“ไปอาบน้ำ ปะ แล้วกลับมาให้กินนมหน่อย” ภาคีออกคำสั่งพลางผลักคนสกปรกให้ไปอาบน้ำ
ลลิตารีบวิ่งไปอาบน้ำ ดูแล้วเขาน่าจะยังไม่ได้กินอะไรเป็นแน่ หน้าตาดูอ่อนแรง แถมเนื้อตัวยังรุม ๆ เขาไม่ชอบกินยามาแต่ไหนแต่ไร เวลาป่วยทีก็ชอบงอแง
ลลิตาอาบน้ำเสร็จออกมาพร้อมเสื้อสายเดี่ยวกางเกงขาสั้น เสื้อผ้าใส่สบายชุดอยู่บ้าน แล้วก็เดินเข้าครัวไปทันที นำข้าวต้มในน้ำสต๊อกไก่ที่ทำเก็บไว้ในตู้เย็นออกมาอุ่น เมื่อน้ำเดือดแล้วเธอก็เติมเนื้อปลากะพงขาว เมื่อทุกอย่างสุกได้ที่ก็ตักใส่ชาม โรยด้วยขิงซอยกับขึ้นฉ่ายใบใหญ่ ยกมาวางด้านหน้าคนป่วยที่กำลังนอนซม
“คุณคีย์กินข้าวก่อน เดี๋ยวจะได้กินยา” ลลิตาปลุกคนนอนซม อยากจะพาเขาไปหาหมอ แต่ดูแล้วคนอย่างเขาคงดื้อไม่ยอมไปง่าย ๆ แน่
ภาคีมองชามข้าวต้มที่ไอร้อนของมันยังลอยอยู่เหนือถ้วย เขาลูบผมเธออย่างเบามือ ถ้าลลิตามองเห็น เธอคงรู้ว่าน้ำตาเขารื้นขึ้นมาเพราะความซาบซึ้งใจ ไม่ใช่ความซาบ
