บทที่ 20 เราหย่ากันเถอะ 2

1090 คำ

ธีร์ภพหักใจพูด เขาคิดว่าหนทางนี้ดีที่สุดสำหรับเขาและหล่อน การปล่อยปาลินไปคงจะทำให้หล่อนมีความสุขมากกว่าอยู่กับเขา ทว่าในสมองของคนฟังอย่างปาลินกลับคิดเพียงอย่างเดียวว่าเป็น ‘ข้ออ้าง’ ที่เขาใช้กำจัดเธอทิ้ง! ปล่อยให้เธอไปเจอผู้ชายดีๆ งั้นหรือ? เธอถูกเขาทำลายจนย่อยยับ หัวใจไม่เหลือชิ้นดีแล้ว เธอยังจะรักใครได้อีกล่ะ แล้วยังจะมีผู้ชายดีๆ คนไหนที่ต้องการผู้หญิงที่มีตราบาปติดตัวอย่างเธออีก ผิดกับเขาที่กำลังจะไปเสวยสุขกับรุ้งรวี! ปาลินยิ้มขื่นๆ รู้สึกสมเพชตัวเองจนอดหัวเราะออกมาดังๆ ไม่ได้ เธอมองหน้าธีร์ภพอย่างร้าวราน นึกอยากให้ในมือเธอมีมีดเหลือเกิน เธอจะเอาไปกรีดหัวใจเขาดูว่ามันมีอะไรอยู่ข้างใน เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขาเป็นสีดำเหมือนปีกของอีการึเปล่า... เขาถึงได้ใจดำอำมหิตกับเธอถึงขนาดนี้! “อยากหย่ากับฉันเหรอคะ ได้ค่ะ! คุณลองคุกเข่าอ้อนวอนฉันสิคะ เผื่อบางทีฉันจะยอมใจอ่อน ปล่อยให้หญิงร้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม