ตอนที่ 3 ปะทะอารมณ์
3358 คำ
“เจ้าขา...” ชิลินเอ่ยเรียกน้องสาวของเธออย่างคาดไม่ถึง เธอคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าเจ้าขาจะกล้าถามออกไปตรง ๆ แบบนี้ แต่เมเบลที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้คิดสงสัยอะไรแถมยังรู้สึกชอบใจที่เจ้าขาถามออกมาเพราะจะได้มีคนคุยเรื่องนี้กับเธอ
“ตอนนี้ยังค่ะ ยังไม่ใช่แฟนแต่พ้นคืนนี้ไปใช่แน่นอน”
“พี่เฟลิกซ์กำลังจะคบกับผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ” เจ้าขาเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ ขณะที่คนเป็นพี่อย่างชิลินได้แต่ยืนกุมขมับเพราะไม่รู้จะห้ามน้องสาวยังไง
“ใช่แล้ว เห็นว่าพี่เฟลิกซ์จะขอพี่บีน่าคบวันนี้แหละ”
“ขอคบวันนี้เหรอคะ ?”
“ใช่ อันที่จริงไม่คบก็เหมือนคบแล้วแหละ เพราะก่อนหน้านี้พวกงานสำคัญอะไรภายในครอบครัวพี่เฟลิกซ์ก็พาพี่บีน่ามาด้วยตลอดเลย”
“ตอนนั้นบอกเพื่อนสนิท ตอนนี้กลายเป็นคนพิเศษของใจที่กุมหัวใจทายาทคนโตของ RIZZO เอาไว้ละ” เมเบลเอ่ยออกไปอย่างไม่ได้คิดอะไร ขณะที่เจ้าขาได้แต่ยืนอึ้ง ยืนงง รู้สึกแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มทำอะไร แถมคำว่านกก็ดังก้องในหัวว่าเธอกำลัง นก นก นก
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะเจ้าขา เป็นอะไรไป”
“เหมือนเจ้าขากำลังจะอกหักเลยค่ะพี่เบล อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย” ร่างบางเอ่ยออกไปอย่างไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกเดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนชอบเก็บความรู้สึกตัวเองอยู่แล้ว...
และเอาจริง ๆ ต่อให้เธอจะชอบเฟลิกซ์มากแค่ไหน อยากได้เขามากแค่ไหน แต่ถ้าเขามีแฟนมีเจ้าของเมื่อไหร่เธอก็ไม่คิดจะยุ่งเด็ดขาด เธอจะยุ่งก็ต่อเมื่อเขาโสดไม่มีเจ้าของ เธอเองก็ไม่ได้อยากได้ชื่อว่าเป็นมือที่สามที่ไปแย่งผู้ชายของคนอื่นมา...
จบกัน.....
“นี่เจ้าขาชอบพี่เฟลิกซ์เหรอ” เมเบลถามออกไปด้วยความอึ้ง เธอเพิ่งเห็นอาการเหมือนคนอกหักของเจ้าขาที่ส่งผ่านทางสีหน้าและแววตา
“คลั่งรักมากด้วยเบล ยัยเจ้าขาคลั่งรักพี่เฟลิกซ์มาก ๆ เพ้อตั้งแต่ก่อนไปฝรั่งเศส กลับก็ยังเพ้อหาพี่เขา”ชิลินพูดออกไปพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางเจ้าขาที่ยืนหน้าจ๋อยเหมือนเด็กน้อยที่กำลังรู้สึกผิดหวังสุด ๆ เมเบลที่ได้รับรู้แบบนั้นก็อดเอ็นดูเจ้าขาไม่ได้ก่อนจะเข้าไปกอดแขน
“คลั่งรักพี่ชายพี่เหรอคะน้องสาว”
“คลั่งค่ะ แต่ถ้าพี่เขามีเจ้าของแล้ว เจ้าขาก็พอ...”
