เมื่อทั้งสองกินข้าวเสร็จและเดินออกมาชมจันทร์ในสวนพร้อมกัน เว่ยอ๋องจึงเล่าเรื่องการทำศึกต่างแดนให้นางฟังตามที่นางถามเขา ตั้งแต่ศึกลุ่มแม่น้ำเหลืองมาจนถึงศึกแดนเหนือที่สูญเสียอวี้อ๋องในครั้งก่อน
“เช่นนั้นก็แสดงว่ากลยุทธ์การศึกของข้าศึกมิอาจล่วงรู้ได้เลยว่าเขาจะใช้แผนการต่ำช้ามากเพียงใดงั้นหรือเพคะ”
“ใช่ หากมิใช่แม่ทัพที่กรำศึกมานานและรู้ธรรมเนียมศึกมากพอ หลายคนมักใช้อุบายที่ต่ำช้าในช่วงเวลาคับขัน”
“แย่จริง ๆ”
“เจ้ากลัวงั้นหรือ”
“พระองค์ไม่กลัวหรือเพคะ”
เขามองใบหน้านางที่โกรธกึ่งตื่นเต้นกับเรื่องที่เขาเล่าให้ฟังก่อนจะยิ้มออกมา เว่ยอ๋องเอื้อมมาจิบชาและเริ่มเปลี่ยนเรื่องคุย
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าช่วงเวลาออกศึก เหล่าทหารเองก็มองพระจันทร์แบบนี้เช่นกัน”
“มองพระจันทร์ทำไมหรือเพคะ”
“นั่นคงเพราะพวกเขาคิดว่า พระจันทร์ที่พวกเขาเห็นคือดวงเดียวกันกับที่คนที่บ้านพวกเขา เมื่อมองดวงจันทร์ดวงเดียวกันก็เ
