“ไม่พูดก็ได้ แต่ท่านเอามือออกไปก่อนสิเพคะ”
“เจ้ากลัวงั้นหรือ ข้าก็แค่อยากจับสักหน่อย”
“ไม่ได้!”
“เฮ้อ… ก็ได้ ๆ คู่หมั้นดื้อรั้นเอาแต่ใจเช่นเจ้าเห็นจะมีเพียงคนเดียวนี่แหละ ไปเถอะกลับไปที่งานเลี้ยงน่าเบื่อนั่นกัน”
“อย่าพูดเช่นนั้นสิเพคะ งานเลี้ยงนี้ฝ่าบาทตั้งใจจัดเพื่อฉลองให้พระองค์นะเพคะ”
“เจ้าเองก็ทำได้ยอดเยี่ยมมาก แผนการให้คนไปจัดดอกไม้และของประดับในตำหนักแทนที่จะจัดแบบโจ่งแจ้งเพื่อไล่เฟิ่งถงหลิน นับว่าเป็นเรื่องที่ฉลาดจนคาดไม่ถึง หมัวมัวรายงานข้าแล้ว”
“หม่อมฉันเพียงแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น”
“เช่นนั้นรู้หรือไม่ว่าหน้าที่ของเจ้าในค่ำคืนนี้ยังไม่จบลงง่าย ๆ”
ลี่ซินแอบยิ้ม ความน้อยใจและความโกรธที่ถูกเขาส่งกลับมาเริ่มหายไปทีละนิด ช่วงเวลาที่นางอยู่จวนก็เพียรเฝ้าทบทวนอยู่หลายครั้งจึงทราบว่าการที่ท่านอ๋องเอาชนะข้าศึกได้รวดเร็วเช่นนี้ คงเป็นเพราะไม่มีนางอยู่ในกองทัพให้พระองค์ทรงกังวลพระทัย
