3 ฉันบอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ
1623 คำ
“แกหายดีแล้วหรอณิชา“
ฉันถามขึ้นพร้อมขำ ๆ มองณิชา หลังจากฉันเห็นว่าณิชาชะเง้อคอมองดูพี่คนสวยดาวคณะ ด้วยความสนใจจนฉันอดที่จะส่ายหัว ให้กับความพยายามอยากเห็นของณิชาไม่ได้ จนลืมไปแล้วว่าตัวเองยังแฮงค์เหล้าอยู่
“ เออแกหายแล้วเหรอ”
พะพิงพูดเสริมฉันขึ้นมา พร้อมยกมือมาปิดปากยิ้มขำ ๆ ให้กับณิชา ขณะที่มองหน้าฉันกับณิชาสลับกันไปมา
“อืมดีขึ้นแล้วแก”
ณิชาก้มหน้าด้วยสายตาละห้อยลงแก้เขิน เมื่อเห็นว่าเพื่อน ๆ กำลังขำตัวเองอยู่
“พี่ ๆ จะเริ่มเดินไปทีละแถวให้น้อง ๆ หยิบกระดาษ
ที่มีชื่อรายชื่อพี่รหัสอยู่ด้านในกันคนละ 1 ใบนะครับ“
รุ่นพี่พูดขึ้นก่อนที่รุ่นพี่จะค่อย ๆ เดินมา เรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงฉันณิชา และพะพิงที่นั่งเรียงกันอยู่
”แกเปิดดูแกได้ใครเป็นพี่รหัส“
พะพิงพูดขึ้นก่อนจะค่อย ๆ เปิดกระดาษขึ้นดูอย่างช้า ๆ พร้อมลุ้นไปด้วย
”แกฉันได้พี่จูนเป็นพี่รหัส แกฮุ้ยฉันดีใจมาก“
ณิชาเสียงดังขึ้นยิ้มกว้างแก้มแทบแตก พร้อมเขย่าแขนพะพิง และแขนของฉันด้วยความดีใจ จนฉันอดที่จะขำไม่ได้
“ หายแฮงค์เลยมั้งแกดีใจได้ขนาดนั้นน่ะ ลูกพระเจ้าจริง ๆ เลยนะแกเนี่ย“
พะพิงพูดพร้อมมองขำ ๆ ให้กับท่าทางของณิชา ที่ดูดีใจจนออกนอกหน้า
”ไหนฉันขอดูหน่อยแกได้ใครเป็นพี่รหัส เจ้าพระคุณขอให้ได้คนหล่อ ๆ ด้วยเถอะ ฉันจะได้แอ้มแปะเนียนจีบพี่รหัสของแกไปเลย“
ณิชาขยับเข้ามาชิดพะพิง ก่อนจะเอียงหัววางไว้ที่ไหล่เพื่อรอลุ้นพี่รหัสช่วย ขณะที่พะพิงกำลังจะเปิดกระดาษเล็ก ๆ ที่มีชื่อพี่รหัสอยู่ด้านใน ลุ้นราวกับเป็นพี่รหัสของตัวเองยังไงอย่างงั้น
”ลุ้น ๆ ก่อนแก“
พะพิงค่อย ๆ เปิดกระดาษเล็ก ๆ ที่ถูกพับไว้เป็นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ออกทีละชั้น ก่อนจะขมวดคิ้วลง เล็กน้อยพร้อมทำหน้าสงใส หันหน้ามามองณิชาและยูมิ ก่อนจะทิ้งมือที่ถือกระดาษไว้ ลงที่หน้าขาของตัวเอง
“พี่ฟางหรอแก ชื่อพี่ฟางใช่ไหม”
ใบหน้าที่แสดงออกถึงความสงใสของณิชา เปล่งประกายมาที่ฉัน ส่งสัญญาณมาถามว่าคนไหน โดยที่ไม่ได้เอ่ยปากขึ้นแม้แต่น้อย ฉันรับรู้ได้ รีบส่ายหัวไปมาเบา ๆ เพราะฉันเองก็ไม่รู้เช่นเดียวกัน
“นั่นสิแกดูจากชื่อแล้ว เหมือนจะเป็นผู้หญิงนะ”
ฉันคุ้นคิดเล็กน้อย พร้อมมองดูพะพิงยกกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ขึ้นมาเสมอหน้าเพื่อดูอีกครั้ง
“ใช่แกพี่ฟางคนไหนอะ”
ก่อนจะหันมามองหน้าฉันและณิชา ที่ส่ายหัวไปมาเบา ๆ พร้อมกันทั้งสองคน
“ไหนดูของฉันก่อน”
