พอกลับมาถึงกรุงเทพได้พักเพียง 1 วันก็ต้องเตรียมกระเป๋าไปทริปกับทุกคน รอบนี้ไอ้โฟมบอกไปกาญก็พอใกล้ ๆ พวกผมก็ไม่ขัด เพราะนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่วันจะเข้าสู่สภาวะปกติคือ เรียน ๆ ๆ ๆ ๆ แถมต้องเหลือวันไปบ้านผมกับบ้านนิ่มด้วย ตั้งแต่กลับมาจากบ้านปู่ก็ยังไม่ได้กลับไปบ้านที่กรุงเทพเลย ย่าผมก็บ่นแล้วว่าผมลืมคนแก่แบบท่านไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง นิ่มเลยว่าเดี๋ยวรอบนี้จะไปหาคุณย่าผมก่อนที่จะไปบ้านนิ่มเหมือนทุกที รึอาจจะบอกให้พ่อแม่นิ่มไปหาคุณย่าด้วยเลยวันเดียวกัน
เริ่มทริปก็เริ่มลำบากแล้วครับเพราะบ้านพักที่โฟมจองแม่งเสือกไม่เก็บเสียง ไม่รู้แม่งตั้งใจรึเปล่าแต่มันบอกเปล่าเพราะมันจะไปรู้ได้ไงราคาก็ไม่ถูกใครจะคิดว่าไม้จะบางขนาดพูดธรรมดายังได้ยินกัน ผมกับไอ้พุฒได้แต่กลอกตามองบน แต่นุ่มนิ่มกับไอ้รถเมล์กับนั่งหัวเราะชอบใจใหญ่ ไอ้เฟิร์นกับเกมก็ยกไหล่แบบเสียไม่ได้
"โกรธกุไม่ได้นะปกตินอนด้วยกันหมดนี่วันนี้จะเสื
