นิ้วเรียวสวยเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นราวกับกระซิบ
"ข้าอยู่ไม่ได้จริงๆหรือเฉินห้าว "
เฉินห้าวที่กำลังจะเอ่ยเรียกขึ้น เหม่ยอิงก็ยกนิ้วขึ้นบอกว่าอย่างส่งเสียง เฉินห้าวจึงยิ้มออกมา ก่อนที่จะเดินกลับออกไปโดยที่ไม่ได้พาคนที่นั่งอยู่ออกมาด้วย จนหยางอี้ต่อว่าสหายตนขึ้น
"อะไรกันเฉินห้าว แค่หญิงสาวผู้เดียวเจ้าก็ไม่กล้าพาออกมาเช่นนั้นหรือ มาข้าเอง "
หยางอี้กำลังจะเดินเข้าห้องไปก็ถูกเฉินห้าวดึงคอเสื้อจากด้านหลัง ทำให้อ๋องฟู่จินที่ต้องการจะพักผ่อน หัวเสียกับผู้ติดตามของตน
" พวกเจ้าสองคนอยากถูกโบยหรือยังไง ข้าสั่งให้พานางออกไป ข้าอยากจะพักผ่อน "
"ไปเดี๋ยวนี้พะยะค่ะ "
หยางอี้รับคำสั่งแต่ก็ยังถูกเฉินห้าวดึงไว้อีกเช่นเคย ก่อนที่จะเอ่ยออกมา
"นางดื้อดึงไม่ยอมออกมาพะยะค่ะ หากท่านอ๋องอยากให้นางออกมา ท่านอ๋องก็จัดการเองเถอะพะยะค่ะ หม่อมฉันและหยางอี้จะไปนอนแล้ว "
เฉินห้าวรีบปิด
