นับวันอาการของแพรไหมมีแต่ย่ำแย่เข้าไปทุกวัน ธาราชวนไปหาหมอด้วยกันหลายครั้ง แต่แพรไหมก็เอาแต่ปฏิเสธไม่ยอมไปท่าเดียว เสียงอ้วกในตอนเช้าคือสิ่งที่ธาราได้ยินมันทุกวัน เขาจะช่วยเข้าไปลูบหลังให้ก็โดนแพรไหมไล่ตะเพิดออกมา ธาราไม่สามารถเข้าใกล้แพรไหมได้เลย นับเป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ธาราทำได้แค่ยืนมองแพรไหมอยู่ห่าง ๆ
ทุกวันนี้แม้จะอยู่บ้านเดียวกัน นอนห้องเดียวกัน ทว่าแพรไหมนอนบนเตียง ส่วนธารานอนพื้น ทานข้าวพร้อมกันก็จริงแต่แพรไหมนั่งหัวโต๊ะ ส่วนเขานั่งท้ายโต๊ะนู่น อยากเข้าใกล้เมียจ๋าใจแทบขาดแต่พอเห็นเมียจ๋าอ้วกจะเป็นจะตาย ธาราก็ไม่กล้าเข้าใกล้ ยืนมองตาละห้อยได้แต่อดกลั้นความรู้สึกไว้
ตกกลางคืนธาราแอบนอนร้องไห้ด้วยความน้อยใจคนเดียวเงียบ ๆ ไม่ให้แพรไหมรู้ ทว่าเธอกลับได้ยินเสียงร้องไห้ของเขาชัดเจน แถมยังลุกขึ้นมาต่อว่าเขาด้วยความรำคาญ
”จะร้องก็เอาผ้าอุดปากไว้ อย่าให้เสียงเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน มั
