EP.6 เมาเหล้า🔞
808 คำ
-บ้านแดน-
"พี่แดนทานอะไรหรือยังคะให้หนูทำให้กินไหม" ฉันกลับมาเยี่ยมบ้านบ้างเพื่อมาดูแลพี่แดนได้ข่าวว่าพี่กระแตไม่ค่อยมาหาเหมือนแต่ก่อน
"กูกินเรียบร้อยแล้ว มึงสบายดีใช่ไหมมันรังแกอะไรมึงหรือเปล่า" แดนถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับจ้องหน้าโมราเพื่อรอคำตอบ
"ไม่เลยค่ะสบายดีมากเลย" ฉันฝืนยิ้มเจื่อน ๆ เพื่อกลบความรู้สึกภายในแม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้รังแกฉันถึงขั้นเกินเลยมากมายแต่ก็เหมือนกับว่าร่างกายของฉันถูกเขาสัมผัสอยู่บ่อยๆ อยู่ดี
-หอพักเหล็ก-
"ไปเมาอีกแล้วสินะคะ" เวลาเกือบหนึ่งทุ่มฉันกลับมาที่ห้องก็พบว่าไม่เจอพี่เหล็กอีกเช่นเคย เขาเลิกเรียนคงน่าจะตรงดิ่งไปร้านเหล้าแล้วก็คงจะกลับมาในสภาพเมายับเกือบทุกคืน
แกร๊ก~เฮือก!
เป็นอย่างคำที่ฉันพูดเขาเมากลับมาอีกแล้ว แถมยังตาปรือเพ่งมองฉันแล้วจ้องหน้าอย่างไม่พอใจ เป็นอะไรไปอีกเนี่ย...
"คืนนี้พี่จะไม่อาบน้ำอีกแล้วใช่ไหมคะ" ฉันเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิดอีกครั้ง
"มึงนี่แม่งพูดมาก"
เหล็กประคองตัวเองให้ยืนตรงแม้จะเซซ้ายขวา
เขาเดินตรงมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับคว้าใบหน้าของโมราแนบชิดแล้วประกบปากลงจูบแน่น
"อื้อออ... อึกกก... อื้อออ"
หัวใจฉันหล่นร่วงไปอยู่ตาตุ่มเมื่อพี่เหล็กใช้ปากหนาประทับริมฝีปากเล็กของฉัน กลิ่นแอลกอฮอล์ของเขาแทรกออกมาตามลมหายใจ และตอนนี้ฉันเริ่มหน้ามืดรู้สึกเหมือนจะเป็นลม ใช่ค่ะ...เพราะฉันแพ้แอลกอฮอล์
ผละ
"ถ้ามึงยังไม่เลิกสั่งกูมึงเจอหนักกว่านี้แน่" ลิ้นที่พันกันพยายามทำเสียงเข้มใส่แต่ใบหน้าใสซื่อของมันกำลังแปรเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อขึ้นมาเฉยเลย
"ฮึก! "
ไม่ไหวแล้วฉันประคองร่างกายตัวเองไม่ได้ เลยทำให้หัวศีรษะไปกระแทกที่แผงอกแกร่งของพี่เหล็กจนเขาต้องรีบคว้าตัวเอาไว้
"เฮ้ยยย! เป็นเชี่ยไรวะ"
ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบคว้าร่างที่เหมือนอ่อนแรงขึ้นมา
"น...หนูเมาค่ะ"
"มึงไปแอบแดกเหล้าตอนไหนเนี่ย! "
"จากปากของพี่ค่ะ"
"ฮะ! " เอาสิผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่มันบอกว่าเมาเพราะผมจูบปากแค่นั้นเหรอ...แบบนี้ก็มีด้วย
"อื้อออ" ตอนนี้สมองฉันดับวูบเหมือนกับใครเอาผ้ามาคลุมหัวไว้มิดชิดดวงตาเริ่มมองอะไรไม่เห็นแล้วล่ะ
เหล็กที่เมากลับกลายเป็นต้องตั้งสติเพื่อหอบอุ้มร่างของโมราขึ้นมานอนบนเตียง
"อะไรของมึงเนี่ย"
ผมสะบัดหัวตัวเองไปมา สรุปว่าผมเมาหรือมันเมากันแน่ตอนนี้
อ๊าส์~
เสียงคลอในลำคอแทรกออกมาใบหน้าของโนราเริ่มแดงร้อนผ่าวเธอสะบัดหน้าช้า ๆ พร้อมกับเสียงครางเล็ดลอดออกมา
"โมรา"
ผมเรียกชื่อมันพร้อมกับใช้มือสองข้างขนาบใบหน้าเอาไว้
ตอนนี้เหมือนกับมันไม่ได้สติอะไรเลย ทันใดนั้นเหมือนกับทุกอย่างแน่นิ่งผม ค่อย ๆ โน้มตัวลง
เหล็กบรรจงจูบอย่างช้า ๆ เขาบดขยี้ริมฝีปากเล็กจนเธอร้องเสียงหลงออกมาก่อนที่เรียวลิ้นยาวจะสอดแทรกเกี่ยวเกี้ยวอย่างดูดดื่ม
"แม่ง! "
ผมรีบดึงสติตัวเองแล้วกระเด้งตัวลุกนั่ง บ้าเอ้ยอยู่ ๆ ก็ดันหลงกลจนได้ หรือนี่อาจจะเป็นแผนของมันกันแน่... แผนที่ทำให้ผมหัวใจเต้นสั่นไม่เป็นจังหวะ แผนที่ทำให้ผมต้องยอมแพ้ คงอยากเป็นฝ่ายชนะล่ะสินะ ฝันไปเถอะ!
วันต่อมา
"เมื่อไหร่จะเปิดเทอมนะ" ฉันกำลังซักรีดเสื้อผ้าอยู่เพราะอยากไปเรียนแล้วอยู่เฉย ๆ ก็เบื่อ
เป็นประจำที่พี่เหล็กจะกลับมาตอนดึก เพราะมัวแต่ไปกินเหล้า แถมเมื่อคืนยังลวนลามฉันอีกด้วย คนบ้า!
แกร๊ก~ ประตูห้องถูกเปิดออกตอนนี้เวลา 22:00 น. เหล็กที่เดินเซเข้ามาก็จ้องหน้าของโมราอย่างเอาเป็นเอาตาย
"พี่มองหนูทำไมคะ" สายตาเกรี้ยวกราดสาดเข้ามาจนฉันต้องตั้งคำถาม จู่ๆ เป็นอะไรอีก
"มึงแม่ง! โคตรน่ารำคาญ พี่ชายมึงมันเลว ถามจริง ๆ เถอะสันดานเหมือนกันทั้งบ้านหรือเปล่าวะ''
"พี่จะด่าว่าหนูยังไงก็ได้แต่อย่าลามปามไปถึงแม่ของหนูได้ไหมคะ! "
"มึงกล้าขึ้นเสียงกับกูเหรอ"
สายตาดุดันตรงดิ่งเข้ามาพร้อมกับคว้าแขนเล็ก ๆ ของโมราเมื่อเธอตอบโต้ด้วยความไม่พอใจ
"จ...เจ็บนะคะพี่เหล็ก" เขาบีบข้อแขนของฉันแน่นจนเส้นเลือดจะไม่เดินอยู่แล้ว
- ผู้เขียน