ฉันขยับโยกตัวเล็กน้อย เม้มปากลงแล้วค่อย ๆ ตั้งใจเปิดกระดาษออกทีละน้อย
“แก ๆ รอเรือ สระอา แกฮุ้ยแกเปิดให้ฉันหน่อยฉันไม่อยากเห็นอ่ะ“
ฉันยื่นกระดาษให้กับณิชาและพะพิง ก่อนที่ณิชาจะยื่นมือมาหยิบ เพื่อเปิดดูตัวอักษรที่เหลือ
“พี่ราเชน / พี่ราเชนงั้นหรอแก”
เพื่อนฉันทั้งสองพูดพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะมองหน้าฉัน ที่นั่งอยู่ด้านหน้าของคนทั้งสอง ฉัน พะพิง และณิชาเราสามคนมองหน้ากันไปมา ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดปากยิ้มขำ ๆ ไปด้วยกัน
“พี่ราเชนคนไหนอะแก”
ฉันหันมองหน้าเพื่อนสนิทของฉันทั้งสองไปมา พร้อมถามขึ้นอย่างสงใส ก่อนที่คนทั้งสองที่นั่งอยู่ต่อหน้าจะส่ายหัวไปมาพร้อมกันตามเคย
“แต่ที่แน่ ๆ ดูจากชื่อแล้วต้องเป็นผู้ชายชัวร์ ๆ ”
พะพิงทำหน้าจริงจัง ก่อนที่เสียงของรุ่นพี่จะดังขึ้นจนเราสามคนต้องหันไปมอง
“ยูมิได้พี่รหัสชื่ออะไร”
โอมถามฉันพร้อมยิ้ม ก่อนจะมองลงมาที่มือฉันที่ถึงกระดาษรายชื่อพี่รหัส
“ชื่อพี่ราเชนน่ะ”
ฉันตอบโอมไป
“อ่าวนั่นลูกพี่ลูกน้องเรานิ”
เธอหันไปมองหน้าโอมในทันที พร้อมทำหน้าสนใจกับสิ่งที่โอมกำลังพูด
“จริงหรอพี่คนไหนอะ”
ฉันถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ เพื่อไม่ให้โอมรู้ว่าฉันอยากรู้แค่ไหน
“อืมไม่เห็นแล้วอ่ะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลยนะ“
ฉันมองดูโอมที่มองรอบ ๆ บริเวน ก่อนฉันจะมองตามไปด้วย
“คนไหนโอม”
ฉันถามโอมอีกครั้ง ขณะที่โอมก็ยังชะเง้อคอมองหาให้ฉันอยู่ไม่หยุด
“เราไม่เห็นแล้วอ่ะยูมิ เดี๋ยวถ้าเห็นเราจะบอกให้นะ”
“อืม”
ฉันพยักหน้ารับ
“ใครได้พี่คนไหนก็มาลงชื่อรุ่นพี่ไว้ ที่ท้ายชื่อตัวเองในกระดาษเอสี่ด้านหน้านี้นะครับ แล้วหลังจากวันนี้อย่าลืมตามไปปรึกษาพี่ ๆ เรื่องเรียนกันได้เลยนะครับไม่เข้าใจตรงไหน ไปถามพี่รหัสได้เลยนะครับน้อง ๆ เดี๋ยวหลังจากลงชื่อเสร็จแล้วไปพักกันได้เลยนะครับ“
ฉันกับเพื่อนอีกสองคนเดินต่อแถวไปลงชื่อ พร้อมไปพักผ่อนกันตามอัธยาศัย ในเวลาพักเที่ยง 1 ชั่วโมง
“แกพาฉันไปห้องน้ำหน่อย ฉันอยากจะอวก”
ณิชายกมือขึ้นปิดปากไว้เพราะแค่พูดคำว่าอวก เธอก็พร้อมจะพุ่งน้ำและข้าวต้ม ที่กินไปเมื่อเช้าออกมาให้ได้ซะตอนนี้ ก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายที่ไหล่
“ไป ๆ ดิแก”
ฉันลุกขึ้น ก่อนจะเอี้ยวตัวหันหน้ามองลงไปดูเศษหญ้าที่เปื้อนกระโปร จึงยกมือขึ้นมาปัดเศษหญ้าออก หันไปอีกทีฉันก็เห็นณิชาเดินไปที่ห้องน้ำแล้ส ก่อนฉันจะรีบก้าวขาเดินตรงไปที่ห้องน้ำภายในอาคาร เพื่อรีบตามณิชาไป
อ้วก อ้วก อ้วก !!
