Ep 7 ใกล้
1104 คำ
ฉันรู้สึกถึงอุณหภูมิห้องที่รอดออกมาจากใต้ประตู ก็รู้แระว่าต้องเป็นเจ้านายจะเป็นใครได้ ยืนทำใจอยู่สักพักแล้วก็กำลังจะกดรหัสแต่ประตูก็เปิดออกเสียก่อน อืมหืม...เสื้อก็ไม่ใส่อีกขยันอวดจังนะซิกแพคเนี้ยะ
"ทำไมไม่เข้ามายืนทำไม...จำห้องตัวเองไม่ได้เหรอ"
"คำถามนี้นิ่มควรเป็นคนถามนะ"
"..."
"แล้วประตูซ่อมเสร็จยัง"
"เสร็จแล้ว"
พูดเสร็จเจ้านายก็หยิบมือถือแล้วเดินกลับห้องไปเลย ทิ้งฉันอยู่งงว่าเขาเป็นอะไร ฉันพูดอะไรผิดช่วยไม่ได้ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย กลับห้องไปก็ดีให้ฉันพักหายใจหายคอบ้าง ตั้งแต่กลับจากเที่ยวเขาก็อยู่กับฉันตลอดเวลาเลย เมื่อก่อนไม่ได้ขนาดนี้แล้วก็ไม่พูดด้วยทำไมตอนนี้พูดเยอะจัง แถมไอ้จูบเมื่อคืนเขาก็ไม่ยอมพูดถึงมันเลยคงอารมณ์พาไปมากกว่าจะรู้สึกอะไรกับฉันสินะ....เฮ้อ
"ทำไมวันนี้มึงไม่มากับเจ้านายว่ะนิ่ม"
"ก็เคาะเรียกแล้วไม่อยู่โทรก็ไม่รับ"
"เอ่อ....แปลกว่ะ" เกมเอ่ยขึ้นเพราะวันนี้ฉันติดรถมันมาด้วย
"เจ้านายคงมีธุระมั้ง"
"ว่าแต่พี่วินอ่ะเป็นไงบ้าง"
"ก็ไม่เป็นไงมึงจะให้เป็นไงล่ะ"
"เอ้า...หล่อ รวย โสด มีน้อยนะมึงไม่ลองเปิดใจหน่อย"
เสียงวางจานข้าวอย่างแรงกระแทกลงมาที่โต๊ทำเอาทุกคนสะดุ้งยกเว้นพวกผู้ชาย ฉันหันไปตามเสียงมองไล่ขึ้นไปถึงเห็นว่าเจ้านายนั้นเอง ตอนนี้หน้าตาบอกบุญไม่รับขั้นสุด เขาหันมาจ้องฉันอย่างเปิดเผยแต่ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร ฉันเลยหลบตาหันไปทางอื่นแทน ดันไปเจอหน้าของโฟมที่กำลังหัวเราะเยาะเบา ๆ ฉันเลยถามแบบไม่ออกเสียงไปว่า หัวเราะทำไมมันก็ไม่ตอบยกไหล่ใส่กลับมาแล้วก็กดเกมส์ต่อ หันไปหาคนอื่น ๆ ก็หันหนีหมดยกเว้นเกม
"มึงไปไหนมาอ่ะเจ้านาย"
"ธุระด่วนที่บ้าน"
"ไม่บอกกูก่อนกูกับเฟิร์นเกือบไม่ได้รอไอ้นิ่มแล้ว...แต่ไม่ไรเนอะคนอาสารับส่งต่อคิวยาวอยู่"
"เกม...เรื่องคนอื่นมึงนี่นะ"
"เอ้ากูก็อยากให้มีคนดูแลไอ้นิ่มป่ะเสียของชิบเสือกโสด"
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่าโสด"
เสียงสำลักชาไข่มุกของเกมทำให้เฟิร์นแอบขำแล้วเอามือลูบหลังเบา ๆ แต่ฉันสิกำลังงงในสิ่งที่ออกจากปากเจ้านายมากกว่า ฉันถึงกับหันไปจ้องหน้าเขาด้วยประโยคคำถามเต็มหน้า แต่เจ้านายก็ไม่สนใจยังตักข้าวใส่ปากเขี้ยวตุ้ย ๆ ไม่พอยังเอื้อมมือมาหยิบแก้วน้ำฉันไปดื่มต่อหน้าตาเฉย
"มึงร้อนมากหรอ...ไอ้นุ่มนิ่มหน้าแดงเชียว" รถเมล์สะกิด
"เอ่อร้อนมากเลยกูไปห้องน้ำแปปนึงนะ"
"ถ้าจะร้อนมากเพราะใครน๊า"
Part JN
เมื่อเช้าคุณย่าผมแอดมิทช่วงตี 4 แม่ผมร้อนใจเลยโทรมาบอกผมก็เลยขับรถออกไปพวกท่าน คุณย่าปลอดภัยดีท่านแค่หน้ามืดเพราะช่วงนี้อากาศร้อนสะสมหลายวัน ทำเอาท่านไม่ค่อยสบายตัวตามประสาคนมีอายุ กว่าจะขับไปส่งแม่ที่เพราะพ่ออยู่เฝ้าแทนสลับกับแม่ เลยให้ผมไปส่งแม่ที่บ้านเพื่อนอนพักสักหน่อย กลับมาคอนโดทุกคนก็ออกไปแล้วพอตามมาก็ได้ยินไอ้เกมกำลังยุเรื่องผู้ชายให้นิ่ม อารมณ์ผมเลยไม่ค่อยดี
"ไอ้พุฒมึงเอาเมียมึงไปเก็บ..."
