Namtan part
อึดอัด! บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปด้วยความน่าอึดอัดมาก ทุกคนต่างนิ่งอยู่กับตัวเองกันหมดแม้แต่พี่ไทเกอร์ก็ยังเงียบไม่ปริปากพูดอะไรออกมา หรือว่านี่คือบรรยากาศปกติของการร่วมโต๊ะอาหารของบ้านนี้เหรอ
เฮ้อ~ แต่ฉันอึดอัดมากเลยนะ เพราะถ้าเป็นที่บ้านของฉันนั่งร่วมโต๊ะอาหารคือนึกว่าอยู่ในสงครามโลกครั้งที่สองไง
สงสัยบ้านฉันไม่ผู้ดีเท่าบ้านพี่ไทเกอร์มั้ง
"หนูน้ำตาลทานเยอะๆ นะลูก"
"เอ่อค่ะคุณแม่" แม่พี่ไทเกอร์ตักกับข้าวที่เป็นผักผัดให้ฉันพร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มว่าให้ฉันทานเยอะๆ ฉันที่ได้รับการแสดงออกที่ดีจากคุณแม่จึงได้แต่ยิ้มรับพร้อมขอบคุณคุณแม่ด้วยรอยยิ้มกลับไปเช่นกัน "ขอบคุณค่ะ" ก่อนจะชำเลืองมองไปยังฝั่งตรงข้ามที่เป็นแฟนของพี่ชายพี่ไทเกอร์ ซึ่งจังหวะที่ฉันมองเธอ เธอก็มองฉันเช่นกัน
เราสองคนก็เลยได้สบตากันตรงๆ แต่ด้วยฉันก็เป็นฉันไม่เคยมีศัตรูที่ไหนเจอใครฉันก็จะชอบยิ้มให้ตลอด ก็เลยค่อยๆ