“อย่าไปรักเลยพี่เฟลิกซ์อ่ะ น่าหงุดหงิดจะตาย วัน ๆ เอาแต่ทำหน้านิ่ง ทำตัวเย็นชาไร้ความรู้สึก อยู่กับพี่เฟลิกซ์ไม่สนุกหรอก น่าจะเบื่อจะตายไป”
เมเบลพูดเอาใจเจ้าขาเพราะไม่อยากให้น้องต้องรู้สึกเฟลอะไรมากมายนัก เจ้าขาที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดยิ้มออกมาน้อย ๆ เธออยากจะบอกเหลือเกินว่าเพราะเฟลิกซ์เป็นแบบนั้นนั่นแหละ มันถึงทำให้เธอรู้สึกว่าอยากจะได้เขามา เพราะอะไรที่มันดูเข้าถึงยาก ๆ เธอชอบมากทีเดียว
“คนสวยอย่างเจ้าขายังมีผู้ชายอีกมากรอเข้าหาอยู่นะคะ ตัดพี่เฟลิกซ์ทิ้งไปเลย พี่ไม่แนะนำ”
“เจ้าขาตัดละ หาใหม่ดีกว่า”
“เริ่ดค่ะ เดี๋ยวเราไปหาอะไรทำสนุก ๆ กันดีกว่า ไม่ต้องไปสนใจพี่เฟลิกซ์แล้ว”เมเบลพูดก่อนจะชวนเจ้าขาเดินออกไปอีกทางเพื่อไปหาเวนิสลูกสาวของไอรีนและฮอล
ตกกลางคืน...
ร่างบางที่ยืนหน้านิ่งไร้อารมณ์จะส่งยิ้มบ้างบางจังหวะก็ต่อเมื่อมีคนเดินเข้ามาหาหรือพูดคุยด้วย เธอรู้สึกเบื่อและหมดอารมณ์ร่วมกับทุก ๆ อย่าง และยิ่งสายตาของเธอคอยแต่จะมองไปที่เฟลิกซ์กับผู้หญิงที่ชื่อบีน่าอะไรนั่นมันยิ่งทำให้เธอยิ่งรู้สึกหงุดหงิด
“เจ้าขาไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่ชิลิน...ถ้าพ่อกับแม่จะกลับแล้วก็โทรมาเลยนะ”
“ให้พี่ไปด้วยไหม”
“ไม่ต้องหรอก เจ้าขาไปได้...”ร่างบางบอกปัดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปในทันที อันที่จริงเธอไม่ได้อยากจะเข้าห้องน้ำอะไรหรอก แต่เธอกำลังรู้สึกเบื่อละก็เซ็งเลยหาเรื่องออกจากงานเพื่อพาตัวเองไปเดินเล่นให้ความหงุดหงิดมันเบาลงบ้างก็เท่านั้น แถมภาพของเฟลิกซ์กับผู้หญิงคนนั้นยังคงอยู่ในหัวไม่หายไปไหนเลย
เท้าเรียวเดินไปตามทางเดินเรื่อย ๆ มีหลายสิ่งหลายอย่างในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ดูแปลกตาไปมาก อาจจะเพราะเธอไม่ค่อยได้มาที่นี่สักเท่าไหร่….หญิงสาวเดินไปตามทางเดินก่อนจะพาตัวเองเข้าไปอยู่อยู่ในสวนที่ตกแต่งประดับไฟเอาไว้ด้วยความสวยงาม เธอทิ้งตัวลงนั่งกับม้านั่งตัวยาวก่อนจะถอนหายใจออกมา
“นี่ฉันแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ”ร่างบางบ่นพึมพำออกมาด้วยความรู้สึกเซ็ง เธอไม่เคยเผชิญกับความรู้สึกผิดหวังแบบนี้มาก่อนเลยจริง ๆ เพราะอย่างที่บอกไม่ว่าเธอต้องการอะไรเธอก็จะได้ในสิ่งที่เธอต้องการทุกครั้ง จะมีก็แต่เฟลิกซ์นี่แหละที่ทำให้เธอรู้สึกแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแบบนี้
“ถึงว่าสิที่จูบไปเมื่อตอนนั้นโกรธเราอย่างกับอะไร ที่แท้ก็มีคนที่รักอยู่แล้วนี่เอง”
ตึก ตึก ตึก ตึก
“จะพาบีน่าไปไหน...” แต่ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังนั่งสงบสติความรู้สึกของตัวเองอยู่นั้นก็มีเสียงปริศนาดังมาจากทางเดินที่จะเข้ามาในสวนที่เธอกำลังนั่งอยู่ในตอนนี้
“เดี๋ยวก็รู้”และเสียงทุ้มที่เอ่ยขึ้นก็ทำให้หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าใครกำลังเดินเข้ามา ไม่พ้นเป็นเฟลิกซ์และผู้หญิงของเขาแน่ เจ้าขาเด้งตัวลุกขึ้นด้วยความรวดเร็วก่อนจะหาที่ให้ตัวเองหลบซ่อนนั่นก็คือหลังพุ่มไม้ใหญ่ เจ้าของใบหน้าสวยแอบโผล่หน้าออกมาเล็กน้อยพร้อมกับส่งสายตาสอดส่องไปยังเฟลิกซ์ที่เดินปิดตาเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อบีน่าอะไรนั่น
เจ้าขามองภาพบาดตาบาดใจนั่นด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างอะไรกับตัวอิจฉาในละครหลังข่าวหรือตัวร้ายในนิยายที่แม่กับพี่สาวชอบอ่าน ต่างก็ตรงที่ตอนนี้เธอดูเป็นตัวร้ายที่รู้สึกอิจฉาอยู่ในใจและคิดว่าอยากจะให้เป็นเธอที่เฟลิกซ์พาเดินเข้ามาแบบนี้...
