ตั้งแต่แพรไหมเดินจากไปแล้วทิ้งธาราไว้ตรงนี้คนเดียว ชายหนุ่มก็ไม่ยอมไปไหน เขายืนอยู่ที่เดิมเพราะคิดว่าแพรไหมแค่หนีไปสงบสติอารมณ์ของตัวเอง พอแพรไหมอารมณ์เย็นขึ้นเธอก็คงกลับมา ธาราจึงเลือกที่จะยืนรอแพรไหมอยู่ตรงนี้กลัวว่าถ้าหากแพรไหมกลับมาแล้วเธอจะหาเขาไม่เจอ
ธารายืนอยู่รอแพรไหมอย่างมีความหวัง จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงยังไร้วี่แววของหญิงสาว ธาราสอดส่องสายตามองไปทั่วบริเวณก็พบแต่ความว่างเปล่า ธาราไม่รู้ว่าแพรไหมเดินหนีเขาไปที่ไหน แม้อยากจะเดินตามเธอไป แต่อีกใจก็กลัวว่า ถ้าธอกลับมาแล้วไม่เจอกัน
ธาราจึงทำได้เพียงยืนรออยู่อย่างนั้น มองผู้คนเดินสวนไปมาด้วยความรู้สึกหลากหลาย ธารายืนโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมายชวนให้อารมณ์ของธาราดำดิ่งลงอย่างหนักหน่วง
ใจที่เต็มไปด้วยความหวังเริ่มสั่นคลอนลงไปทุกที เมื่อรอแล้วรอเล่าแพรไหมยังไม่กลับมา ธาราคิดว่าเขาโดนหญิงสาวทิ้งแน่ๆ คำพูดของเธอก่อนหน้ายังดังชั
