“พี่ซ่างเจวี๋ย”
“ได้หรือไม่… รับปากข้ามาก่อนสิลี่ซิน”
“หากว่าท่านไม่ใจร้ายเหมือนครั้งก่อน หม่อมฉันสัญญาว่าจะไม่ใจร้ายกับท่านอีก”
“จริง ๆ นะ”
“เพคะ”
หลังจากนั้นก็ไร้ซึ่งคำพูดของทั้งสอง เมื่อริมฝีปากของคู่ประกบเข้าหากัน ลิ้นอุ่น ๆ ก็เริ่มเกี่ยวกันพัลวันเพื่อควานหาความอบอุ่น ชุดชั้นในบางเบาชิ้นสุดท้ายถูกเขาสลัดจนหลุดออกไป หน้าอกงดงามดุจภาพฝันที่บรรยายไม่ได้ปรากฏตรงหน้า ช่างเหนือกว่าที่เขาเคยจินตนาการเอาไว้มาก
“งดงามยิ่งนัก”
“อย่ามอง...อ๊ะ!”
เขาก้มลงจูบที่หน้าอกอวบนุ่ม ไม่คิดเลยว่าจะทั้งนิ่มและหอมเช่นนี้ ผิวเนื้อละเอียดตรงหน้าช่างเย้ายวนจนอดใจให้ลิ้มลองไม่ไหว ปลายลิ้นเพียงได้สัมผัสร่างของลี่ซินก็เอนแอ่นตาม แม้ว่าจะสั่นแต่นางก็มิได้ขัดใจเขา
“อื้อ…”
“ร้องออกมาสิ ไม่ต้องกลั้นหรอก”
“อื้อ…”
เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่ามิได้บังคับนาง และตอนนี้ลี่ซินก็เริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเมื่ออยู่ก
