Ep 6 ห้องล็อค
1097 คำ
พออาบน้ำเสร็จผมก็เดินกลับห้องพร้อมกับนิ่มที่เดินตามหลังมาติด ๆ แต่ผมดันเข้าห้องไม่ได้ พยายามกดรหัสหลายครั้งแล้ว นิ่มเองก็ยืนมองอยู่จนทนไม่ไหว เดินมาลองกดรหัสห้องผมบ้างซึ่งมันก็ไม่เปิด ผมมองนิ่มว่าจะทำยังไง เพราะตอนนี้ผมมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
"ไปเอาชุดห้องพุฒก่อนไหม"
"นิ่มเดินไปด้วยหน่อย"
"ได้"
เพราะโฟมกับเติร์กไม่อยู่ผมเลยเลือกไปห้องพุฒตามที่นิ่มเสนอ พุฒเอาเสื้อผ้ามาใส่แถมชุดชั้นในตัวใหม่ด้วย ยังดีว่าตัวเท่ากันไม่งั้นผมคงลำบาก แล้วพุฒก็ถามว่าจะนอนไหนมันเสนอให้นอนโซฟาห้องมันซึ่งรถเมล์ก็เหมือนจะไม่ยอม บอกว่าขาผมยาวไปนอนโซฟาเดี๋ยวปวดหลัง ให้ไปนอนห้องนิ่มเพราะเพื่อนกัน นอนด้วยกันไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ผมได้แต่หรี่ตามองรถเมล์มันได้แต่ยิ้มมุมปากกลับมา ส่วนไอ้พุฒเมียว่าไงมันว่าตาม
"จะนอนกับนิ่มได้ไง...โทรไปถามรหัสห้องเติร์กไหม"
"นิ่มก็โทรสิเราไม่มีมือถือ"
"มึงจะโทรไปมันก็ไม่รับหรอกไอ้ 2 คนนั้นป่านนี้ขึ้นสวรรค์อยู่มั๊ง"
"ตามนั้นแระไปกันได้แล้วกูจะนอน" พุฒไล่
ผมก็ดีใจนะที่มีเรื่องให้ไปนอนกับนิ่มแต่ก็อดแปลกใจกับไอ้พุฒไอ้รถเมล์ไม่ได้ ก่อนเดินออกจากห้องพวกมัน ผมถึงกับหันไปมองด้วยความสงสัย "มึงแม่งชักช้าเดี๋ยวไอ้รุ่นพี่ขนมครกก็มาแย่งไปหรอก" เสียงรถเมล์พูดไล่หลังก่อนจะเอาเท้าเตะผม ไอ้พุฒก็รีบรวบตัวเมียมันแล้วปิดประตูทันที ส่วนผมเมื่อรู้แล้วว่ามีคนรู้ก็ดีครับไม่ต้องปิดเปิดให้สุดไปเลย ไอ้เกมจะได้ไม่ต้องมาหาแฟนให้นิ่มนี่ไม่ติดเป็นผู้หญิงจะเตะให้คว่ำ
"เจ้านาย"
"ว่า"
"ไม่ได้แกล้งกดรหัสผิดใช่ไหม"
"ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย"
"ไม่รู้สิ..."
"แล้วตอนนี้เราไปนอนได้ยัง"
"อืม...ห้ามข้ามมานะ"
"แค่หมอนข้างเนี้ยะนะจะกั้นอะไรได้นิ่ม"
"เจ้านาย !!!"
