ผมตื่นก่อนเลยว่าจะเดินกลับห้องไปแต่งตัวก่อนจะกลับมาปลุกนิ่มเพื่อไปบ้านพ่อแม่กัน มือถือที่ถูกวางทิ้งไว้เมื่อว่านปรากฏข้อความเดิม ๆ จากคนเดิม ๆ แม่งดื้อด้านชิบผายคนห่าอะไร แต่ผมก็ปล่อยผ่านขี้เกียจแกล้งแล้ววันนี้ ไม่ถึง 15 นาทีผมก็กลับเข้ามาที่ห้องนิ่ม
“นิ่ม”
“ตื่นได้แล้ว”
“5 นาที”
“อื้ม.....”
“ตัวยังหอมอยู่ไม่ต้องอาบน้ำก็ได้”
ผมก้มลงไปที่ซอกคอขาวก่อนจะพูดข้าง ๆ หูเจ้าของห้อง ไม่ถึง 5 วินาทีเธอก็เด้งตัวขึ้นมาเอามือจับที่คอก่อนจะหันมามองหน้าผม แล้วก็เลี่ยงไปเอาตัวเองไปลงที่ปลายเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำ พร้อมตะโกนออกมาเสียงดัง “เจ้านายออกไปเลยนะ...นิ่มจะแต่งตัว” ผมก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีก็คราวนี้แระ จูบครั้งแรกตอน ม. 6 เธอหลับอยู่ในรถที่ผมขับมาส่งที่บ้าน จูบครั้งที่ 2 ตอนไปค่ายอาสาปี 1 เธอหลับอยู่ในเต็นท์ผมเดินไปหยิบของให้ไอ้เฟิร์น จะว่าผมไม่ดีเอาจริง ๆ ก็คงไม่ดีมานานแล้วล่ะไม่ใช่ตอนนี้หรอก
“แล้วคนอื่น”
“โฟมไปกับเด็กมัน...ไอ้เติร์กไปแล้ว”
“อีก 2 คู่ก็คงบ้านใครสักบ้าน”
“เหลือบ้านเรา”
“…”
Part NN
ใช่คำว่าเราได้หน้าตาเฉยเลยคนหวั่นไหวคือฉันสินะ ส่วนเขาทำทุกอย่างที่ไม่ปกติแต่หน้าตายมาก ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปฉันแย่แน่กลับมาวันนี้ต้องพูดให้รู้เรื่อง เพื่อนก็เพื่อนเถอะจะเล่นกันแบบนี้ไม่สนุกสักนิด พอขึ้นมานั่งบนรถก็เลยหยับมือถือขึ้นมาดู เห็นข้อความจากพี่วินเยอะมากเลยกดเข้าไปอ่าน ได้ความว่าอยากชวนไปกินข้าวดูหนังประมาณนี้
Line
- ขอโทษที่ค่ะไม่ได้ดูมือถือเลย
-ไม่เป็นไรครับ
-เรื่องที่ชวนขอบคุณนะคะแต่นิ่มไม่สะดวก
-นิ่มมีคนคบอยู่ไหมครับ
-ถามทำไมค่ะ
-พี่ขอจีบนะ
-อย่าดีกว่าค่ะนิ่มมีคนที่ชอบแล้ว
-งั้นวันไหนเลิกชอบมันบอกพี่นะคะ...ขอคิวแรก
-พี่วินจะติดตลกทำไม...แต่ก็ขอบคุณนะคะ
ฉันกดส่งข้อความสุดท้ายแล้วก็วางมือถือใส่ในกระเป๋า คำว่ามันของพี่วินดูแปลก ๆ พิกลเหมือนเขารู้ว่าใคร แต่จะรู้ได้ไงไม่มีใครเคยรู้เรื่องนี้สักหน่อย ขนาดอยู่ใกล้กันมาตั้งหลายปีเจ้าตัวยังไม่รู้เลย แถมยังมาแกล้งเล่นกันอีกเฮ้อ!!! พอมาถึงบ้านฉันเราทั้งคู่ก็เดินหอบหิ้วขนมของฝากจนเต็มมือ แต่กลายเป็นพ่อแม่ของเจ้านายก็อยู่ด้วย
“เด็ก ๆ มากันแล้ว” คุณแม่ของเจ้านายพูดพร้อมเดินมากอดฉัน
“สวัสดีค่ะ/ครับ”
“ไปเที่ยวกันมาสนุกไหม”
“ครับรถติดทางเข้าซอยบ้านเหมือนจะท่อประปาแตกเลยช้าครับ”
“เข้ามา ๆ เดี๋ยวจะได้ให้คนตั้งโต๊ะกินกลางวันเลย”
“นิ่มไม่รู้ว่าคุณอาจะมาวันนี้ค่ะ”
“เอ้า...ตานายไม่ได้บอกหรอ”
