ตอนที่5.ทดสอบ..(จับ!)
893 คำ
ทันทีตัวเล็กก็แหวกว่ายฝูงชนกลับออกมาโดยไม่สนทุกสายตาที่จ้องมอง ขณะที่เสียงกริ่งดังเป็นสัญญาณเตือนให้นักศึกษาทุกคนแยกย้ายกันกลับห้อง เพื่อนสนิทของเวลอย่าง มิก รีบถามขึ้นมาในทันที
"เดี๋ยวนี้มึงรับอาชีพเสริมหรือไง" เสียงหัวเราะของเพื่อนทำให้เวลหน้ามุ่ย "มึงขายตัวใช่ไหม?"
"กูขายตัวบ้าอะไร! ไม่ได้ร้อนเงินขนาดนั้น"
"แล้วน้องคนนั้นมันยื่นแบงก์ 500 ให้มึงทำไม"
"อ๋อออ กูจำได้แล้ว เจอกันที่ผับ แม่งจ้างให้กูไปนอนด้วย แต่วันนั้นกูเสือก.."
"เสือกอะไร"
จะให้ตอบว่าวันนั้นไม่แข็งก็คงจะน่าอาย เวลเก็บความขุ่นเคืองใจกลับเข้าไปยังห้องเรียนเพื่อศึกษาวิชางานตามปกติ เวลาพักเที่ยงจึงรีบเสาะหาเจ้าของเงินที่ทำให้เขาต้องขายหน้า กระทั่งรู้ว่าเธอคนนั้นเรียนอยู่ศิลป์ภาษา
ยี่หวา สาวน้อยวัยใสเธอเลือกเรียนวิชาพิเศษนั่นก็คือโยคะ ได้รับเสื้อผ้าก็เข้าไปยังห้องแต่งตัวที่มีล็อกเกตส่วนตัว จากนั้นก็หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเตรียมอาบน้ำชำระร่างกาย ทว่า จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนเดินตรงเข้ามา
"ว่าไงเด็กใจแตก" น้ำเสียงคุ้นเคยคลับคล้ายคลับคลาว่าได้ยินที่ไหน ทำให้ตัวเล็กจ้องมองเขม็ง
"สวัสดีค่ะรุ่นพี่ บังเอิญจังเลยนะคะ ที่เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน"
"ใช่ แต่เธอจงใจฉีกหน้าฉัน"
"หนูไม่ได้จงใจฉีกหน้าพี่นะคะ หนูติดหนี้ก็ต้องชดใช้คืน บอกแล้วไงคะว่าจะให้พี่ 500 หนูก็ควักกระปุกมาให้เลยนะคะเนี่ย"
"เพิ่งรู้ว่ามหาวิทยาลัยเอกชนที่นี่มีคนจนมาเรียนด้วยเหรอ..อ๋อ คงเป็นพวกนักเรียนทุนสินะ"
คำพูดของเขาดูถูกแถมใช้สายตาเหยียดหยาม แต่ยี่หวาก็ไม่ตอบกลับ เธอหยิบผ้าขนหนูแล้วมองซ้ายขวาก่อนจะส่งคำถามที่สงสัย
"พี่เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง..นี่มันห้องแต่งตัวของผู้หญิง" ยี่หวาขมวดคิ้ว "ออกไปนะคะ"
"เธอคงไม่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร"
"ไม่รู้หรอกค่ะหนูเพิ่งมาเรียน"
"งั้นก็จงไม่รู้ต่อไป ฉันมีบางอย่างข้องใจ"
"มีอะไรอย่างนั้นเหรอคะ"
"ทำไมวันนั้นของฉันมันถึง..ไม่แข็ง"
เขาพูดพึมพำในขณะที่ตัวเล็กทำท่าสงสัย สักพักเหมือนจะได้ยินเสียงพูดคุยของกลุ่มใหญ่ ทำให้ชายหนุ่มต้องผลักเธอเข้าไปยังห้องอาบน้ำที่อยู่ริมข้าง เพื่อไม่ให้ใครเปิดมาเห็นว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามลำพัง
"พะ พี่จะทำอะไร" ยี่หวาร้องท้วงเสียงแผ่ว
"หรืออยากให้พวกนั้นเห็นว่าเธออยู่กับผู้ชาย ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนตัว? หืมมม"
"แล้วใครบอกให้พี่เข้ามาล่ะ"
"อยากรู้จังว่าตอนเธอครางจะเก่งเหมือนตอนเธอบ่นหรือเปล่า หึ หุบปากบ้างนะ"
"อ๊าย์ ถอยไปหน่อยสิคะมันอึดอัด"
"ห้องน้ำแคบนิดเดียว จะให้ถอยไปไหน ฉันไม่ใช่สไปเดอร์แมนนะ ที่จะเกาะตามฝาผนังได้!"
