อมาวดีถืออ่างน้ำเย็นมาวางที่โต๊ะข้างเตียง แล้วก็ยืนกอดอกมองร่างที่นอนเยียดยาวบนเตียงนอนอย่างเอืยมระอา เขาเมาจนหมดสภาพไปแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาในสภาพแบบนี้...
แต่ไม่ว่าภาคินจะเป็นอย่างไรความห่วงใยที่เธอมีให้เขาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงปากบอกว่าเกลียดอย่างไรแต่เธอก็ไม่เคยโกหกหัวใจตัวเองได้เลยว่าเธอรักเขารักและรักมาเนิ่นนานเหลือเกิน
แต่ทว่าตอนนี้มันมีความรู้สึกหนึ่งเด่นชัดผุดขึ้นมาในสมอง ตอนนี้เธอหมั่นไส้เขาเหลือเกินที่ไปกินเหล้าเมามายจนทำให้คนอื่นเดือดร้อน แถมลำบากเธอที่ต้องมาคอยดูแลเช็ดตัวให้
“ขอหน่อยสักทีเถอะไม่ไหวแล้ว” อมาวดีพูดรอดไรฟันก่อนจะคีบเนื้อที่แขนเขาแล้วบิดอย่างหมั่นเขี้ยวจนคนที่นอนอยู่สะดุ้งทันทีแต่เขาก็ยังหลับต่ออีก
“หนังหนาดีนัก” เธอบ่นอุบอิบก่อนจะไปหยิบผ้าขนหนูบิดน้ำพอหมาดๆจากอ่างเล็กๆ นั้นแล้วมานั่งข้างๆ เขาแล้วมองอย่างพิจารณาก่อนจะว่างผ้าลงที่เดิม
“จะไปกินเหล้
