ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์
วันนี้ฉันกับสงครามต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เป็นครั้งแรกที่กลับไปเจอครอบครัวในฐานะคนรัก ฉันตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับเพราะรู้ว่าการกลับไปในครั้งนี้ทางผู้ใหญ่จะคุยกันเรื่องหมั้นของเราสองคน
ก่อนหน้านี้ที่จะกลับฉันได้คุยกับแม่แล้ว แม่ขอโทษที่เคยบอกให้ฉันจบความสัมพันธ์กับสงคราม แต่ฉัรไม่ได้ถือสาอะไรและเข้าใจว่าแม่แค่เป็นห่วง ยังไงแม่ก็หวังดีกับลูกเสมอ
“นั่งเงียบเชียว ตื่นเต้น?” สงครามที่ขับรถอยู่หันมาถามฉันที่นั่งเงียบมาตลอดทาง
“อื้อ”
“ให้ฉันช่วยไหม”
“ช่วยอะไร”
สงครามยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะตีไฟแล้วขับรถมาจอดข้างทาง ทำให้ฉันยิ่งสงสัยว่าเบากำลังคิดช่วยอะไรกันแน่
“นายจะทำอะไร จอดรถทำไมแม่รออยู่นะ”
เขาขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ สายตาคู่นั้นมันกำลังเป็นประกายขณะที่มองฉัน “จะช่วยทำให้เธอหายตื่นเต้นไง”
“ทำยังไง?”
“หลับตาสิ”
“ฉันรู้ทันนะว่านายกำลังคิด…..อื้อ~”
ถึงจะรู้ทันแล
