Namtal part
@อาร์โน คอนโด
ตุบ!
อ๊ะ!
"พี่ไทเกอร์! พี่โยนตาลลงมาแบบนี้ไม่คิดว่าแผ่นหลังของตาลจะเจ็บบ้างหรือไง"
"เธอมีที่ต้องเจ็บกว่าแผ่นหลังนั่นอีก" ฉันชะงัก หลังจากที่ตัวเองถูกโยนลงมาบนเตียงขนาดคิงไซซ์จนตัวเด้งขึ้นมา ก็เลยรู้สึกเจ็บจนต้องแผดเสียงใส่คนที่ยืนครึ่งตัวตรงหว่างขาออกไปอย่างนึกโมโหแต่พอได้ยินประโยคตอบกลับจากเขาเท่านั้นแหละ ฉันนอนจ้องตาคมดุที่ตามลงมาคร่อมร่างกายของฉันนิ่งไปเลย
ให้ตายเถอะ ทำไมฉันรู้สึกกลัวและไม่ชินกับแฟนตัวเองในเวอร์ชันนี้เลยนะ พี่ไทเกอร์ในเวอร์ชันตอนนี้เขาทั้งดุ ทั้งน่ากลัว และไร้ความอ่อนโยนจนฉันใจหวิวไปหมด แถมเขายังมีรังสีบางอย่างที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวแรงจนแทบจะเป็นบ้าอยู่ด้วย
ปกติเขาแทบจะไม่เผยด้านที่น่ากลัวแบบนี้ให้ฉันได้เห็นเลย สิ่งที่เขามีให้ฉันมาตลอดคือ รอยยิ้มและท่าทางที่อ่อนโยนสุภาพและความรู้สึกที่อบอุ่นเท่านั้น เรื่องรุนแรงเขาแทบจะไม่เคยเผยให้ฉั