เสียงณิชาอ้วกในห้องน้ำ ร้าวกับว่าจะออกมาทั้งใส้ทั้งพุง ฉันยืนลูบหลังขึ้นลง ๆ ให้กับณิชา พร้อมหันหน้าออกมานอกห้องน้ำ เพราะฉันเองก็เริ่มจะพะอืดพะอม จากที่ได้ยินเสียงณิชาอ้วกนี่แหละ จนฉันต้องเอามือที่เหลืออีกข้างขึ้นมาปิดจมูกไว้ไม่ให้ได้กลิ่น ตามสัญชาตญาณ ของคนที่ได้ยินเสียงของคนอื่นอ้วก
“แกเสร็จยังอ่ะฉันไม่ไหวแล้วนะ”
ฉันถามขึ้นทั้งที่มือของฉันก็ยังปิดจมูกไว้อยู่ ฉันได้ยินเสียงของตัวเองดังอู้อี้ และเสียงอวกที่ไหลลงชักโครกจนฉันต้องทำหน้าหยีขึ้น พร้อมกับลูบหลังให้ณิชาไปด้วย
“แกขอทิชชู่หน่อยสิ”
พะพิงรีบยื่นทิชชู่ให้ทันที ที่เห็นมือของณิชายื่นออกมาจากประตูห้องน้ำพร้อมขยับนิ้วดุ๊กดิ๊ก ๆ รอหยิบทิชชู่ จาเพื่อนคนไหนก็ได้ที่ยื่นมาให้ โดยที่ไม่ได้หันหน้ามามองแม้แต่น้อง
“อะ อะ อะแกนี่ ๆ ทิชชู่“
พะพิงยื่นทิชชู่ให้ ก่อนจะก้าวขาถอยหลังขยับออกไปยืนดูห่าง ๆ อย่างเป็นห่วงพร้อมหยีหน้าเบา ๆ ไม่ต่างกับฉันเท่าไรนัก
โครก..!
ณิชากดชักโครกลงทันทีที่รู้สึกดีขึ้น ก่อนจะหันหน้าเดินออกมาล้างปากที่อ่างล้างหน้า ที่มีกระจกบานใหญ่ไว้สำหรับเช็คความเรียบร้อยให้นักศึกษา
”เป็นไงแก“
ฉันถามพร้อมมองหน้าณิชาผ่านกระจกบานใหญ่ภายในห้องน้ำที่มองเห็นได้ทั้งตัว
”โอเครแกดีเลย“
ณิชาเอี้อมมือไปหยิบทิชชู่ ที่อยู่ในกระเป๋าของเธอมาเช็ดที่ปาก ก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบลิปสติกขึ้นมาเติมปากบางของเธอ ให้อมชมพูละเรื่อขึ้นพอดีสวย
“ฉันบอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะแกก็ไม่ฟัง”
พะพิงพูดเสียงแผ่วเบาขึ้น หลังจากที่หายจากอาการ พะอืดพะอม กับที่ณิชาอ้วกเมื่อสักครู่นี้
“ฮืมใครจะไปรู้ละว่าจะมาสายแล้วได้วิ่งรอบสนามแบบนี้อ่ะแก ลงโทษไม่เข้าเรื่อง อุตส่าห์ตั้งใจแต่งตัวสวย ๆ มาให้ผู้ชายมองแต่ตันได้มาวิ่งรอบสนาม ดวงพวกเรานี่มันซวยจริง ๆ
ณิชาบ่นก่อนจะหยิบการเป๋าขึ้นมา ก้าวขาเดินพร้อมมองตัวเองในกระจกออกจากห้องน้ำ
”ไปแกไปกินข้าวกัน เดี๋ยวเข้ารวมกลุ่มช้าก็โดนอีก“
ฉันดึงแขนพะพิงหมุนตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมตรงไปที่โรงอาหาร เพราะตอนนี้ฉันเองก็รู้สึกหิวข้าวมาก
”ฮุ้ยแกหน้ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ ฉันว่าฉันหน้าจะเจริญอาหารเร็ว ๆ นี้แหละ ดูสิมีแต่กับข้าวหน้ากินทั้งนั้นเลยอะแก“
ณิชาดูตื่นเต้นด้วยความหิว อาจจะเพราะอวกออกจนหมด ท้องเธอร้องโครกครากจนฉันได้ยินเสียง
“ณิชาท้องแกร้องหรอ”
ฉันถามขำ ๆ พร้อมหันไปมองเธอ
“อืมแกฉันหิวอ่ะ”
พร้อมยิ้มเขิน ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบที่ท้องไปมา
- ผู้เขียน
