แม้ความมั่นใจจะยังไม่เต็มร้อย แต่ฉันก็ถูกเพื่อนดันหลังจนกระทั่งขับรถมาถึงหน้าบ้านตาพวงอย่างงง ๆ มาถึงแล้วก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อ เอาแต่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ อย่างกับคนไม่เคยมา
“มาหยังล่ะนาว” (มาอะไรมะนาว)
เสียงทักท้วงของน้าอรทำฉันสะดุ้งโหยง รีบยกกล่องใส่มะม่วงชูให้ดู
“ข่อยเอาบักม่วงมาให้อ้ายพญา เลาอยู่บ่” (ฉันเอามะม่วงมาฝากพี่พญา เขาอยู่บ้านไหม)
“อยู่ในเฮือนนั่นล่ะ เข้าไปโลด” (อยู่ในบ้านนั่นแหละ เดินเข้าไปได้เลย)
เธอเงยหน้าขึ้นมาบอกเล็กน้อย แล้วก้มลงไปสนใจกับผักที่อยู่ในกะละมังใบใหญ่ต่อ ฉันที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่จึงต้องเรียกพลังความกล้า ก่อนจะพาตัวเองเข้าไปด้านใน
ภายในบ้านดูดีขึ้นมาจากช่วงก่อนหน้านี้ น่าจะเพราะน้าอรกลับมาทำความสะอาดแล้ว แต่เข้ามาจนสุดด้านในตัวบ้าน ฉันก็ยังไม่เห็นพี่พญาอยู่ในนี้เลย
“ไปไสวะ” (ไปไหนวะ)
ฉันพึมพำเบา ๆ กับตัวเองอย่างประหม่า ก่อนจะตัดสินใจหันหลังเตรียมจะกลับไปหา