“ลืมตาได้...”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ลดมือลงจากดวงตาของบีน่า...ร่างอรชรค่อย ๆ ปรือตาขึ้นช้า ๆ ก่อนที่เธอจะกวาดสายตาไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกตื่นตาตื่นใจเพราะสวนแห่งความลับที่เฟลิกซ์พาเธอมามันถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงามเลยจริง ๆ
เฟลิกซ์ยืนมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลงรักที่เก็บซ่อนเอาไว้ไม่มิดอีกแล้ว เขาไม่รู้ตัวว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนเพราะรู้ตัวอีกทีในหัวใจของเขาก็มีบีน่าอยู่ในนั้นแล้ว...ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอยิ้มเขามักจะยิ้มตามเธอแบบที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว
เจ้าขามองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่มันบาดหัวใจ หญิงสาวนิ่งอึ้งไปเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่กำลังปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อในเรื่องความเย็นชาและไร้ความรู้สึก แต่เขากำลังยิ้มและมองผู้หญิงคนนั้นด้วยแววตาหวาดฉ่ำ
“ชอบไหม...ชอบที่นี่หรือเปล่า”
“ชอบสิ เห็นไหมบีน่าบอกแล้วว่าถ้าจัดสวนตรงนี้ใหม่มันจะสวยมาก ๆ เลย”หญิงสาวเอ่ยออกไปอย่างอารมณ์ดีที่ได้เห็นว่าเฟลิกซ์ยอมทำสวนตรงนี้ใหม่ตามคำแนะนำของเธอ
“แล้วมันมีอะไรบ้างที่เธอบอกฉันแล้วฉันไม่ทำ ?”เฟลิกซ์เอ่ยพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ พร้อมกับกวาดสายตามองไปยังรอบ ๆ สวนที่เขาเพิ่งสั่งให้คนงานมาตัดแต่งและประดับไฟใหม่ทั้งหมด
ขณะที่เจ้าขาพอได้ยินแบบนั้นก็ถึงบางอ้อว่าสวนย่อมตรงนี้ที่ถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงามเป็นเพราะเฟลิกซ์อยากทำเพื่อเอาใจสาว
เหอะ!! แล้วเธอก็เลือกมานั่งถูกที่ซะด้วยนะ = =’
“น่ารักมากกก แล้วบีน่าชอบมาก ๆ เลยด้วย”
“ที่ว่าชอบมาก ๆ ชอบสถานที่หรือว่าชอบคนด้วย”นัยน์ตาคู่สวยของคนแอบมองเหตุการณ์เริ่มขยายกว้างเมื่อได้ยินประโยคของชายหนุ่มที่กำลังจะสื่อเป็นนัยว่าเขากำลังจะสารภาพรักผู้หญิงตรงหน้า
“ทำไมชอบพูดอะไรแบบนี้อยู่เรื่อยเลย นายชักจะแกล้งฉันบ่อยเกินไปแล้วนะเฟลิกซ์”บีน่าเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกเคอะเขินที่พยายามเก็บซ่อนเอาไว้ หญิงสาวเฉไฉหันหน้าไปทางอื่นพยายามหลีกเลี่ยงที่จะสบตาชายหนุ่มตรงหน้า และเธอก็อดกลัวไม่ได้ว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอจำเป็นต้องเอ่ยปฏิเสธเขาไป
“คิดว่าฉันแกล้งจริง ๆ เหรอไง เธอดูไม่ออกเหรอว่าฉันคิดยังไงกับเธอ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นนิ่ง ๆ ก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตาไปสบตาบีน่าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย บีน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งอึ้งไปในทันทีและมันก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา เธอเข้าใจและรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เฟลิกซ์มีให้เธอมาตลอด
เธอเองก็รู้สึกพิเศษไม่ต่างจากเขา เพียงแต่ว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เธอตั้งเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเองเอาไว้
“เฟลิกซ์...”
