4 ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
1545 คำ
“พวกมึงกูเห็นอาหารตาแทนอาหารเที่ยงแล้ววะ ไอ้เหี้ยสวยสัส ๆ เลยวะมึงแม่งยิ่งดูใกล้ ๆ ยิ่งสวยกูเลือกไม่ถูกเลยวะ ว่าจะเอาคนไหนรวบแม่งสามเลยดีไหมวะไอ้สัสเอ้ย“
ฮายดูจะสนใจเด็กปี 1 รุ่นนี้เอามาก ๆ เขาพูดพร้อมพยักหน้าให้คิว ที่หันหลังไปมองเช่นเดียวกัน ทั้งสองหันไปมองเอี้ยวตัวแทบจะตกจากเก้าอีก
”กูนี่อย่ากจะรู้จริง ๆ ว่าแม่งได้ใครเป็นพี่รหัสบ้างวะ ให้เป็นกูทีเถอะ ขอใก้เป็น วาสนาของกูเถอะวะกูจะสอนวิชา เซ็กส์ศาสตร์ให้แจ่ม ๆ เลย“
คิวพูดขึ้นพร้อมตักข้าวเข้าปากเคี้ยวงับ ๆ สายตาก็ไม่ยอมวางจากสาวสวย ที่ยืนซื้อข้าวอยู่ที่หน้าร้านข้าวราดแกงภายในโรงอาการ
”มึงไม่สนใจซักคนหรอวะไอ้ราเชน กูว่าปีนี้มึงดูไม่ค่อยสนใจรุ่นน้องปี 1 ซักเท่าไรเลยนะเว้ย หรือมึงเอาจน เสื่อมสภาพไปหมดแล้วหรอวะ“
ฮายสังเกตว่าราเชนดูเงียบ ๆ ตั้งแต่เมื่อเช้า จึงถามขึ้นพร้อมมองหน้าที่นั่งนิ่งของราเชน
”กูมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยวะ“
คนหน้านิ่งตอบเสียงเรียบ
“เดี๋ยว ๆ พวกมึงจะชอบคนไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดเว้ย คนนั้นกูจองวะเพื่อนสเปคกูเลย”
เดนจิพูดขึ้นพร้อมกับสายตาสอดส่อง ชะเง้อคอมองดูณิชา เพราะคิวนั่งขวางเรด้าการมองอยู่ ก่อนที่ฮายและคิวจะหันหน้าไปมอง เด็กสาวคนที่เดนจิพูดถึงอีกครั้งอย่างสนใจ
“เฮ้ยพวกมึงนั่งดูอะไรกันอยู่วะ”
เสียงหวานเข้มของฟาง สาวเพื่อนสนิทที่ออกไปทางเลสเบี้ยน เธอเป็นคนอัธยาศัยดีเข้าได้กับเพื่อนทุกคนและทุกกลุ่มในคณะวิศวกรรมศาสตร์รุ่นเดียวกัน ไม่ว่าจะเพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิง เพราะรุ่นของเขาตอนนี้เหลืออยู่แค่ 15 คน จากวันแรกที่เข้ามาเรียนทั้งหมดในรุ่นคือ 29 คน
“นั่งมองสาว ๆ กลุ่มนั้นไงวะ แม่งสวยยังกะตกลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้าแหนะ”
คิวที่ยังตักข้าวเข้าปากตามเดิม ก่อนจะหันหน้าไปมองอีกรอบอย่างไม่อยากละสายตา
”สวยขนาดไหนวะ“
ฟางชะเง้อคอขึ้นมองดู
”เป็นไง ๆ นางฟ้าตกสวรรค์เลยใช่ไหมมึง”
ฮายพูดพร้อมยักคิ้ว
“มันจะซักเท่าไรกันวะพวกมึง“
ใบหน้าหล่อดวงตาคมกริบ อดทนกับเสียงที่เพื่อน ๆ พูดกันไม่ยอมหยุดปากไม่ได้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังกลุ่มสามสาว อย่างไม่ได้อยากจะเห็นอะไรมากเท่าไรนัก แต่ด้วยเสียงของเพื่อน ๆ คุยกันไม่หยุดซักที จนต้องขอเงยหน้าขึ้นมามองดูซะหน่อย
