18.00น.
"ทำไมพี่ไม่บอกให้เร็วกว่านี้ว่าวันนี้จะพาตาลไปทานข้าวกับพ่อแม่พี่ที่บ้าน ตาลไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยอะ" น้ำตาลที่นั่งอยู่ข้างๆ ไทเกอร์ที่กำลังขับรถเอ่ยถามน้ำเสียงขึงขัง
หลังจากที่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนเธอเพิ่งทราบข่าวว่าวันนี้คนที่กำลังขับรถอยู่จะพาเธอไปทานข้าวที่บ้านพ่อกับแม่ เธอผู้ซึ่งไม่ได้เตรียมตัวและเตรียมใจที่จะไปพบผู้ใหญ่จึงไม่ได้เตรียมการอะไรไว้สักอย่าง ตอนนี้ก็เลยรู้สึกประหม่าไปหมด
กลัว เธอกลัวว่าถ้าไปพบผู้ใหญ่ทั้งสองท่านแล้วจะเผลอทำตัวไม่เหมาะสมเข้าแล้วพานทำให้ผู้ใหญ่ไม่ชอบตัวเอง
"ไม่ต้องกังวลหรอก พ่อแม่พี่ท่านเป็นคนชิวๆ ไม่ต้องซีเรียส" ไทเกอร์ที่สังเกตเห็นสีหน้าและแววตาดูกังวลของน้ำตาลจึงปล่อยมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยมาจับมือเล็กของน้ำตาลแทนก่อนจะพูดปลอบโยนพร้อมฉีกยิ้มบางๆ เป็นกำลังใจให้ คนที่อยู่ในอาการประหม่าอย่างน้ำตาลจึงค่อยๆ ผ่อนคลายลง ก่อนจะหันไปฉีกยิ้มให้ไทเกอร
