เป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสกับความเจ็บปวดแบบนี้ เจ็บจุกจนอยากจะร้องไห้ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนรับเรื่องแบบนี้ได้ ฉันก็เช่นกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรอให้เขาอธิบาย
“ฉันไม่ได้พาผู้หญิงมาที่ห้อง นอกจากเธอฉันก็ไม่มีใครมานานแล้วนะด้าย”
“นายกำลังจะบอกว่าชุดชั้นในตัวนี้เป็นของฉันงั้นหรอสงคราม”
“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นฟังให้จบก่อนได้ไหม”
“ก็รีบอธิบายมาสิฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วนะ อึก~” ในที่สุดฉันก็ไม่สามารถอดกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีกต่อไป เพราะข้างในหัวใจมันเจ็บปวดเกินกว่าจะรับไหว
“ร้องไห้ทำไมฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“อีก~” ฉันก้มหน้าสะอื้น ใจหนึ่งก็ยังอยากฟังคำอธิบายแต่อีกใจบอกให้รีบหนีไปจากตรงนี้
“เมื่อคืนฉันอยู่กับเธอทั้งคืน ตอนเช้าก็ไปเรียนจะเอาเวลาไหนพาผู้หญิงมาห้อง” สงครามพยายามอธิบายก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ ฉันที่กำลังร้องไห้รีบขยับตัวออกห่างแบบไม่อยากอยู่ใกล้ แล้วพูด “อย่ามาอยู่ใกล้ฉั