”เป็นไงวะมึง สวยใช่ไหมวะไอ้ราเชนตอนมึงยกน้องเขาไปใต้อาคาร มึงยิ่งเห็นชัดกว่ากูอีก สวยมากเลยใช่ไหมวะกูถามจริง“
คิวพูดก่อนจะลุ้นคำตอบจากปากราเชน ว่าความเห็นจะตรงกันหรือปล่าว พร้อมมองสายตาราเชน
”ก็งั้น ๆ “
หลังจากสาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดลงที่ยูมิ พรางคิดในใจเออเธอก็สวยน่ารักดีจริง ๆ จนเขาเองอดที่จะชื่นชมในใจไม่ได้ ก่อนจะกล้มลงตักข้าวเข้าปาก อย่างเงียบ ๆ ราวกับไม่ได้สนใจอะไรเท่าไรนัก แต่ทว่าเขาเองไม่สามารถห้ามสายตาของตัวเองได้เลย เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่เจ้าของร่างเล็กนั้นอีกครั้ง
”โฮ้ยอย่างไอ้ราเชนมันเจอสาวมาเยอะ ชี้นิ้วเอาก็ยังครานเข่าเข้ามาหามันเลย“
เดนจิพูดพร้อมหันไปมองราเชน ก่อนจะพยักหน้าให้กังฟางที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“หึ หึ อะไรของพวกมึง ก็ไม่เห็นจะมีสาวที่ไหนพวกมึงก็เห็นว่ากูอยู่แค่ที่ผับ แล้วก็ดูแลกิจการของพ่อกูแค่นั้น”
เขาขำในลำคอพร้อมเหลือบตามองไปที่ยูมิ นั่งทานข้าวอยู่กับเพื่อน ๆ อีกสองคน ถ้าจำไม่ผิดเมื่อคืนเขาเห็นเธอนั่งดื่มอยู่ในผับของเขาจนผับปิด แล้วตอนเช้าก็เห็นเธอมามหาลัยสายจนถูกรุ่นพี่ทำโทษ ให้วิ่งรอบสนามไปสามรอบ
“แกไปกันเดี๋ยวสาย เดี๋ยวโดนรุ่นพี่ลงโทษอีกไปเร็ว”
ฉันก้มลงดูนาฬิกา ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายข้างขึ้น
“ไปแก”
พะพิงพูดพร้อมลุกขึ้นเดินตามฉันมาอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินตรงไปที่สนามหญ้า หน้าคณะพร้อมกันทั้งสามคน
“ไปเว้ยพวกมือไปนั่งดูสาว ๆ น้องรหัสดีกว่า ปีนี้แม่งมีแต่แจ่ม ๆ ทั้งนั้นเลยเว้ย”
เดนจิพูดก่อนจะลุกขึ้นชวนเพื่อน ๆ เดินไปที่สนามหน้าคณะ พร้อมทั้งราเชนที่ลุกขึ้นเดินตามไปเช่นเดียวกัน เพราะเขาเองก็อยากรู้ว่าเด็กปี 1 คนนั้น ได้ใครเป็นพี่รหัส พรางคิดว่ารุ่นพี่คนไหน จะเป็นคนซวยที่ได้น้องรหัสที่ไม่รู้จักตรงต่อเวลาแบบนี้ แถมยังฮ่าวเกิน ไม่มีความเป็นกุลสตรี ทั้งที่หน้าตาก็ออกจะสะสวย นึกถึงวันที่ต้องแต่งงานด้วยแล้วรู้สึกแขยงขึ้นมาในใจ
“หึ หึ”
ราเชนขำในลำคอด้วยสายตาที่บาดคม มองร่างบางที่เดินริบลับตรงไปที่หน้าอาคารคณะ
“น้อง ๆ ที่ได้รายชื่อของพี่รหัสแล้ว ให้ลุกออกมาเดินดูป้ายชื่อที่ห้อยคอพี่ ๆ ไว้ได้เลยนะครับ จะไ้รู้ว่าคนไหนคือพี่รหัสของตัวเอง เพื่อวันต่อไปมีปัญหาเรื่องเรียนจะได้ปรึกษาได้ถูกคน พี่รหัสจะยืนอยู่ด้านหน้านี้ทั้งหมด“
รุ่นพี่ประกาศเสียงดังฟังชัด ว่าให้ไปเดินดูป้ายชื่อรุ่นพี่ที่ห้อยคอไว้ได้เลย ขณะที่รุ่นพี่ทุกคนยืนเรียงแถว เป็น 2 แถวอยู่ด้านหน้า