“ฉันรักเธอนะบีน่า รักเธอมาตลอด และฉันคิดว่าฉันไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้เป็นความลับอีกแล้ว”
“ฉันกลัวว่าถ้าฉันช้าไปมันอาจจะทำให้ฉันพลาดโอกาสที่จะได้มีเธออยู่ข้าง ๆ กัน”
“ฉันอยากมีเธอและอยากใช้เวลาต่อจากนี้ของฉันไปพร้อมกับเธอ”เสียงทุ้มเอ่ยออกไปด้วยความแน่วแน่ แววตาของเขามันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่มากล้นอยู่ภายในใจ เขาไม่อยากเสียเวลาที่จะได้ใช้มันไปกับบีน่าอีกแล้ว จนตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าเธอคือความสุขที่เขาต้องการ...
เจ้าขาที่ยืนแอบฟังอยู่ได้แต่อ้าปากค้างนิ่งอึ้งรู้สึกเจ็บจี้ดในหัวใจอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ต้องหยุดตัวเองเอาไว้แล้วแอบฟังต่อไปว่าอีกฝ่ายจะตอบว่าอย่างไร ก็คงไม่พ้นรับรักหรอก มีผู้ชายหน้าตาดีฐานะชาติตระกูลเป็นเลิศ แทบเป็นนักธุรกิจหนุ่มใหม่ไฟแรงแล้วก็เป็นที่หมายปองของผู้หญิง ใครบ้างจะไม่อยากได้แล้วใครบ้างจะไม่ดีใจถ้ามีผู้ชายโปรไฟล์ดีขนาดนี้มาสารภาพรัก
เธอเองยังอยากได้เขาเลย = =’
“คบกันฉันนะ”และสิ่งที่บีน่ากลัวมาตลอดก็มาถึงเมื่อคำว่ารักที่เธอเองก็รู้อยู่ลึก ๆ ว่าชายหนุ่มรู้สึกยังไง ต่อให้เธอและเขาจะไม่มีใครพูดอะไรออกมาแต่ทั้งคู่ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่มีให้กัน
แต่ทว่าเธอไม่สามารถรับรักเฟลิกซ์ได้ในตอนนี้ จนกว่าเธอจะทำบางอย่างสำเร็จตามที่ผู้มีพระคุณของเธอสั่งให้ทำ...
“เฟลิกซ์ บีน่าขอบคุณเฟลิกซ์ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กัน”
“แต่บีน่ายังไม่พร้อมรับความรักของเฟลิกซ์เอาไว้จริง ๆ”
“เราเป็นเพื่อนแบบนี้กันเหมือนเดิมเถอะนะ”บีน่าเอ่ยออกไปอย่างจนใจพลางเลื่อนมือไปกุมมือของชายหนุ่มเอาไว้ เฟลิกซ์เองก็นิ่งอึ้งไปพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกสับสนเพราะเขาคิดว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกับเขามาตลอด แต่ทำไมตอนี้เธอกับ...
“เธอไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับฉันเหรอ ?”
“เธอไม่ได้รักฉันอย่างนั้นใช่ไหม”เฟลิกซ์เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงแล้วแววตาที่ยังเต็มไปด้วยคำถามมากมาย และที่ชัดเจนที่สุดเลยคือเขากำลังรู้สึกผิดหวัง
“ไม่ใช่ แต่ตอนนี้บีน่ายังไม่พร้อม บีน่าขอให้เราเป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปก่อนจะได้ไหม”
“บีน่าก็รักเฟลิกซ์เหมือนกัน ไม่ใช่ไม่รัก”
“ถ้าเรารักกันแล้วเราต้องรออะไรกันอีกอ่ะ รอให้เราเสียเวลากันอีกทำไม”ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจว่าบีน่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
“บีน่ายังกลัว กลัวว่าถ้าเราคบกันแล้ววันหนึ่งเราเลิกกัน เราอาจจะต้องเสียกันไปเลย”เพราะพูดความจริงออกไปไม่ได้สิ่งที่ทำได้คือบีน่าพยายามคิดหาคำพูดแก้ตัวเพื่อปกปิดไม่ให้เขารู้สาเหตุจริง ๆ ของเธอว่าทำไมเธอถึงยังคบกับเขาไม่ได้ทั้ง ๆ ที่เธอก็รักเขาเหมือนกัน
“ยังไม่ทันได้ลองเธอก็กลัวไปก่อนแล้วงั้นเหรอ”
“เธอคิดว่าฉันอยากคบกับเธอเพื่อให้เราเลิกกันในอนาคตเหรอไง”
“คิดว่าฉันเป็นคนยังไง ที่ผ่านมาเธอก็น่าจะรู้ว่าฉันมีแค่เธอคนเดียวมาตลอดเธอยังกลัวอะไรอีก”
“เธอไม่มั่นใจในรักของฉันอย่างนั้นเหรอ”ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไปด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสั่นไหว เขากำลังรู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่ได้ยินจากหญิงสาว เขาไม่เข้าใจว่าถ้าเรารักกัน รู้สึกเหมือนกันแต่ทำไมเราถึงไม่คบกันให้ชัดเจนไปเลย
บีน่าขบเม้มริมีปากแน่นด้วยความกดดัน ใจเธออยากจะตอบตกลงคบกับเขาไปเลยด้วยซ้ำไป แต่คำสั่งของคนเป็นแม่ก็ค้ำคอเธอเอาไว้ว่าเธอต้องทำตามที่สั่งให้สำเร็จก่อน
“อย่าทำให้เรื่องของเรามันยากไปกว่านี้เลย บีน่ายังไม่พร้อมจริง ๆ”
“เราเป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปก่อนเถอะเฟลิกซ์ บีน่าขอร้อง”
“ที่เราเป็นกันอยู่แบบนี้มันดีมาก ๆ แล้วนะ ดีมากแล้วจริง ๆ อย่าเพิ่งเปลี่ยนอะไรมันเลย”หญิงสาวพยายามหาทางออกแบบที่เธอไม่ต้องเสียเฟลิกซ์ไปเหมือนกัน แต่เธอแค่ต้องการประวิงเวลาให้เธอนั้นทำบางอย่างให้สำเร็จตามที่แม่ของเธอต้องการ จากนั้นเธอจะได้ใช้ชีวิตแบบที่เธอต้องการสักที
เธอรู้ว่ามันดูเหมือนว่าเธอเห็นแก่ตัว เธอเห็นแก่ตัวจริง ๆ เธอยอมรับเพราะหน้าที่ที่เธอต้องทำก็สำคัญ แต่เธอก็รักเฟลิกซ์จนไม่อยากเสียเขาไปเช่นกัน...
“เพื่อนกัน เพื่อนกันแบบไหนวะ แบบที่เราเป็นกันมาตลอดแบบนั้นน่ะเหรอ”
“เธอคิดอะไรอยู่ ให้เราทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่คบกันไม่ได้แบบนั้นน่ะเหรอ”
“บอกความจริงฉันมาเถอะว่าที่จริงแล้วเธอไม่ได้รักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอ”
“ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ใช่เลยนะ บีน่ารักเฟลิกซ์มากเหมือนกัน”
“แล้วเพราะอะไรทำไมเราถึงคบกันไม่ได้ ทำไม...”เฟลิกซ์ยังคงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ สถานการณ์มันดูบีบคั้นและชวนอึดอัดไปหมด ขณะที่เจ้าขาที่แอบเห็นสถานการณ์ทั้งหมดยังคงนิ่งอึ้งอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าบีน่าจะปฏิเสธรักเฟลิกซ์แบบนั้น
Rrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrr
แล้วความซวยก็มาเยือนเมื่อโทรศัพท์ของเจ้าขาสั่นดังขึ้นจนทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังคุยกันด้วยความเคร่งเครียดหันซ้ายหันขวามองตามเสียง เจ้าขาลนลานมือไม้สั่นไปหมดโมโหตัวเองที่ลืมปิดเสียงโทรศัพท์
“โอ๊ยย ซวยแล้ว”เจ้าขากระซิบบอกกับตัวเองอยากจะจิกหัวตัวเองแรง ๆ ก่อนจะรีบชำเรืองสายตามองไปยังชายหนุ่มที่ยังคงหาต้นต่อของเสียงโทรศัพท์อยู่
“ออกมา!!”
