แม้จะคอยเตือนตัวว่าสิ่งที่เธอคิดเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ เป็นไปไม่ได้ มันน่าเหลือเชื่อจนเกินไป แต่ลินน์กลับพบว่าคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้มากกว่าที่คิด เธอรู้จักที่ทาง ห้องหับ หรือแม้แต่ข้าวของเครื่องใช้ที่ถูกจัดวางภายในบ้าน โดยไม่ต้องถามธีร์ภพเลยสักคำ
เรื่องนี้ไม่เพียงสร้างความประหลาดใจให้กับเธอเท่านั้น แม้แต่เขาเองก็ดูจะแปลกใจไม่น้อย แต่เขาไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มกว้างเหมือนดีใจอะไรบางอย่าง แล้วก็เอ่ยปากไหว้วานเธอว่า
“คุณช่วยหยิบถ้วยชิมมาให้ผมหน่อยได้ไหม”
เธอไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะทดสอบเธอรึเปล่า แต่ขณะที่เขาพูด เขากำลังสาละวนกับการเคี่ยวซุปครีมเห็ดอยู่ โดยมีเธอเป็นผู้ช่วย
“ค่ะ”
ลินน์ก้มตัว เปิดลิ้นชักหยิบถ้วยใบเล็กออกมาส่งให้เขาทันที เธอแอบขมวดคิ้วอีกครั้ง พลางถามตัวเองว่ารู้ได้อย่างไรว่าถ้วยชิมอยู่ในนี้ ราวกับเธอเคยทำอาหารกับเขามาก่อนอย่างนั้นแหละ
ไม่น่าใช่...
หญิงสาวปฏิเสธ แล้วก็พลันบังเกิดภาพเ
