บทที่ 20 เราหย่ากันเถอะ 1

1213 คำ

มือที่กำดอกไม้อยู่แน่นของปาลินฟาดลงไปที่ใบหน้าสวยหวานอย่างรุนแรงไม่ยั้ง กระทั่งคนเจ็บหวีดร้องลั่น “กรี๊ดดด... โอ๊ย... เจ็บ!” เสียงร้องโอดครวญของรุ้งรวีดังทะลุออกไปนอกห้อง ทำให้ธีร์ภพที่เดินตามมาสมทบทีหลังตื่นตกใจ เขารีบพุ่งตัวเข้ามาภายในห้องพักฟื้นของปาลินทันที ภาพที่เห็นตรงหน้ายิ่งทำให้เขาแปลกใจและคาดไม่ถึง ผู้หญิงที่เคยสุขุมใจเย็นมาตลอดแสดงความเกรี้ยวกราดถึงขั้นลุกขึ้นมาทำร้ายคนอื่นอย่างเอาเป็นเอาตาย แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของหล่อนด้วย ธีร์ภพรีบเข้าไปห้าม ใช้ตัวบังรุ้งรวี พร้อมกระชากช่อดอกไม้ออกมาจากมือปาลิน เขาประคองคนรักถอยออกมาแล้วสำรวจอาการบาดเจ็บ เมื่อเห็นว่าใบหน้าสวยงามถูกหนามเกี่ยวจนมีเลือดไหลซิบๆ จึงไม่ทันสนใจว่าปาลินที่ถูกเขากระชากอย่างแรงโดยไม่ทันตั้งตัวนั้นร่วงหล่นจากเตียงลงมานั่งกองอยู่บนพื้น ตุบ! ชายหนุ่มหน้าเสีย ใจแป้ว กำลังจะผละไปช่วยพยุงตัวหล่อนขึ้นมาก็ต้องชะงัก เมื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม