ฉันเดินตามนุ่มนิ่มมาที่ครัวซึ่งความจริงรู้อยู่แล้วว่าเธอคงไม่ได้อยากให้มาช่วยถือจานจริงๆ จานแค่สี่ใบทำไมต้องให้คนช่วยถือล่ะจริงไหม
“มีอะไรก็พูดมาสิไม่เห็นต้องเอาจานมาอ้าง” พอเดินเข้ามาในครัวฉันก็เป็นฝ่ายที่เริ่มพูดก่อน
“พี่เส้นด้ายนี่ฉลาดขึ้นเยอะเลยนะคะ” ฉันกำหมัดแน่นให้กับคำว่าฉลาดขึ้นเยอะที่หล่อนพูดออกมา ก่อนจะหายใจเข้าออกลึกๆ แล้วตอบกลับ “ฉันไปทำอะไรให้เธองั้นหรอ ที่เห็นก็มีแค่เธอที่คอยตามราวีไม่เลิก”
“เคยคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับพี่สงครามบ้างไหมคะ หนูหมายถึงเรื่องฐานะ” เธอพ่นคำถามที่วอนถูกกระชากหัวแรงๆ สักที ตอนนี้ฉันกดอารมณ์เอาไว้จนเริ่มมือสั่นเพราะความโกรธ
“คิดสิ แต่สงครามบอกว่าจะจับมือฉันให้แน่นๆ” ฉันฉีกยิ้มหวานเย้ยด้วยท่าทางที่เหนือกว่า ทำให้นุ่มนิ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา
“หนูอยากรู้จังว่าจะจับมือกันแน่นขนาดไหน”
“ดูไม่ออกหรอว่าสงครามไม่เคยสนใจเธอเลย คิดหรือไงว่าเขาจะยอมห
