่ใช่ แต่พี่รหัสเธออ่ะใช่!"
"ทำไมกวนบาทาจัง" หัวคิ้วมนสวยขมวดยุ่ง ในสถานศึกษาชื่อดังและคัดเกรดเรียนระดับหัวกะทิ ทำไมถึงมีพวกไม่ต่างจากนักเลงข้างถนนเข้ามาเรียนได้
"ก่อนจะกวนบาทา รู้จักหน้าฉันก่อนดีไหม?"
"ไอหมาบ้า!!! ทำไมจะมาหาเรื่องฉันอีกเหรอ บอกไว้ก่อนเลยนะถ้าฉันโทรบอกพี่ชิณณ์นิดเดียวได้พุ่งมาที่นี่แน่!" นิ้วชี้เรียวสวยยกด่าทอทันที จู่จู่ก็อารมณ์ขึ้นมาที่ได้เห็นหน้าเจ้าของน้ำเสียงกวนประสาท
"งั้นก็บอกมันด้วยสิว่าเธอเป็นน้องรหัสของฉัน น้องรหัสในโอวาทซะด้วย!" ไคล์ก้าวขายาวมายืนตรงหน้ารุ่นน้องปากหวาน เขาล่ะอยากขย้ำความอวดดีทุกเวลา
"ไม่จริงอ่ะ เพื่อนฉันบอกว่าพี่รหัสหน้าหล่อ นี่หน้ากวนบาทาแบบนี้เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!" พอเธอหันขวับไปมองเพื่อนทั้งสอง เป็นอันต้องหมดหวังริบหรี่ลงเพราะกวางและพุดดิ้งพยักหน้าพร้อมเพียง
"เธอเป็นน้องรหัสของฉัน จะไม่รับก็ได้นะอย่างมากก็มีปัญหาอีกหลายอย่างเลยล่ะ" แค่เขาก้มลงนิดนึงก็สบตามองดวงตาคู่กลมโตสีน้ำตาลอ่อนได้แล้ว แม่คุณจะรวมความสวยไว้ในคนเดียวได้อย่างไร ติดตรงที่นิสัยเสียไปหน่อยคงจะมีพี่ชายตามใจหนัก
"ไม่เป็นอ่ะ ไม่ได้ตกลงว่าเป็นน้องรหัสใครทั้งนั้น!"
"ไม่เป็นก็ได้ ฉันรับคำนั้นนะไหนๆ ก็ผลกิจกรรมมันต้องอยู่กับฉันแล้ว เธอก็ไปสนใจเรียนอย่างเดียวก็ได้คงจบง่ายดี"
หมับ!
"ทำไมพูดงี้อ่ะ! อย่าเอาเรื่องส่วนตัวกับเรื่องเรียนมาผสมกันดิ!" ชาหอมรีบดึงแขนของไคล์ห้ามไม่ให้เขาเดินหนี ขืนมีการรายงานผลเรียนถึงหูบิดา เธอไม่ต้องโดนด่าเรื่องใหญ่ในบ้านเลยเหรอ
"จะเปลี่ยนใจเหรอ ต้องขอร้องฉันก่อนไหม?" เสียงเข้มถามอย่างเจ้าเล่ห์ เขายังไม่ได้ทำอะไรนอกจากจะรับเป็นคนดี เคารพการตัดสินใจของเด็กเมื่อวานซืน
"ขอร้องทำไมอ่ะ ยังไม่ได้ตกลงทำอะไรเลย ทำไมต้องขอร้องคนอย่างนายอีก"
"ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะยัยตัวจี๊ด ขืนไม่เคารพกันก็เชิญมีปัญหาได้เลยเอาไหม"
"นี่!..." เสียงใสมันหายไปในลำคอทันที ตอนที่ไคล์ตั้งหน้าเอาจริง
"ในเมื่อเธอทำให้ฉันขายหน้าวันรับน้อง ทีนี้ก็ถึงตาเธอจะต้องใช้กรรมบ้างแล้วแหละ" ฝ่ายคนพูดเดินมากระซิบใกล้กกหูขาวบาง แม้สองเพื่อนชายจะสงสัยมากๆ ทำไมเขาถึงได้โกรธแค้นทางชาหอมหนักผิดปกติ
"อย่ามาตุกติกนะ นี่มันในรั้วมหาวิทยาลัยต้องมีกฎกติกา" ชาหอมเน้นเสียงนิ่ง
"เรียนวันนี้จบแล้วไปพบฉันที่ลานเกียร์"
"ไปทำไม?"
"ทุกคนในรุ่นของเธอทำกิจกรรมตรงลานสำคัญของตึกวิศวะกันหมด ถ้าเธอจะเป็นศิษย์เป็นรุ่นน้องที่นี่ ต้องไม่เอาเปรียบกลุ่มเพื่อนๆ ของตัวเองนะชาหอม!" คราวนี้เสียงเข้มประกาศชัดดังลั่น แม้แต่นักศึกษาหลายรุ่นก็มองทางจุดเดียว เป็นการกดดันให้ใบหน้าซีดเผือด
"......." ความเจ็บใจมันร้อนเดือดดาลในอกข้างซ้ายไม่หยุด เธออยากจะใช้เล็บยาวๆ ข่วนหน้ากวนบาทาของพี่รหัสหลงอำนาจเกินเหตุ
"หวังว่าฉันพูดขนาดนี้แล้ว คนอย่างเธอจะมีความรับผิดชอบพอนะ" ว่าจบร่างสูงก็เดินดุ่มไปทางอื่นพร้อมสองเพื่อนสนิท
"ไหวไหมชา เราก็ไม่รู้จะเป็นถึงขนาดนี้นะไม่งั้นจะโทรเรียกแกมารับน้องแล้ว" พุดดิ้งกับกวางรีบมากอดเพื่อนรักปลอบประโลม
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวนายนั่นก็ประสาทเสียเองแหละยุ่งกับใครไม่ยุ่ง!!!"
.......................
- ผู้เขียน