บ้านเราสนิทกันเพราะพ่อเรา 2 คนทำงานที่เดียวกัน ส่วนแม่ก็ท้องปีเดียวกันมาเจอกันที่งานเลี้ยงบริษัทพ่อก็สนิทกันตั้งแต่ตอนนั้นเลย ส่วนเพื่อนคนอื่นก็สนิทที่หลังเพราะมาเจอตอนเรียนประถม เจ้านายมีน้องสาวชื่อเจ้าจอมแต่ตอนนี้ได้ทุนไปเรียนที่ต่างประเทศเลยไม่ได้มาด้วย ส่วนฉันมีพี่ชายชื่อ น้ำนิ่ง ตอนนี้เรียนจบได้ทุนไปเรียนป.โทที่ต่างประเทศเหมือนกัน ทำให้พ่อแม่ของเราทั้งคู่เหงาหน่อยก็จะนัดมากินข้าวด้วยกันบ่อย ๆ แม้เรา 2 คนจะไม่ได้กลับมาบ้านก็ตาม
“ผมลืมครับ”
“ไม่ใช่ตั้งแต่ใจแกล้งนิ่มหรอ”
“ฮึ...แกล้งทำไมเรื่องแค่นี้ อย่างอื่นน่าแกล้งกว่านี้อีก”
“…”
หลังจากมื้อกลางวันทุกคนก็พากันไปดูเรือนต้นไม้ทิ้งฉันกับเจ้านายเหมือนเดิม ฉันเห็นเขาดูไอแพดอยู่เลยตัดสินใจเดินขึ้นชั้น 2 กะจะไปแอบงีบสักหน่อย เพราะต้องอยู่กินมื้อเย็นอีกมื้อไม่รู้เพราะง่วงมากหรือเท้าของเจ้านายเบาเกินไป ฉันเปิดประตูห้องแต่ต้องตกใจเพราะเจ้านายเดินตามดันหลังฉันเข้าห้องพร้อมปิดประตูล็อคอย่างไว
“อย่าแกล้งออกไปเลยนาย”
“ง่วง”
“นอนข้างล่างดิ่โซฟาห้องหนังสือก็ว่าง”
“ปวดหลัง”
เจ้านายไม่พูดเปล่าเดินเข้าหาฉันที่ละก้าว ส่วนฉันก็ถอยจนสุดไปชนกับเตียงแล้ว เขาก็เบี่ยงตัวลงไปนอนบนเตียงฝั่งนึงแล้วก็เอามือตบที่ว่างอีกฝั่งให้ฉันนอนด้วย แถมบอกไม่ทำอะไรหรอกพ่อแม่ก็อยู่จะทำอะไรได้
“เดี๋ยวพ่อแม่สงสัยหายไปไหน”
“ฉันบอกแม่แล้วว่าจะขึ้นมาซ่อมพัดลมที่ห้องเธอ”
“ห๊า !!! “
“นิ่มไม่นอนเรานอนนะ”
“นายเราต้องคุยกัน”
“ไว้ก่อนนะง่วง”
เขาก็นอนหลับไปจริง ๆ ส่วนฉันก็ง่วงเลยย้ายตัวเองจากเก้าอี้ไปนอนลงอีกด้านของเตียง ปกตินอนคนเดียวเตียงก็ใหญ่ดีพอมีเจ้านายมานอนด้วยฉันเลยไม่กล้าขยับเลย เตียงมันดูแคบลงมากแถมบรรยากาศก็เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของเจ้านาย นี่มันอะไรกันจากที่ตั้งใจจะพูดเรื่องที่เกิดขึ้นสักหน่อยกลายเป็นว่ามานอนด้วยกันอีกแล้วไอ้นิ่ม เอาว่ะไม่เป็นไรเดี๋ยวขากลับคอนโดเอาใหม่จะต้องพูดให้รู้เรื่องให้ได้เลยคอยดู
Line เด็กประถมทั้ง 8
“พรุ่งนี้อย่าลืมมีเรียนเช้านะอาจารย์เลื่อน” รถเมล์พิมพ์ทิ้งไว้แล้วก็หายไป
“กูไปจากที่บ้านวันนี้ไม่นอนคอน” เติร์ก
“กูนอนห้องเด็กไปเจอกันที่มหาลัย” โฟม
“เอ่อ” เกม
“เอ่อ” และฉัน
พอกลับถึงคอนโดก็ต่างคนต่างเข้าห้องเพียงไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แต่ยังไม่ทันจะถึงประตูเจ้านายก็กดรหัสเปิดเข้ามาเรียบร้อยแล้ว แต่เดี๋ยวนะไอ้ที่พันผ้าขนหนูมาคืออะไรว่ะเนี้ยะ
“เครื่องทำน้ำอุ่นเสียยืมห้องน้ำหน่อย”
“ต้องห้องในนะห้องนอกไม่มีที่อาบหรอก”
“ฮึ...”
“หรือจะไปห้องโฟม”
“มันไม่อยู่ไงไปนอนกกดาวมหาลัยอยู่”
“อ่อ...จริงด้วย”