ตอนที่ 115
[กลัวเจ้ามิไหว]
"ไยเจ้าต้องอายด้วย ทุกซอกทุกมุมของเจ้าข้าล้วนเคยเห็น เคยลูบ เคยไล้มาจนหมดสิ้น เจ้าเป็นสตรีของข้า เจ้าลืมไปแล้วรึ" เขาเอ่ยย้ำชิดใบหูนาง วงแขนแกร่งตระกรองกอดร่างน้อยไว้หลวมๆ
ถ้อยคำหวานเหล่านี้หากเป็นเมื่อก่อนนางคงดีใจจนสุขล้นที่ได้ฟัง แต่ตอนนี้ไยใจนางถึงได้ยอมรับถ้อยคำของเขาได้มิเต็มอกนักนะ
"บ่าว…"
"ข้าบอกเจ้าว่าอย่างไร" ลู่หลิงซีทำเสียงขุ่น เมื่อได้ยินนางแทนตัวว่าบ่าวอีกแล้ว
"ขะ...ข้าอายนี่เจ้าค่ะ คุณชายมิจำเป็นต้องทำถึงเพียงนี้ก็ได้" นางตอบเขา
"ทำไมเล่า ทีเจ้ายังอาบน้ำปรนนิบัติข้าแต่งตัว เจ้าก็เห็นทุกซอกทุกมุมของข้า เจ้ายังมิเห็นอายอะไร" คุณชายหนุ่มโต้แย้ง เขาเปลือยกายให้นางปรนนิบัติอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน นางลืมไปแล้วหรืออย่างไร
"หา...นั่นข้าปรนนิบัติท่านนี่เจ้าคะ ไยต้องเอาเรื่องหน้าที่มาอ้างด้วย" นางส่งเสียงราวมิยอมรับ
เป็นสตรีเห็นบุรุษรูปงามเปลือยกายต
