เพียงขวัญกลั้นยิ้มจนปวดแก้มไปหมด เมื่อเดินข้ามาภายในโรงพยาบาลของรเมศ โดยมีสารัชลงมาช่วยถือของ
ไม่บ่อยเลย ที่เธอจะได้มาหาผู้เป็นสามีที่นี่ หากนับเวลาเกือบหนึ่งปีที่แต่งงานกันมา เธอได้มาเยือนที่โรงพยาบาลของเขาไม่ถึงสิบครั้งด้วยซ้ำ
“คุณขวัญมาแล้วครับ” สารัชเอ่ยบอก เมื่อเปิดประตูห้องทำงานของเจ้านาย ให้เพียงขวัญเดินเข้าไป
หญิงสาวมองผู้เป็นสามี ที่นั่งทำงานอยู่หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ใบหน้าของชายหนุ่มเงยขึ้นมองมายังเธอ
รเมศดูดี มีสง่าราศี ดูภูมิฐาน สมกับเป็นผู้บริหารมากนัก เวลาที่ชายหนุ่มนั่งอยู่จุดนั้นดูดีเป็นไหนๆ ไม่คิดเลยว่าผู้ชายตรงหน้า จะได้ชื่อว่าเป็นสามีของผู้หญิงไร้สกุลอย่างเธอ
“เดี๋ยวผมเอาอาหารไปจัดใส่จานให้นะครับ” เสียงของสารัช เรียกให้เพียงขวัญหลุดออกจากภวังค์การชื่นชมสามี
“ไม่เป็นไรค่ะคุณสารัช เดี๋ยวขวัญทำเองดีกว่าค่ะ คุณสารัชไปพักเถอะค่ะ”
“มันจะดีเหรอครับ”
“ดีค่ะ เดี๋ยวขวัญจัดก