“ฉันบอกว่าให้ออกมา!!”เฟลิกซ์ตวาดถามเสียงดังลั่นก่อนจะที่เขาจะจับสังเกตที่พุ่มไม้ที่เจ้าขาแอบอยู่ได้ว่าเห็นมีเงาไหว ๆ เจ้าขาเลิ่กลั่กพยายามมองหาที่หลบแต่มันก็ไม่มีตรงไหนให้เธอได้หลบแล้ว
เฟลิกซ์ที่แน่ใจว่ามีคนแอบอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่แน่ ๆ เขารีบก้าวเท้าเดินไปในทันที เจ้าขาที่เริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองเธอยังคงลนลานไม่หายก่อนที่สุดท้ายเฟลิกซ์จะเดินมาถึงตัวเธอในที่สุด
เฟลิกซ์ที่เดินมาถึงตัวร่างบางในชุดเดรสโชว์แผ่นหลัง ตอนแรกเขาไม่แน่ใจว่าหญิงสาวหลังพุ่มไม้นี่เป็นใครเพราะเธอหันหลังแต่พอเขาจับแขนพร้อมกับรั้งให้ผู้หญิงตรงหน้าหันมาเท่านั้นแหละ
“เจ้าขา!?”เสียงทุ้มเอ่ยเรียกผู้หญิงตรงหน้า เจ้าขาที่ยืนเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นก่อนจะทำใจดีสู้เสือด้วยการส่งยิ้มให้ชายหนุ่มแทน ไหน ๆ ก็หนีเอาตัวรอดไม่ได้แล้วก็เผชิญหน้าเลยแล้วกัน
“เชิญคุยกันต่อเลยค่ะ ตามสบาย”เจ้าขาพูดแบบเอาตัวรอดสุด ๆ เธอดึงแขนออกจากมือหนาที่จับกุมเธอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มกลบเกลือนสถานการณ์พร้อมกับเดินเลี่ยงไปอีกทางแต่ทว่าต้นแขนของเธอก็ถูกกระชากเอาไว้อีกครั้ง
“อ๊ะ!!”เสียงหวานร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนที่เธอจะหันขวับกลับไปมองร่างสูงที่จู่ ๆ ก็ตามมากระชากแขนเธอเอาไว้แบบนี้...
“อยู่นานแค่ไหนแล้ว?”
“พี่เฟลิกซ์ เจ้าขาเจ็บ! ทำไมต้องกระชากด้วยอ่ะ”ร่างบางร้องบอกด้วยความเจ็บจากแรงกระชากของชายหนุ่มก่อนที่เธอจะพยายามดิ้นรนให้เรียวแขนของเธอหลุดพ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
“ฉันถามว่าเธอมาอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว!!”
“ตอบมา!!”
“อย่ามาตะคอกใส่เจ้าขานะ!! ปล่อย!”ร่างบางขึ้นเสียงดังใส่สู้ชายหนุ่มตรงหน้า ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยโดนพ่อกับแม่ตวาดหรือตะคอกใส่มาก่อนเลย เฟลิกซ์ที่โมโหจนแทบบ้าเขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าเจ้าขาจะมาอยู่หลังพุ่มไม้แบบนี้ แล้วเขาก็ไม่รู้เธออยู่มานานแค่ไหนแล้ว
“ฉันถามก็ตอบว่าเธอมาอยู่หลังพุ่มไม้นี้นานแค่ไหนแล้วเจ้าขา!!”
“นานแล้ว!! อยู่ก่อนที่พี่กับผู้หญิงของพี่จะเดินมา! เจ้าขามาอยู่ที่นี่ก่อน!”
“แล้วก็ได้ยินทุกอย่างนั่นแหละ ทุกอย่างเลยว่าพี่โดนผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธรักอ่ะ”เจ้าขาอดรนทนไม่ไหวด้วยนิสัยที่ไม่ชอบยอมคนของเธออยู่แล้ว แล้วมันน่ายอมตรงไหนที่จู่ ๆ เธอก็มาถูกตะคอกแบบนี้แถมโดนกระชากแขนแบบนี้อีก
บีน่าที่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอึ้ง ๆ เธอรู้สึกว่าเธอไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้แล้วจริง ๆ
“บีน่า...บีน่าขอตัวก่อนนะ”หญิงสาวรีบพูดก่อนจะเดินหนีไปในทันที เฟลิกซ์หันไปมองเขาต้องการจะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทันจนเขาตวัดสายตากลับมามองร่างบางข้างกายอย่างเอาเรื่อง...
- ผู้เขียน