"แหม๋ ๆ อย่าน๊า"
"ไอ้เมล์อย่ากูไม่มีอารมณ์"
"แล้วไปไหนมา"
"โรงพยาบาลย่าแอดมิทเมื่อคืน"
"เอ้า...ทำไมไม่บอกพวกกูคุณย่าเป็นอะไรเดี๋ยวเลิกเรียนไปเยี่ยมกัน"
"หน้ามืดแต่ดีขึ้นแล้วพ่อกูเลยให้พักเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับ"
"งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปกัน"
ทุกคนบนโต๊ะพยักหน้ารับเพราะพวกเราโตมาด้วยกัน บ้านใครเป็นอะไรทุกคนก็จะเป็นห่วงกันหมด ข้อดีของพวกเราคือไม่เคยทะเลาะกัน มีแค่เถียงกันนิด ๆ หน่อย ๆ พอผมเห็นนุ่มนิ่มเดินกลับมากับเกม ผมเลยบอกทำคนว่าผมกินเสร็จแล้วจะได้ขึ้นเรียน เอาจริง ๆ เมื่อวานผมไม่ค่อยโอเคเหมือนกันที่นิ่มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกทั้งยังเหมือนไล่ผมกลับห้อง กะว่าเช้าจะคุยด้วยแต่ก็มีเรื่องให้ไม่ได้เจอกัน
"น้องนิ่มครับ"
"อ้าว....พี่วิน"
"พี่เอาขนมมาฝากพวกเรา"
"ขอบคุณค่ะเกรงใจจัง"
"ไม่เป็นไรคิดว่าพี่เป็นพี่ชายอีกคนแล้วกันนะ"
"ค่ะ"
ไอ้รุ่นพี่นี่แม่งก็ตื้อฉิบหายก็ไปยังหันมามองผมอีกโคตรท้าทายเลย ผมอารมณ์ไม่ดีแบบคูณ 3 ไปเลยเช้านี้ทำได้แค่หันไปมองนิ่มก่อนจะคว้าเอากระเป๋าหนังสือของเธอแล้วเดินนำขึ้นบันไดเพื่อไปห้องเรียน โดยไม่พูดอะไรกับใครอีกเลย จนเลิกเรียนทุกคนก็ตกลงว่าจะกลับคอนโดเอารถแต่ละคนไปเก็บก่อนแล้วเดี๋ยวเอาแวนออกคันเดียวเพื่อไปเยี่ยมย่าของผม เสียงเคาะประตูห้องดังอยู่ 2-3 ครั้งผมเดินไปเปิดเห็นว่าเป็นนิ่ม เลยให้เข้ามาในห้องก่อนเพราะผมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า
"คุณย่าไม่สบายทำไมไม่บอก"
"ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก"
"ไลน์บอกก็ได้นิ่"
"เราสำคัญพอให้นิ่มสนใจแล้วเหรอ"
Part NN
ฉันไม่รู้ว่าเจ้านายงอนอะไรแต่งอนแน่ ๆ นี่ก็ยังไม่มีโอกาสอยู่กัน 2 คนเพื่อจะคุยเลยมาเรียกเขาก่อนเพราะอีก 15 นาทีก็ถึงเวลานัดกันไปโรงพยาบาล พอเปิดประตูให้ฉันเข้ามาเขาก็ไม่มองหน้าฉันหันไปจัดการถอดเสื้อออกโดยมีฉันยืนอยู่ อยากจะหันหลังกลับออกไปแต่ปากก็ดันถามเรื่องคุณย่าแล้ว เจ้านายหันมาตอบในมือยังถือเสื้อยืดตัวใหม่ไม่ยอมสวมมัน แล้วก็เดินเข้ามาใกล้จนหน้าฉันติดอยู่กับแผงหน้าอกที่ข้างล่างเป็นซิกแพคแน่นปึกล่อตาล่อใจฉันอยู่
"ก็สำคัญทุกคนแระจะเข้ามาใกล้ทำไมขนาดนี้"
"ใกล้กว่านี้ก็ทำมาแล้ว...นิ่มลืมหรอ"
- ผู้เขียน