เจ้ากระต่ายน้อยตื่นตูมลุกขึ้นมานั่งมองหน้าผมสายตาก็ดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ผมเลยต้องเลิกเล่นต่อคำแล้วลุกขึ้นมานั่งฟังเธอดี ๆ นิ่มนั่งมองผมตาแป๋วเลย ส่วนผมก็ตั้งใจฟังว่าเธอจะด่าว่าผมยังไง ด่าแบบด่าเพื่อนคนอื่นก็ได้ผมรับได้
"นายจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
"แบบไหน"
"ก็นิ่มเป็นเพื่อนนายจะมากอดมานอนกับนิ่มแบบนี้ไม่ได้"
"ทำไม"
"ก็เพื่อนอ่ะ...นายไม่เข้าใจตรงไหนเพื่อนกันห้าม"
"แบบนี้เหรอที่ห้ามทำ"
Part NN
ฉันที่กำลังโมโหกับความหน้ามึนของเจ้านาย ทำไมชอบแกล้งฉันจังเลยคนหวั่นไหวคือฉัน แต่พอตั้งใจจะเคลียร์ให้จบ ๆ พูดยังไม่ทันครบประโยคเลยเขาจูบฉัน จูบแรกของฉันถูกเจ้านายเอาไปแล้วตอนนี้ สมองเบลอไปหมดมันวิ้งค์อ่ะปากเขาโคตรนุ่มเลย จะบอกว่าอย่าเพิ่งหยุดจูบก็ไม่ได้หน้าเกลียดตายเลย
"อย่ากัดปากนิ่ม"
"นายเอาเปรียบอีกแล้วนะ...จูบแรกด้วย"
"จูบแรกที่ไหนจูบที่ 4 แล้ว"
"อื้อ"
Part JN
จูบอีกรอบซึ่งนิ่มไม่ได้ผลักผมออก หมอนข้างที่กั้นอยู่ถูกผมเขวี้ยงทิ้งไปไหนสักแห่ง ตัวนิ่มเล็กมากเมื่อเทียบกับตอนผมเอาแค่มือเดียวก็ยกตัวนิ่มมานั่งที่ตักได้แล้ว เต็มใจรึเปล่าไม่รู้ถ้าไม่พูดว่าให้หยุดผมก็ไม่หยุด หรือต่อให้พูดผมก็ไม่หยุด
"เปิดปากให้นายหน่อยนะ"
"เปิดยังไง"
"อ้าปากหน่อย"
"หื้ม"
ลิ้นโคตรนิ่มเลยแถมตัวก็นุ่มนิ่มสมชื่อที่พ่อแม่ให้มาขนาดแท้ ยิ่งกอดยิ่งไม่อยากปล่อยเลย ยิ่งจูบก็ยิ่งอยากทำอยากอื่นต่อ มือผมเริ่มอยู่ไม่สุขมันอยากจับอยากขย้ำไอ้นุ่มนิ่มที่ดันอยู่ตรงหนาอกผม แต่มือก็ไปไม่ถึงฝันหยุดอยู่ที่ริมตะขอบราด้านหลังเนียน
"ห้ามนะเจ้านาย"
"..."
"พอแล้วไม่ให้ทำแล้ว"
"โกรธเหรอ"
"เปล่า...แค่พอได้แล้วนิ่มจะนอน"
"นอนกอดได้ไหม"
"กอดอย่างเดียวนะ"
"สาบาน
นิ่มยอมให้ผมนอนกอดเหมือนเดิมผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จนเช้าตื่นมาไม่เจอนิ่มที่เตียงผมก็เดินหาทั่วห้องแต่ไม่มี มือถือก็ไม่มีด้วยเหลือบมองนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลาที่ต้องเข้าเรียนแล้ว พอเปิดประตูออกมาก็เจอช่างประจำคอนโดที่เติร์กส่งมา ผมเลยขอยืมมือถือโทรหาเติร์กได้ความว่าไม่เรียกผมไปเรียนเพราะผมควรจัดการเรื่องห้องตัวเองให้เสร็จ ไม่งั้นจะไปเรียนยังไงชุดก็ไม่มีหนังสืออีก เดี๋ยวมันแจ้งอาจารย์ให้ผมเลยถามว่านิ่มไปเรียนยังไง มันบอกว่าวันนี้นิ่มไปพร้อมกับคู่พุฒ คู่เกมส์ เดี๋ยวเลิกเรียนจะกลับคอนโดพร้อมกัน
พอเข้าห้องได้ผมก็กดไลน์หานิ่มทันที ไม่รู้ตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ แล้วผมไม่ไปไอ้รุ่นพี่จะโผล่มาไหม หรือจะมีใครมาขายขนมจีบอีก เห็นแบบนี้คนชอบเยอะมาก แค่นิ่มยังไม่เคยคิดสานต่อกับใครเป็นพิเศษผมดึงยังใจเย็นอยู่ ไลน์ไปก็ไม่ตอบทำเอาผมโคตรอารมณ์เสียเพราะไปมหาลัยตอนนี้ก็ไม่ทันจะไปรอเลิกก็ดูไม่เข้าท่า เฮ้อ
"รถเมล์"
"ว่า"
"ขากลับพานุ่มนิ่มกลับด้วยนะ"
"ให้กูกันหมาให้ว่างั้น"
"น่า...เดี๋ยวกูเลี้ยงมื้อนึง"
"เอ่อ ๆ ...ว่าแต่เมื่อคืนเป็นไง"
"ไม่ไรทั้งนั้นแระมึงแม่งทะลึ่ง"
"มึงนักบวชงั้นสิ...แอบกอดแอบหอมอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ"
"มึงจะเอาไรปิดปาก"
"ตั้งแต่ม.6 ค่าปิดปากเยอะน๊าไอ้เจ้านาย"
"5000 กูให้ได้แค่นั้น"
"ดีลราคาเพื่อนกันนะพร้อมเพย์เบอร์กู"
"ไอ้พุฒรู้ไหมมึงเป็นคนแบบนี้"
"รู้ดิ่...ก็พุฒนั่นแระให้กูแบล็คเมล์มึง 555"
- ผู้เขียน
