เหมือนเสียงโทรศัพท์มือถือของอมาวดีจะดังขึ้นเป็นสัญญาณช่วยเหลือ...หญิงสาวลุกออกมาคุยที่ด้านนอกระเบียงเพราะสายที่โทรเข้าคือเบอร์พี่สาวเธอจากเมืองไทยนั่นเอง...ก่อนที่ภาคินจะจับตัวเธอมาอมาวดียังนอนเฝ้าไข้พี่สาวอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วเขาก็ไม่ให้เธอติดต่อกลับจนล่วงเลยมาถึงวันนี้ เพราะเรื่องวุ่นๆ ที่เกิดขึ้นมากมาย ทำให้เธอลืมโทรไปถามสารทุกข์สุกดิบของพี่สาว
“พี่น้ำผึ้ง” เสียงสั้นเครือราวกับจะร้องไห้เรียกหาพี่สาว...
อมาวดีรู้ตัวดีว่าอยู่ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยของเธอตอนนี้มันมีความอ่อนแอซ่อนอยู่มากแค่ไหน... เธอยิ้มกับผู้คนทั้งที่หัวใจแสนอ่อนแอ เธอนิ่งเฉยทั้งที่หัวใจเจ็บร้าว เธอต้องแต่งงานกับภาคินในอีกไม่นานแต่เธอไม่รู้ว่าเธอและเขาจะไปกันได้แค่ไหน ในเมื่อไม่มีความรักมายึดเหนี่ยวกันไว้ แค่คำสัญญาที่ว่าจะดีต่อกันไม่ทำร้ายกันอีกจะเพียงพออะไรในเมื่อชีวิตคู่ต้องการความรัก เธอคิดเรื่องนี้มาตลอดเวลา แต่เธอไ