ทั้งคู่ยังคงพูดคุยกันอย่างกระซิบกระซาบ แต่แล้วบางอย่างก็ทำให้เขาฉุกคิดขึ้นมา ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมองตัวเล็กที่ส่วนสูงยืนแล้วเทียบอยู่เพียงอกของเขาเท่านั้น ยี่หวาทำท่าอึดอัดไม่อยากแนบชิดใกล้กับผู้ชายที่ไม่สนิทคุ้นเคยกัน
"ขอยืมมือหน่อย" เวลพูด "ยืมแค่แป๊บเดียวเท่านั้น"
"มือของพี่ก็มียืมมือหนูทำไมคะ"
"อย่าถามมากได้ไหม เอามือเธอมา ถนัดข้างไหน?"
"ขะ ข้างขวา"
"งั้นขอยืมข้างขวา"
"โอ้ยยยย พะ พี่!"
หมับ
ทันทียี่หวาที่กำลังแดดิ้นยืนตัวแข็งทื่อ หลังจากที่ถูกกระชากจับมือไปทับทาบวางกลางเป้า ชายหนุ่มคิ้วย่นเขาเหมือนทดสอบบางอย่าง แต่สักพักตัวเล็กรู้สึกถึงปฏิกิริยาที่กำลังแสดงออกมา กางเกงสแล็คขายาวสีดำของเขาตึงเปรี๊ยะ! เมื่อมือน้อยถูกบังคับให้คว้าจับอาวุธลับประจำกาย แถมยังโดนกุมมือขย้ำอยู่อย่างนั้นสักพักใหญ่ น้ำเสียงของเขาแหบพร่า "เฮ้อออ ค่อยโล่งใจ มันก็ยังแข็งนี่หว่า สงสัยคืนนั้นเมาหนัก"
'อักกก!'
ตัวเล็กเมื่อได้สติเธอก็รีบผลักออกแรงจนอีกฝ่ายกระเด็นไปติดกำแพง ก่อนจะยกมือขึ้นมากุมหัวใจดวงน้อยที่หายใจไม่เป็นจังหวะเนื่องจากตกใจตื่นตระหนก เวลชักสีหน้าท่าทางนิ่งไม่รู้สึกรู้สา
"พี่ทำลามกอะไรเนี่ยยย" ยี่หวาด่า
"ก็คืนนั้นของฉันมันไม่แข็ง นึกว่าตัวเองผิดปกติตรงไหน แต่วันนี้ว่างนะ เธออยากจะจ้างฉันไหม"
"ไม่จ้าง! น..หนูเปลี่ยนใจไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ให้ผู้ชายคนไหนอีกแล้ว"
"อย่างเธอเนี่ยนะบริสุทธิ์ ฮ่าๆ มาขอซื้อผู้ชายไปนอนด้วย ยังบอกว่าตัวเองบริสุทธิ์"
"มันก็ไม่ใช่เรื่องของพี่ละกัน"
เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงกล้าต่อกรกับเขา ใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้มพร้อมทั้งลิ้นดุนกระพุ้งแก้มส่งสัญญาณความเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะพูด "อย่าเผลอเมาก็แล้วกัน จะแข็งรอตั้งแต่หน้าปากซอยเลย"
- ผู้เขียน