“ไปกันแก”
ฉันถือป้ายชื่อสี่เหลี่ยมสีขาวเล็ก ๆ ไว้ในมือ ที่มีชื่อของพี่ราเชนพี่รหัสของฉันไว้ ก่อนจะแยกย้ายกับเพื่อนอีกสองคน ฉันเดินเข้าไปอ่านป้ายชื่อที่แขวนคอของรุ่นพี่ ทีละคน พร้อมมองป้ายชื่อไปด้วย ฉันเดินไปพร้อมก้มดูป้ายชื่อไปเรื่อย ๆ
”คนนี้ก็ไม่ใช่ / คนนี้ไม่ใช่ / อืมไม่ใช่ / ไม่มี“
เดินก้าวเท้าไปเรื่อย ๆ พร้อมเงยหน้ามองรุ่นพี่บ้างจนกระทั่งมาถึงผู้ชายตัวสูง ฉันเงยหน้ามองดูก่อนจะเห็นว่าในหน้าพี่เขาหล่อคมเข้ม ที่อุ้มฉัน ไปปรับทัศนคติ เมื่อเช้า เมื่อเจอหน้าพี่เขาฉันอดที่จะแอบชื่นชมในใจไม่ได้ พี่เขายื่นนิ่งมองตรง หน้าตึง ฉันรีบดึงสติออกจากใบหน้าหล่อนั้น ก้มลงมองดูป้ายชื่อที่แขวนคอพี่เขาไว้ พร้อมก้มลงมองดูกระดาษสี่เหลี่ยมที่มีชื่อพี่ราเชน ที่ถือไว้ในมือสลับไปมากับป้ายที่แขวนคอ
“เฮ้ยชื่อราเชน นี่ก็ราเชนเฮ้ยเจอแล้ว”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงที่ยืนหน้านิ่งอยู่ ด้วยความดีใจหรือเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ ดีใจที่ได้พี่รหัสหล่อแต่ก็แอบเศร้านิดนึงที่พี่เขาดุเกินไป แต่ก็ยังดีที่อย่างน้อย ๆ ฉันก็มีพี่รหัสหล่อ ๆ
“หือ”
เขาก้มลงมองเธออย่างสงใส พรางคิดว่าอย่าบอกนะว่าเป็นเธอจริง ๆ
“แย้..เจอแล้วเจอพี่ราเชนแล้ว”
ฉันดีใจจนลืมตัว เผลอถือป้ายชื่อที่พี่ราเชนห้อยไว้ที่คอเขย่าแรง ๆ พร้อมดีใจจนฉันเผลอยิ้มกว้างออกมา
“อะไรของเธอเนี่ย”
พี่ราเชนยืนหน้านิ่งก่อนจะพึมพำในลำคอ พร้อมเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ปี 2 ปี 3 ที่ยืนอยู่ใกล้ ต่างหันมามองฉันแทบจะทั้งหมด เพราะความดีใจจนฉันเผลอเสียงดัง ฉันเริ่มรู้ตัวก่อนจะค่อย ๆ เก็บยิ้มกว้างของตัวเองลงทีละน้อย จนรอยยิ้มนั้นค่อย ๆ หายไปจากใบหน้าทันที เปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่เขินอายวิ่งเข้ามาแทนที่ ฉันเงยหน้ามองหน้าพี่ราเชน ที่ตอนนี้ก็ยังนิ่งอยู่เหมือนเดิม ทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อของคนหน้านิ่งนั้น ฉันเริ่มรู้สึกเขิน ๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พี่เขาตรงตามสเปคของฉันเดะเลยแหละ ฉันชอบผู้ชายนิสัยหล่อแบบพี่เขาเลย
“หนูชื่อยูมิค่ะเพิ่งเข้าปี 1 หนูขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่ราเชน”
ฉันรีบบอกชื่อตัวเองไป เพื่อปัดความเขินนั้นออก ก่อนจะฉีกยิ้มให้กับคนตัวสูง ที่หน้านิ่งอยู่ตลอดเวลาอีกครั้ง
- ผู้เขียน
