โชคดีที่ตอนนี้แปงยังไม่นอนเขาอยู่คลับที่ไม่ไกลจากตรงที่ฉันมาดื่มและรับปากว่าจะมารับ พอวางสายฉันก็เรียกเด็กเสริฟมาเช็คบิลจากนั้นก็เดินออกมารอที่รถเพราะดื่มต่อไม่ไหว คราวหลังจะไม่ห้าวดื่มเข้มๆ แบบนี้อีกแล้ว มึนหัวทรมานสุดๆ
พรึบ!! ขณะที่กำลังเดินก้มหน้าล้วงหนากุญแจรถในกระเป๋าไม่รู้ว่าฉันบังเอิญเผลอชนกับใครเข้า ทำให้กุญแจรถพื้น แต่ก็ได้คนที่เพิ่งเดินชนเมื่อกี้เก็บให้
“ขอโทษค่ะด้ายไม่ได้ตั้งใจ”
“กุญแจครับ”
“พี่เลนส์” ฉันเรียกชื่อคนที่บังเอิญเดินชนเมื่อครู่ ไม่เจอกันนานพอสมควรและก็ไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่
“พี่คุ้นๆ ก็เลยรีบเดินตามมา ด้ายจริงๆ ด้วย ช่วงนี้พี่เรียนหนักก็เลยไม่ได้กลับคอนโดเลยไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
“ขอตัวก่อนนะคะ”
“เมาหรอครับให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะกลับเองได้” ฉันตั้งใจเดินเลี่ยงแต่พี่เลนส์ก็ยังเดินตามแถมรั้งแขนฉันไว้อีกต่างหาก “เดี๋ยวนี้ทำตัวห่างเหินกับพี่จังเล
