หลายวันผ่านไป
"ที่จริงพี่ไม่ต้องมาส่งหนูก็ได้นะคะ" เมื่อเวลรู้ว่ายี่หวาจะมาห้องสมุดในวันหยุดก็อาสามาส่ง "หนูขึ้นแท็กซี่มาเองก็ได้"
"อย่าบ่น ฉันจะแวะมาซื้อของพอดี"
"ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมากค่ะ"
"พูดจาเชื่อฟังง่ายๆ แบบนี้ก็ดี"
"หนูแค่ขี้เกียจทะเลาะกับพี่เฉยๆ"
หลังจากที่ยี่หวาเดินลงจากรถ เขาก็รีบขับกลับบ้าน เนื่องจากนัดผู้เป็นแม่กินอาหารเป็นประจำทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่เมื่อกลับมาถึง ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายข้าวของแตกกระจายพร้อมการโต้เถียง ซึ่งเขาจำได้ว่านั่นเป็นเสียงของผู้เป็นพ่อ
"บอกแล้วไงว่าอย่าถามมาก อย่าวุ่นวาย!!" สามีด่าภรรยา "ทำตัวให้ดีเสียบ้างนะ"
"ใครจะดีเหมือนผู้หญิงที่คุณรัก ฮึกกก คุณไม่ได้อยากแต่งงานกับฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"
"รู้แล้วก็ดี! แล้วอย่ามาวุ่นวายกับชีวิตฉัน"
"แต่ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ ทำไมคุณถึงไม่เห็นใจฉันบ้าง"
"แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไป
