“อื้อ…คุณ….อ๊ะ”
วัชระลากเธอลงมาที่โซฟาสำหรับนั่งพักในห้องพักของเขาพร้อมกับจูบเพื่อปลุกอารมณ์ของคนตรงหน้า เขาอยากรู้นักว่าเธอจะใจแข็งได้อีกนานแค่ไหน
มองจากสายตาก็รู้ว่าเธอไม่ได้โกรธเขามาก แต่คงโกรธตัวเองมากกว่าที่นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเขาถึงรัง
“อื้อ อย่านะ อ๊าา คุณ…”
“ร้องดังแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยินหรอก ห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียงที่สั่งทำขึ้นมาพิเศษ เพราะผมเป็นพวกหลับยากหากไม่เงียบมากพอ พี่ตะวันเลยสั่งทำห้องนี้มาเพื่อผมโดยเฉพาะ แคท..งานก็เสร็จแล้วที่เหลือตันหยงก็คงเคลียร์กับพี่ผม งั้นเรามาทบทวนเรื่องเมื่อคืนก่อนนั้นเถอะนะ”
“ไม่นะ ปล่อยแคทเถอะค่ะ ขอร้อง”
“คุณ…กำลังหนีอะไร หนีจากผมหรือหนีความต้องการของหัวใจตัวเอง”
แคทมองใบหน้าที่หันมาสบตาเธออย่างจริงจัง ก็ใช่ ตลอดเวลาหลายวันแคทเอาแต่หนีจากการตามของเขา ไม่ว่าจะไปที่โรงพยาบาลก็ระแวง
เธอต้องออกไปพักตามโรงแรมข้างนอกเพราะค
