ชนเผ่ามาซา
ครินทร์ขับรถฝ่าระยะทางที่แสนลำบาก จนกระทั่งรถยนต์หรูมาจอดที่หน้าบ้านของเขาและเธอที่ใช้เป็นเรือนหอ ที่นี่มีแต่ความรกร้างว่างเปล่า ชายหนุ่มรู้สึกใจหายเมื่อมองมาที่เรือนหอของทั้งคู่ โดยไม่รีรอครินทร์รีบก้าวขึ้นรถไป ก่อนจะขับเคลื่อนออกไปที่บ้านของพ่ออุ๊ยคำปัน ซึ่งเขามั่นใจว่าช่อเอื้องต้องอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน
รถยนต์หรูแล่นมาจอดที่หน้าบ้านพ่ออุ๊ยคำปัน ครินทร์มองเห็นผู้เฒ่านั่งอยู่ที่หน้าบ้าน ชายหนุ่มรีบถลันเข้าไปหาท่านทั้งที
“หวัดดีครับพ่ออุ๊ย” ครินทร์รีบยกมือไหว้พ่ออุ๊ยคำปันทันที
“เจ้าสายน้ำ!! เจ้ากลับมาที่นี่ได้ยังไง” พ่ออุ๊ยคำปันมองมาที่ชายหนุ่มด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ เพราะท่านคิดว่าชายหนุ่มคงจะไม่กลับมาที่นี่อีก เนื่องจากระยะเวลาที่ชายหนุ่มหายไปมันนานเหลือเกิน
"ผมลืมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่นี่ผมเลยกลับมาช้าไปตั้งหนึ่งปี ตอนนี้ผมจำทุกอย่างได้แล้ว ผมกลับมาหาลูกหาเมี
